Dale’in Yaşantı Konisine Göre Yapılandırılmış Ölçme ve Değerlendirme Dersinin Öğretmen Adaylarının Akademik Başarısına Etkisi

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 21, 39 - 62, 31.07.2020

Ömer Yılmaz Murat Tuncer

Öz

Bu araştırmada Dale’in Yaşantı Konisine Göre Yapılandırılmış Ölçme ve Değerlendirme Dersinin Öğretmen Adaylarının Akademik Başarısına Etkisi araştırılmıştır. Araştırmada, deneysel araştırma desenlerinden Öntest-Sontest Kontrol Gruplu Model kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 2017-2018 eğitim öğretim yılında Fırat Üniversitesi Eğitim Fakültesinin Sosyal Bilgiler (sözel grup) ve İlköğretim Matematik Öğretmenliği (sayısal grup) programlarında öğrenim gören 3. sınıf öğrencileri oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak başarı testi, rubrik ve dönem sonunda yapılan final sınavı olmak üzere üç türlü veri toplama araçlarından yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda kullanılan farklı veri toplama araçları ile farklı sonuçlar elde edilmiştir. Başarı testine göre deneysel işlem anlamlı düzeyde fark yaratmamıştır. Buna karşın Rubriklere yönelik puanlar karşılaştırıldığında hem sözel hem de sayısal grupta deney grubu lehine anlamlı düzeyde fark olduğu bulgusuna ulaşılmıştır. Final test puanları açsısından yapılan karşılaştırmada ise sadece sözel grupta deney grubu lehine anlamlı düzeyde başarı farkı bulunmuştur. Araştırma sonucunda başarı ve final testi puan ortalamaları açısından anlamlı düzeyde bir farkın bulunmayışı, buna karşın rubriklere göre puan ortalamaları arasında anlamlı fark gözlenmesi dikkat çekicidir. Bu sonuçlara göre başarı ve final testinin performansı ölçmedeki yetersizliği ortaya çıkmış olabilir. Bu nedenle ölçme ve değerlendirme dersi özelinde kalem ve kâğıt sınavlarının haricinde performansı da ölçebilecek ölçme ve değerlendirme yaklaşımları önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Dale Yaşantı Konisi, Öntest - Sontest Kontrol Gruplu Model, Ölçme ve Değerlendirme Dersi, Öğretmen Adayları

Kaynakça

• Andrade, H.G. (2005). Teaching with rubrics: The good, the bad and the ugly. College Teaching, 53(1), 27-30 Aslan, Z. ve Doğdu, S. (1993). Eğitim Teknolojisi Uygulamaları ve Eğitim Araç-Gereçleri. Ankara: Tek Işık Ofset, 1. Baskı. Balcı, A. (2011). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem, Teknik ve İlkeler. Ankara: Pegem Akademi. Bloom, B.S. (1976), Human Characteristics and School Learning, New York: McGraw-Hill. Bozdoğan, A. E., Okur, A. ve Kasap, G. (2015). Planlı Bir Alan Gezisi İçin Örnek Uygulama: Bir Fabrikası Gezisi. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 1-12. Campbell. R., T. (1999). Guest Editorial: Why this Issue? https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0164027599212001. (Erişim Tarihi: 28.01.2019). Checkley., K. (1997). The First Seven and the Eighth: A Conversation with Howard Gardner. Institute Of Education Sciences. 55(1). 8-13. Creed, A. & Swanson, D. (2004). Mental tactility: The ascendance of writing in online management education. In R. Atkinson, C. McBeath, D. Jonas-Dwyer & R. Philips (Eds), Beyond the comfort zone: Proceedings of the 21st ASCILITE Conference (pp. 222-229). Civelek, M. (2014). Ölçme ve Değerlendirme Ders Notları. https://kaanonaran.files.wordpress.com/2015/02/olcme-ve-degerlendirme-22-07-2013.pdf. (Erişim Tarihi. 01.07.2019) Çilenti, K. (1979). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Kadıoğlu Matbaası. Dale, E. (1969). Audiovisual Methods in Teaching, For a general discussion, including misconceptions, misinterpretation, echoes and support, of the theory, see further, for example, Chow, W W S, Tiba, F, Daniel, L.G. & King, D. (1998). A Knowledge And Use Of Testing And Measurement Literacy Of Elementary And Secondary Teachers. Journal of Educational Research, 91 (6): 331-344. Driver, R. (1989). Students’ Conceptions And The Learning Of Science. International Journal of Science Education, 11, 481-490. Erden, O. ve Uçar, A. (2013). Teknoloji Ve Tasarım Dersinde Yapılacak Okul-Sanayi İşbirliğinin Öğrencilerin Tutumlarına Etkisi (Tokat İli Örneği). Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(1), 17-30. Gelbal, S. ve Kelecioğlu, H.(2007). Öğretmenlerin Ölçme Ve Değerlendirme Yöntemleri Hakkındaki Yeterlik Algıları Ve Karşılaştıkları Sorunlar. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33: 135-145. Gilbert, J., Osborne, R., & Fensham, P. (1982). Children’s Science and Its Consequences for Teaching. Science Education, 66, 623-633 Gözütok, F. D., Akgün, Ö. E. ve Karacaoğlu, Ö. C. (2005). İlköğretim Programlarının Öğretmen Yeterlilikleri Açısından Değerlendirilmesi. Eğitimde Yansımalar: VIII Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 17–40. Gürbüz, S. Ve Yüksel, M. (2008). Çalışma Ortamında Duygusal Zekâ: İş Performansı, İş Tatmini, Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Ve Bazı Demografik Özelliklerle İlişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi. 9(2), 174-190. Gullickson, A.R. (1986). Teacher Education And Teacher-Perceived Needs İn Educational Measurement And Evaluation, Journal of Educational Measurement, 23, (4): 347-354. Güven, S. (2001). Sınıf Öğretmenlerinin Ölçme Ve Değerlendirmede Kullandıkları Yöntem Ve Tekniklerin Belirlenmesi. 10. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresinde sunulmuş bildiri, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu. Hoban, C.F., Hoban, C.F. and Jr., Zisman, S.B. (1937) Visualizing the curriculum. New York: The Cordon Company. İşman, A. (2008). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Jacobs, G., Hurley, M. and Unite, C. (2008). How Learning Theory Creates a Foundation for SI Leader Training. Kablan, Z. vd (2013). PowerPoint Öğretim Materyalleri ile Somut Öğretim Materyallerin Öğrenme Etkililiği Açısından Karşılaştırılması. Eğitim ve Bilim 2013, Cilt 38, Sayı 170. Kara, Ö., T. (2000), Türkçe Öğretiminde Dramatizasyonun Kullanılması, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Karasar, N. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Karakuş, F. (2000). Drama Yönteminin İlköğretim Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Öykü Yazma Becerilerine Etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Kılınç, K. (2006). Tarih Öğretiminde Karikatür Materyali Kullanımının Öğrenci Başarısına Etkisi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Kilmen, S. ve Çıkrıkçı Demirtaş, N. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin Ölçme Ve Değerlendirme İlkelerini Uygulama Düzeylerine İlişkin Görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42 (2), 27-55. Köklü, S. (2003). Türkçe Öğretiminde 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerine Dinlediğini Anlama Davranışının Kazandırılmasına Dramatizasyonun Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Kutlu, Ö. 2002. Öğretmen Yetiştirme Programlarının Yeni Ölçme ve Değerlendirme Yaklaşımlarını İçerme Düzeyi. Uluslararası Katılımlı 2000’li Yıllarda I. Öğrenme ve Öğretme Sempozyumu. 29-31 Mayıs. Marmara Üniversitesi, İstanbul. Lalley, James P.& Miller, Robert H.(2007). The Learning Pyramid: Does It Point Teachers in the Right Direction? Education, v128 n1 p64-79 Fall 2007. Liman, S. (2007). İlköğretim I. Kademe Ders Kitabı İllüstrasyonlarının Tasarım İlkelerine Ve Öğrencilerin Algı Düzeyine Uygunluğu. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara. Molenda, M. (2003). Cone Of Experience. Indiana University. NCTM. (1989). Curriculum and Evaluation Standards. https://www.nctm.org/Standards-and-Positions/More-NCTM-Standards/. (Erişim Tarihi: 28.01.2019). NCTM. (2000). Shaping the Standards: Higher Standards for Our Students, Higher Standards for Ourselves. https://www.nctm.org/Standards-and-Positions/More-NCTM-Standards/. (Erişim Tarihi: 28.01.2019). Novak, J. D. (1977). A Theory Of Education. Ithaca, N. Y. Cornell University Press, Oğul, A. (2003). İlköğretim Birinci Kademe Beşinci Sınıfta Atasözlerinin Öğretimi ve Buna Yönelik Aktiviteler. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Çanakkale: Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Özbaşı, D. (2009). Sınıf Öğretmenleri İçin Öğrenci Başarısını Ölçme ve Değerlendirme İle İlgili Yeterlik Göstergelerinin ve Bunlara İlişkin Algılarının İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anlara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara Özalp, I. (2006). Karikatür Tekniğinin Fen Ve Çevre Eğitimde Kullanılabilirliği Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi, Celal Bayar Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Manisa. Özdemir, K.C. (2006). İlköğretim Hayat Bilgisi Sosyal Bilgiler Müfredatlarının Tarih Konularında Eğitim Materyali Olarak Resmin Kullanılması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara. Parlak, B. ve Doğan, N. (2014). Dereceli puanlama anahtarı ve puanlama anahtarından elde edilen puanların uyum düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 189-197. Posner, G. J., Strike, K. A., Hewson, P. W. & Gertzog, W. A. (1982). Accommodation Of A Scientific Conception: Toward A Theory Of Conceptual Change. Science Education, 66, 211-227. Sarı, M. H. ve Tertemiz, N. (2017). İlkokul 4. Sınıfta Dienes İlkelerine Göre Yapılandırılmış Geometri Etkinliklerinin Öğrenci Başarısına ve Kalıcılığa Etkisi. Eğitim ve Bilim Cilt 42 (2017) Sayı 190, 1-23. Temel, A. (1991). Ortaöğretimde Ölçme ve Değerlendirme Sorunları. Yaşadıkça Eğitim Dergisi, 18, 23-27. Tonga, D. (2007).İlköğretim 5. Sınıf MEB Sosyal Bilgiler Ders Kitabında Yer Alan Görsel Materyallerin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara. Tuğrul. B. ve Duran. E. (2003). Her Çocuk Başarılı Olmak İçin Bir Şansa Sahiptir: Zekânın Çok Boyutluluğu Çoklu Zekâ Kuramı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 24(24). 224-233. Tuncer, M. (2007). Elektronik Devreler Dersinin Sanal Ortamda Proje Tabanlı Öğrenme Yöntemine Göre Sunulmasının Öğrenci Başarısı ve Görüşlerine Etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Elazığ. Tüzün, H. (2008). İlköğretim 8.Sınıf T.C. İnkılâp Tarihi Ve Atatürkçülük Ders Kitabında (MEB Yayınları) Atatürkçülük Bölümünün Görsel Materyallerle Öğretilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara. Ulusoy, K. (2009). Lise Öğrencilerinin Tarih Dersinin İşlenişi İle İlgili Düşünceleri (Ankara Örneği). Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,18 (1), 417–434. Uzun, N. ve Keleş, Ö. (2012). İlköğretim Öğrencilerinin Fen Öğrenmeye Yönelik Motivasyon Düzeylerinin Değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(20). Yanpar, T. (2012). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı. Ankara: Anı Yayıncılık. Yanpar, T. (1992). Ankara İlkokullarındaki İkinci Devre Öğretmenlerinin Öğretmenlik Mesleği Ve Konu Alanlarıyla İlgili Eğitim İhtiyaçları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. YÖK (2018). Yüksek Öğretim Kurulu. Yeni Öğretmen Yetiştirme Lisans Programı. http://www.yok.gov.tr/web/guest/icerik//journal_content/56_INSTANCE_rEHF8BIsfYRx/10279/41807946. (Erişim Tarihi: 22.01.2019). Zhang, Z. and Burry-Stock, J. A. ( 2003). Classroom Assessment Practices And Teachers’ Self- Perceived Assessment Skills. Applied Measurement in Education, 16 (4), 323-342.