The right to unionize is now considered as one of the most important indicators of contemporary democracy. Here, unionization rate is defined as the ratio of the number of union members to the total number of employed workers. However, on its own, unionization does not mean anything and it is considered along with the right to collective bargaining. This study used collective bargaining agreement coverage rate data to investigate the effects of economic variables on the collective bargaining agreement coverage rate. It used the share of industrial sector added value in gross domestic product (GDP), per capita income, and inflation as independent variables. The study covered the period of 1988–2022 using the Johansen cointegration and autoregressive distributed lag bound tests. The findings revealed that the variables are cointegrated in the long term. A 1% increase in the share of industrial value added in GDP increases the unionization rate by approximately 3.40%. While a 1% increase in inflation reduces the actual unionization rate by 0.49%, a 1% increase in per capita national income reduces it by approximately 1.18%. Additionally, the study established an error correction model, determining that the deviations experienced in the short term disappear in the long term.
Unionization Rate Inflation National Income Per Capita Industry Cointegration
Sendikalaşma hakkı, günümüzde çağdaş demokrasinin en önemli göstergelerinden biri olarak değerlendirilmektedir. Sendikalaşma oranı, sendika üyesi işçi sayısının toplam çalışan işçi sayısına oranı olarak tanımlanmaktadır. Ancak sendikalaşma, tek başına bir anlam ifade etmemekte ve toplu iş sözleşme hakkı ile birlikte ele alınmaktadır. Bu çalışmada toplu iş sözleşmesi kapsama oranı verisi kullanılmıştır. Çalışmanın amacı, iktisadi değişkenlerin toplu iş sözleşmesi kapsama oranı üzerindeki etkilerini araştırmaktır. Bu bağlamda sanayi sektörü katma değerinin GSYH içindeki payı, kişi başına gelir ve enflasyon bağımsız değişkenler olarak ele alınmıştır. Çalışmanın veri arâlığı 1988-2022 yılları olup yöntem olarak Johansen eşbütünleşme testi ve ARDL sınır testi kullanılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre değişkenler uzun dönemde eşbütünleşiktir. Sanayi katma değerinin GSYH içindeki payında gerçekleşen %1’lik artış fiili sendikalaşma oranını yaklaşık %3,40 oranında arttırmaktadır. Enflasyondaki %1’lik artış fiili sendikalaşma oranını %0.49 düşürürken, kişi başına milli gelirdeki %1’lik artış fiili sendikalaşma oranını yaklaşık %1,18 düzeyinde aşağı çekmektedir. Ayrıca hata düzeltme modeli kurulmuş ve kısa dönemde yaşanan sapmaların uzun dönemde ortadan kalktığı saptanmıştır.
Sendikalaşma Oranı Enflasyon Kişi Başına Milli Gelir Sanayi Eşbütünleşme
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonometri (Diğer) |
Bölüm | ARAŞTIRMA MAKALESI |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 26 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 7 Kasım 2023 |
Kabul Tarihi | 22 Mart 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Sayı: 40 |