Validity and Reliability Study of the Social-Emotional Assets and Resiliency Scale for Preschool (SEARS-Pre)

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 1, 74 - 86, 30.04.2021

Feyza Özkan Yıldız Berrin Akman

Öz

This paper deals with the process and findings of the reliability and validity study of the Social-Emotional Assets and Resiliency Scale for Preschool (SEARS-Pre) for preschool children in Turkey. The sample of the study consists of children aged 36-72 months and preschool teachers selected by cluster sampling from public preschool education institutions located in Selçuklu, Meram, and Karatay districts of Konya province of Turkey. A total of 200 preschool teachers completed the SEARS-Pre for 497 children aged 36-72 months. The SEARS-Pre analyses were made via Lisrel 5.3 and SPSS 22. Confirmatory factor analysis (CFA) was conducted to verify the factor structure of the SEARS-Pre. The CFA results confirmed the three-factor structure of the scale consisting of the subdimensions of Self-regulation/Social competence, Emotion knowledge/Expression, and Empathy/Responsibility. The fit indices for the factor structure of the scale were found to be at acceptable levels. For the reliability of the scale, the Cronbach's alpha coefficients were calculated to be .94 for the Self-regulation/Social competence subdimension, .90 for the Emotion knowledge/Expression subdimension, and .91 for the Empathy/Responsibility subdimension. The Spearman-Brown coefficient, another value calculated for reliability, was found to be .92 for Self-regulation/Social competence, .92 for Emotion knowledge/Expression, and .87 for Empathy/Responsibility. Based on all these results, the study concludes that the SEARS-Pre is a valid and reliable measurement tool for assessing the social-emotional assets and resilience of preschool children aged 36-72 months in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Resilience, Social-emotional asset, Preschool period

Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği’nin (Sear-Pre) Geçerlik Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu araştırma “Social-Emotional Assets and Resiliency Scale for Preschool (SEARS-Pre) (Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği) ölçeğinin Türkiye’deki okul öncesi dönem çocukları için geçerlik-güvenirlik çalışması ile ilgili süreç ve bulguları içermektedir. Araştırmanın örneklemini Konya il merkezine bağlı Selçuklu, Meram ve Karatay ilçelerinden resmi okul öncesi eğitim kurumlarından küme örnekleme yolu ile seçilen okul öncesi öğretmenleri ve 36-72 ay çocuklar oluşturmaktadır. Toplam 200 okul öncesi öğretmeni 36-72 ay arası 497 çocuk için Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği’ni doldurmuşlardır. Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği’nin analizi için Lisrel 5.3 programı ve SPSS 22. Paket programı kullanılmıştır. Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği’nin faktör yapısını doğrulamak için doğrulayıcı faktör analizi yapılmıştır. Yapılan doğrulayıcı faktör analizi sonucunda ölçeğin Öz-düzenleme/Sosyal Yeterlilik, Duyguları Anlama/Açıklama ve Empati/Sorumluluk alt boyutlarından oluşan üç faktörlü yapısı doğrulanmıştır. Ölçeğin faktör yapısı için uyum indeksleri incelendiğinde, uyum indekslerinin kabul edilebilir düzeyde olduğu görülmektedir. Ölçeğin güvenirliği için hesaplanan Cronbach Alpha katsayısı sonucunda Öz-düzenleme/Sosyal Yeterlilik alt boyutu için .94, Duyguları Anlama/Açıklama alt boyutu için .90 ve Empati/Sorumluluk alt boyutunda .91 olarak bulunmuştur. Ölçek güvenirliği için hesaplanan bir diğer değer olan Spearman Brown katsayısı Öz-düzenleme/Sosyal Yeterlilik alt boyutu için .92, Duyguları Anlama/Açıklama alt boyutu için .92 ve Empati/Sorumluluk al boyutu için .87 olarak bulunmuştur. Bu sonuçlardan yola çıkılarak Okul Öncesi Dönem İçin Sosyal-Duygusal Kazanımlar ve Yılmazlık Ölçeği (SEARS-Pre)’nin Türkiye’deki 36-72 aylık okul öncesi dönem çocuklarının sahip oldukları sosyal-duygusal koruyucu faktörleri ve yılmazlığı değerlendiren geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yılmazlık, Sosyal-duygusal kazanım, Okul öncesi dönem

Kaynakça

• Aydos, E. H., Uysal, H. ve Akman, B. (2015). Sınıfa Uyum Öğretmen Gözlemi Kontrol Listesi’nin Türkçe’ye Uyarlama Çalışması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(2), 809-824.
• Baumgartner, H., & Homburg, C. (1996). Applications of structural equation modeling in marketing and consumer research: A review. International Journal of Research in Marketing, 13(2), 139-161.
• Baykul, Y. ve Güzeller, C. O. (2013). Sosyal Bilimler İçin İstatistik SPSS Uygulamalı. Ankara: Pegem Yayınevi.
• Bentler, P.M. (1980). Multivariate analysis with latent variables: Causal modeling. Annual Review of Psychology, 31, 419-456.
• Bridge Child Care Development, N. T. (2007). Literature review: Resilience in children and young people. The Children’s Charity, 1, 1-16.
• Budak, İ. ve Budak, A. (2014). Nitel, Nicel ve Karma Araştırmalarda Örnekleme. Eğitim araştırmaları (Nitel, Nicel ve Karma Yaklaşımlar (S. B. Demir, Çev.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi (27. Baskı). Ankara: Pegem Yayınevi.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2018). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve lisrell uygulamaları (5. Baskı). Ankara: Pegem Yayınevi.
• Deniz, K. Z. (2007). The adaptation of psychological scales. Journal of Ankara University Faculty of Education, 40(1), 1-16.
• Durmuşoğlu-Saltalı, N., Erbay, F., Işık, E. & İmir, M. (2018). Turkish validation of social emotional well-being and resilience scale (PERIK). International Electronic Journal of Elementary Education, 10(5), 525-533.
• Erdem, E. (2017). Okul öncesi eğitime devam eden 4-5 yaşındaki çocukların yılmazlık özellikleri ve yılmazlığı destekleyici faktörlerin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Gizir, C. A. (2016). Psikolojik sağlamlık, risk faktörleri ve koruyucu faktörler üzerine bir derleme çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 113-128.
• Greene, R. R. (2002). Holocaust survivors: a study in resilience. Journal of Gerontological Social Work, 37(1), 3-18.
• Gürgan, U. (2006). Grupla psikolojik danışmanın üniversite öğrencilerinin yılmazlık düzeyine etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi: Ankara.
• Kaner, S. ve Bayraklı, H. (2010). Aile yılmazlık ölçeği: geliştirilmesi, geçerliği ve güvenirliği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 11(2), 47-62.
• Kararırmak, Ö. (2006). Psikolojik sağlamlık, risk faktörleri ve koruyucu faktörler. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(26), 129-138.
• Kline, R. B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York: The Guilford Press.
• Luthar, S. S., Cichetti, D. & Becker, B. (2000). The construct of resilience: A critical evaluation and guidelines for future work. Child Development, 71, 543 – 562.
• Luthar, S. S., & Zelazo, L. B. (2003). Research on resilience: An integrative review. In S. S. Luthar (Ed.), Resilience and vulnerability: Adaptation in the context of childhood adversities (pp. 510-550). New York: Cambridge University Press.
• Malhi, S. (2012). Resilience in children: a review of literature. Inkblot: The Undergraduate Journal of Psychology, 1, 24-28.
• Masten, A. S., Best, K. M. & Garmezy, N. (1990). Resilience and development: Contributions from the study of children who overcome adversity. Development and Psychopathology, 2, 425-444.
• Masten, A.S. & Coatsworth, J. D. (1998). The development of competence in favorable and unfavorable environments: Lessons from research on successful children. American Psychologist, 53(2), 205-220.
• Masten, A. S. (2001). Resilience processes in development. American Psychologist, 56(3), 227-238.
• Masten, A.S. & Obradovic, J. (2006). Competence and resilience in development. New York Academy of Sciences, 1094, 13–27.
• Masten, A. S., & Gewirtz, A. H. (2006). Vulnerability and resilience in early child development. In K. McCartney & D. Phillips (Ed.), Blackwell Handbook of early childhood development psychology (pp. 22-43). Malden: Blackwell Publishing.
• Masten, A. S. (2007). Resilience in developing systems: Progress and promise as the fourth wave rises. Development and Psychopathology, 19(3), 921–930.
• Mayr, T. & Ulich, M. (2009). Social-Emotional welll-being and resilience of children in early childhood settings- PERIK: An empirically based observation scale for practitioners. Early Years. An International Journal of Research and Development, 29(1), 45-57.
• Naglieri, J. A., Lebuffe, P.A. & Ross, K. M. (2013). Measuring Resilience in Children: From Theory to Practice. In S. Goldstein & R. B. Brooks (Ed.), Handbook of resilience in children (2nd ed.) (pp. 241-259). New York: Springer.
• Naglieri, J. A. & Lebuffe, P.A. (2005). Measuring Resilience in Children. In S. Goldstein, R. & B. Brooks (Ed.), Handbook of resilience in children (pp. 107-121). New York: Springer.
• Önder, A. ve Gülay Ogelman, H. (2011). Beş-Altı yaş çocukları için ego sağlamlığı ölçeği’nin (öğretmen-anne-baba formları) güvenirlik geçerlik çalışması. Uluslararası Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 5-21.
• Özbey, S. (2019). Okul öncesi çocuklar için sosyal duygusal iyi oluş ve psikolojik sağlamlık ölçeğinin (PERİK) geçerlik güvenirlik çalışması. OPUS–Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17), 756-786.
• Pallant, J. (2010). SPSS Survival Manual: A step by step guide to data analysis using SPSS (4th edition). Open University Press.
• Ravitch, N. K. (2013). Development and preliminary validation of the social-emotional assets and resiliency scale for preschool (Unpublished Doctorate Thesis). University of Oregon Graduate School.
• Resilience: Synthesis. In: Tremblay RE, Boivin M, Peters RDeV, eds. Masten AS, topic ed. Encyclopedia on Early Childhood Development [online]. http://www.child-encyclopedia.com/resilience/synthesis. Updated November 2013. Accessed April 19, 2020.
• Rudolph, S. M., & Epstein, M. H. (2000). Empowering children and families through strength-based assessment. Reclaiming Children and Youth, 8, 207-209.
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of psychological research online, 8(2), 23-74.
• Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri: Temel Kavramlar ve Örnek Uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
• Şahan Aktan, B. ve Önder, A. (2018). Okul öncesi dönemde psikolojik dayanıklılık. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 4(2),20-30.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlilik (Birinci Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
• Terzi, Ş. (2006). Kendini toparlama gücü ölçeğinin uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışmaları. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(26), 77-86.
• Terzi, Ş. (2008). Üniversite öğrencilerinde kendini toparlama gücünün içsel koruyucu faktörlerle ilişkisi. Hacettepe Üniversite Eğitim Fakültesi, 35, 297-306.
• Terzi, Ş. (2008). Üniversite öğrencilerinin psikolojik dayanıklılıkları ve algıladıkları sosyal destek arasındaki ilişki. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(29), 1-11.
• Ünsal, F. Ö. ve Balat, G. U. (2016). The effects of “resilience program for preschool children” on 5-year-old children’s social skills. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 2(2), 1-11.
• Werner E. E. (2005). What can we learn about resilience from large-scale longitudinal studies?. In Goldstein S. & Brooks R.B. (eds) Handbook of Resilience in Children (pp. 91-105). New York: Springer.
• Werner, E. E. (1984). Resilient children. Young Children, 1, 68–72.
• Wright, M. O. and Masten, A. S. (2005). Resilience processes in development: Fostering positive adaptation in the context of adversity. . In S. Goldstein & R. B. Brooks (Ed.), Handbook of resilience in children (pp. 17-37). New York: Springer.
• Wright, M. O. D., Masten, A. S., and Narayan, A. J. (2013). Resilience processes in development: Four waves of research on positive adaptation in the context of adversity. In S. Goldstein & R. B. Brooks (Ed.), Handbook of resilience in children (2nd ed.) (pp. 15-37). New York: Springer.
• Yates, T. M., & Masten, A. S. (2004). Fostering the future: Resilience theory and the practice of positive psychology. In P. A. Linley, & S. Joseph (Eds.), Positive psychology in practice (pp. 521-539). Wiley.
• Yates, T. M., & Masten, A. S. (2004). The promise of resilience research for practice and policy. In T. Newman (Ed.), What works? Building resilience: Effective strategies for child care services (pp. 6–15). Ilford, England: Barnardo’s.
• Yates, T. M., Tyrell, F. A., & Masten, A. S. (2015). Resilience theory and the practice of positive psychology from individuals to societies. In S. Joseph (Ed.), Positive psychology in practice: Promoting human flourishing in work, health, education, and everyday life (2nd ed.) (pp. 773-788). Wiley.
• Yeşilyurt, S. ve Çapraz, C . (2018). Ölçek geliştirme çalışmalarında kullanılan kapsam geçerliği için bir yol haritası. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20 (1), 251-264.
• Yurdugül, H. (2005). Ölçek geliştirme çalışmalarında kapsam geçerliği için kapsam geçerlik indekslerinin kullanılması. XIV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, 1, 771-774.