Classroom Teachers’ Perceptions of Difficult Children: A Phenomenological Study

Yıl 2021, Cilt: 9 Sayı: 1, 1 - 27, 30.01.2021

Serap Sarıcelık Ahmet Saban

Öz

This study examined classroom teachers’ perceptions of difficult children. It applied the descriptive phenomenology design of qualitative research approaches. In identifying the participants, the maximum variation sampling technique, one of the purposeful sampling methods, was used. Sixty classroom teachers working in Konya (20 from central schools, 20 from disadvantaged area schools, and 20 from private schools) have been selected and included in the study. Data were collected through semi-structured interviews and analyzed by the content analysis technique. Findings revealed that the participating classroom teachers were generally aware of difficult children’s characteristics (such as having academic difficulties, exhibiting communication problems, inability to adapt socially, or disobeying classroom rules). According to the participants, there are at least five types of difficult children in schools: (1) children with giftedness or learning difficulties, (2) children who are overly active or silent, (3) children who are spoiled or not cared for by their families, (4) children who are excessively aggressive or quarrelsome, and (5) children who are distracted or uninterested. The study concludes that more research is needed to understand the difficult child phenomenon fully.

Anahtar Kelimeler

Classroom teacher, difficult children,, descriptive phenomenology

Kaynakça

• Armstrong, T. (2017). Zor çocuk, ideal öğretmen (Cev.: O. Avci). İstanbul: Tuzdev Yayınları.
• Asfuroglu, B. O. & Fidan, S. T. (2016). Özgül öğrenme güçlüğü [Spesific learning disorders]. Osmangazi Tıp Dergisi, 38(özel sayı 1), 49-54.
• Balay, R. & Saglam, M. (2008). Sınıf içi olumsuz davranışlara ilişkin öğretmen görüşleri [The opinions of teachers concerning the negative behaviors in class]. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5(2), 1-24.
• Bayir, O. G. (2019). Dezavantajlı gruptaki çocuklarla eğitim süreci: Sınıf öğretmeni adaylarının görüşleri [Education process with children in disadvantage groups: Views of preservice elementary school teachers]. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(özel sayı), 451-464.
• Burger, M. J. (2006). Kişilik (Cev.: I. D. E. Sarioglu). Istanbul: Kaknus Yayinlari.
• Celik, I. A. (2019). Sınıf öğretmenleri gözünden Suriyeli mülteci çocuklar [Syrian refugee children through the eyes of class teachers]. Uluslararası Sosyal Araştırmaları Dergisi, 12(66), 662-680.
• Doksat, M. K. (2004). Evrimsel psikiyatri: Psikiyatride yeni bir yaklaşım-I [Evolutionary psychiatry: A new approach in psychiatry-I]. Birinci Basamak için Psikiyatri, 3(1), 33-44.
• Erden, M. (2011). Okula uyum sağlayamayan farklı çocuklar. Ankara: Arkadas Yayinlari.
• Ersoy, A. F. (2019). Fenomenoloji. A. Saban & A. Ersoy (Ed.), Egitimde nitel arastirma desenleri (3. baskı, ss. 81-138). Ankara: Ani Yayinlari.
• Esin, I. S. & Dursun, O. B. (2014). Okullarda gorulen sorun davranislar ve okul ruh sagligi uygulamalari: Bir gozden gecirme [Problem behaviours seen in schools and school health practices: A review]. Sakarya Tıp Dergisi, 4(1), 1-9.
• Gokyer, N. & Dogan, B. (2016). Istenmeyen ogrenci davranisları ve nedenlerine iliskin yonetici ve ogretmen gorusleri [Administrators’ and teachers’ views on causes of student misbehaviours]. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 26(1), 93-105.
• Graff, N. (2009). Classroom talk: Co-constructing a difficult student. Educational Research, 51(4), 439-454.
• Greene, R. W. (2015). Zor cocukları anlamak (Cev.: A. Dagli). Ankara: Net Kitap.
• Greenspan, S. I.. & Salmon, J. (2013). Meydan okuyan cocuk (Cev.: I. Ersevim). Istanbul: Ozgur Yayinlari.
• Guven, M. (2019). Anne-baba ile iliskiler. E. Karip (Ed.), Sınıf yönetimi (15. baski, ss. 235-248). Ankara: Pegem Akademi.
• Hamm, J. V., Farmer, T. W., Dadisman, K., Gravelle, M., & Murray, A. R. (2011). Teachers’ attunement to students’ peer group affiliations as a source of improved student experiences of the school social-affective context following the middle school transition. Journal of Applied Developmental Psychology, 32(5), 267-277.
• Kansiz, M., & Arkar, H. (2011). Mizac ve karakter ozelliklerinin evlilik doyumu uzerine etkisi [The influence of temperament and character dimensions on marital satisfaction]. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 12(1), 24–29.
• Karaagac, F. C. & Guvenc, H. (2019). Resmi ilkokullara devam eden Suriyeli multeci öğrencilerin eğitim sorunları [Educational problems of Syrian refugee students in elementary schools]. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 11(18), 530-568.
• Laney, M. O. (2005). Icedonuk cocuklar (Cev.: D. Dalgakiran). Istanbul: Dogan Kitap.
• Loehken, S. (2016). Icedonuklerin sessiz gucu (Cev.: E. Aktas). Istanbul: Paloma.
• Marucci, E., Oldenburg, B., & Barrera, D. (2018). Do teachers know their students? Examining teacher attunement in secondary schools. School Psychology International, 39(4), 416-432.
• Owens, E. & Ring, G. (2007). Difficult children and difficult parents: Constructions by child care providers. Journal of Family Issues, 28(6), 827-850.
• Ozdemir, L. K. & Acarkan, I. (2014). Cocuklarda mizac farklılıkları ve kisilik gelisimi. Istanbul: Kurtuba Kitap.
• Ozdemir, A., & Battal, S. (2019). Ilkokula erken yasta baslayan ogrencilerin okula uyum süreci ve akademik basari baglamında yasadiklari sorunlar [Adaptation process of students who start primary school at an early age and their problems on the context of academic success]. Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 11(18), 1633-1683.
• Patton, Q. M. (2014). Nitel arastirma ve degerlendirme yöntemleri (Cev.: M. Butun & S. B. Demir). Ankara: Pegem.
• Saban, A. & Saricelik, S. (2018). Icedonuk bir çocuğu anlamak: Bir anlati arastirmasi [Understanding an introverted child: A narrative study]. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 6(1), 225-252.
• Selcuk, Z. & Yilmaz, E. D. (2016). Rehber benim. Ankara: Elma Yayinevi.
• Shimomura, G., Nagamitsu, S., Suda, M., Ishii, R., Yuge, K., Matsuoka, M., Shimomura, K., Matsuishi, T., Kurokawa, M., Yamagata, Z., & Yamashita, Y. (2020). Association between problematic behaviors and individual/environmental factors in difficult children. Brain & Development, 42(6), 431-437.
• Tezer, N. & Arkar, H. (2013). Sosyal iliskilerde kisilik ozellikleri etkili mi? Sosyal ag, yalnizlik ve algilanan sosyal destegin aracı etki olarak incelenmesi [Does personality affect social relationships? Assessing mediator role of social network, loneliness, and perceived social support]. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 14(1), 46-52.
• Thomas, A., Chess, S. & Birc, H. G. (1970). The origin of personality. Scientific American, 223(2), 102-109.
• Totan, T., Aysan, F., & Bektas, M. (2010). Ogretmen adaylarinin mizac, karakter ve kimlik ozellikleri [Prospective teachers’ temperament, character, and personality traits]. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 19-43.
• Turecki, S. & Tonner, L. (2011). Anne, baba ve egitimciler icin zor cocuk (Çev.: B. Buyukkal). Istanbul: Optimist Yayinlari.
• Uysal, H., Altun, S. A., & Akgun, E. (2010). Okuloncesi ogretmenlerinin cocuklarin istenmeyen davranislari karsisinda uyguladiklari stratejiler [The Strategies preschool teachers use when confronted with children’s undesired behaviors]. İlköğretim Online, 9(3), 971-979.
• Yagmurlu, B., Sanson, A., & Koymen, S. B. (2005). Ebeveynlerin ve cocuk mizacının olumlu sosyal davranis gelisimine etkileri: Zihin kuramının belirleyici rolü [Effects of parenting and child temperament on the development of prosocial behavior: The mediating role of theory of mind]. Türk Psikoloji Dergisi, 20(55), 1-20.
• Yildirim, A. & Simsek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seskin Yayinevi.
• Yilmaz, E. D., Gencer, A. G., Unal, O., & Aydemir, O. (2014). Enneagram’dan dokuz tip mizac modeline: Bir öneri [From Enneagram to nine types temperament model: A proposal]. Eğitim ve Bilim, 39(173), 396-417.