Öz
Araştırmacılar uzun yıllar yalnızca yoksulların profilini ortaya koymaya veya yoksulluğun belirleyicilerinin tespitine odaklanmıştır. Tüm bu girişimler bireyler/haneler yoksulluğa düştükten sonra gerçekleştirilmektedir. Politika yapımı açısından kritik olan bireylerin yoksulluğa düşmesini önlemektir. Bu nedenle yoksulluğa karşı kırılganlığı nelerin belirlediğinin bilinmesi önem arz etmektedir. Bu bağlamda, mevcut çalışmanın amacı Türkiye'deki yoksulluğa karşı kırılganlığın boyutunu ve belirleyicilerini, biri kırılganlığı beklenen yoksulluk diğeri düşük beklenen fayda açısından ele alan, iki yöntemden istifade ederek ortaya koymaktır. Veri Gelir ve Yaşam Koşulları Araştırması’dan gelmekte olup 2006-2017 dönemini kapsamaktadır. Analiz hem kesit hem de panel veri düzeyinde gerçekleştirilmiştir. Havuzlanmış kesit veriden elde edilen sonuçlara göre, hanehalklarının %13'ü yoksulluğa karşı kırılgandır. Bölgesel analiz, yoksulluğa karşı kırılganlık anlamında, doğu ve batı arasında büyük bir fark olduğunu göstermektedir. Panel verinin kullanıldığı beklenen fayda teorisine dayanan modelden elde edilen bulgular, 2006-2009 ve 2014-2017 dönemlerinde yoksulluğa karşı kırılganlığın, sırasıyla, 0.49 ve 0.55 olduğunu ortaya koymuştur. Hane liderinin eğitim düzeyi, istihdam ve sağlık durumu yoksulluğa karşı kırılganlığı belirleyen en önemli etmenlerdir.