Analysing Theacher’s Eye-Contact Behaviours of Nonverbal Communication Based on Some Variables

Yıl 2018, , 771 - 795, 30.07.2018

Serkan Düzgün , Ziya Selçuk

https://doi.org/10.17680/erciyesiletisim.421115

Cited By: 5

Öz

The main objective of the present study is to analyze eye contact behaviors of
classroom teachers during the class and their opinions about such behaviors of
them based on their professional seniority, gender, perceptional learning styles and
level of academic achievement of their students. There is a statistically significant
difference in focusing time based on the seniority variable (p=0,039). However,
there is no statistically significant difference in the number of focusing based on the
seniority variable. (p=0,336). There is a statistically significant difference in focusing
time based on the teachers’ learning styles variable (p=0,004). However, there is no
statistically significant difference in the number of focusing based on the teachers’
learning styles (p=0,199). There is a statistically significant difference in focusing
time (p=0,031) and number of focusing (p=0,022) the mean score of students shows
a significant difference. Finally, according to the findings of the research, it is seen
that the majority of the teachers think that the eye-building behaviors performed by
the students are the relationship and interaction between the students’ academic
achievement levels.
As a result of this research, it may be advisable for teachers to identify perceptual
learning preferences for themselves and for each student, and to try to manage the
behavior of eye contact according to these preferences.

Anahtar Kelimeler

Nonverbal communication, eye contact, eye tracking system, eye tracking test, perceptional learning styles, professional seniority

Sözsüz İletişim Becerilerinden Öğretmenlerin Öğrencilerle Göz Teması Kurma Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi

Öz

Araştırmanın temel amacı; sınıf öğretmenlerinin derste öğrencileriyle göz teması
kurma davranışlarını ve bu davranışları hakkındaki görüşlerini, meslekî kıdemlerine,
cinsiyetlerine, algısal öğrenme stillerine ve öğrencilerinin akademik başarı düzeyleri
ile cinsiyetlerine göre incelemektir. Kıdem değişkenine göre odaklanma süresi anlamlı
olarak farklılaşmaktadır (p=0,039). Ancak, odaklanma sayısı kıdeme göre anlamlı
bir farklılık göstermemektedir (p=0,336). Başka bir anlatımla, sınıf öğretmenlerinin
kıdemi, odaklanma süresini anlamlı düzeyde etkileyen bir faktörken, odaklanma
sayısını anlamlı düzeyde etkileyen bir faktör olmadığı söylenebilir. Öğretmenlerin
öğrenme stilleri değişkenine göre odaklanma süresi anlamlı olarak farklılaşmaktadır
(p=0,004). Ancak, odaklanma sayısı öğretmenlerin öğrenme stillerine göre anlamlı
bir farklılık göstermemektedir (p=0,199). Öğrenci odaklanma süresi (p=0,031) ve
odaklanma sayısı (p=0,022) öğrenci not ortalaması değişkenine göre anlamlı bir
farklılık göstermektedir. Son olarak araştırma sonucunda elde edilen bulgulara göre
öğretmenlerin büyük çoğunluğunun derste öğrencileriyle gerçekleştirdikleri göz
teması kurma davranışları ile öğrencilerin akademik başarı düzeyleri arasında ilişki
ve etkileşimi olduğu düşünülmektedir.
Bu araştırma sonucunda, öğretmenlerin hem kendileri hem de her bir öğrencinin
algısal öğrenme tercihini tespit etmesi ve bu tercihlere göre göz teması kurma
davranışını yönetmeye çalışması önerilebilir.

Anahtar Kelimeler

Sözsüz İletişim, Göz Teması, Göz İzleme Sistemi, Göz İzleme Testi, Algısal Öğrenme Stilleri, Meslekî Kıdem

Kaynakça

• Adler, A. (2015). İnsan Tabiatını Tanıma. 12.Baskı, (A. Yörükhan, Çev.). Ankara: İş Bankası.
• Akpınar, R. B. (2006). Duygusal yüz ifadelerini anlama becerisini geliştirmeye yönelik örnek bir öğretim programı. Journal of Human Sciences, 1(1). 1-10
• Aydın, A. (2013). Sınıf yönetimi. İstanbul: Pegem Akademi.
• Bacanlı, H. (2015). Eğitim Psikolojisi. 22.Baskı, İstanbul: Pegem Akademi.
• Bahill, A.T ve LaRitz, T. (1984). Why can’t batters keep their eyes on the ball? American Scientist, 72(3), 249-253.
• Balakrishnana, B.ve Woodsb, P.C., (2013). A comparative study on real laband simulation lab in communication engineering from students’ perspectives.
• European Journal of Engineering Education, 38(2), 159–171.
• Baltaş, Z. ve Baltaş, A. (2015). Bedenin Dili. (33. Basım), İstanbul: Remzi.
• Berglund, E., Eriksson, M. ve Westerlund, M. (2005). Communicative skills in relation to gender, birth order, child care and socio economic status in 18-month-old children.Scandinavian Journal of Psychology, December, 46(6), 485-491.
• Bingöl G. ve Demir A. (2011). Amasya sağlık yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi 26(4):152-159.
• Bozkurt, N., (2003). İlköğretim sınıf öğretmenlerin iletişi becerilerine ilişkin algılarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Bölümü, İzmir.
• Cüceloğlu, D. (2015). İnsan ve davranışı. Remzi Kitabevi.
• Çubukçu Z., ve Dündar, İ. (2003). Okul yöneticilerinin iletişim becerilerine ilişkin öğretmenlerin algı ve beklentileri. Ankara: Milli Eğitim Yayınları
• Çuhadar C., Özgür H., Akgün F., Gündüz Ş. (2014). Öğretmen adaylarının iletişim becerileri ve iletişimci biçimleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) 15(1), 295-311.
• Deniz, K. (2013). Eğitimde etkili iletişim. A. Güzel, H. Karatay (Ed.). Türkçe öğretimi el kitabı. (s. 521-570). Ankara: Pegem Akademi.
• Deniz, K. (2015a). Türkçe öğretmen adaylarının etkili iletişim dersine yönelik beklentileri. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 3(2), s.63-80.
• Deniz, K. (2015b). Türkçe öğretmeni mi iletişim eğitmeni mi? D. Uçgun, A. Balcı (Ed.). Akademik hayatının 25.yılında Türkçe eğitimi alanının ilk profesörü Murat Özbay’a armağan. (s. 449-462). Ankara: Pegem Akademi.
• Deryakulu, D. (2006). Bireysel farklılıklar ve eğitime yansımaları. Y. Kuzgun ve D.
• Deryakulu (Ed.), Eğitimde Bireysel Farklılıklar içinde, Ankara: Nobel.
• Dilekmen, M., Başçı, Z., ve Bektaş, F. (2008). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin İletişim Becerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,12(2).
• Doğusoy, B. (2012). Cognitive analysis of experts and novices concept mapping processes,(Uzman ve deneyimsiz kullanıcıların kavram haritası oluşturma süreçlerinin bilişsel analizi). Doktora Tezi ODTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ergin, A. ve Birol, C. (2014). Eğitimde İletişim. 7.Baskı, Ankara: Anı.
• Erol, Z. (2006). Sınıf öğretmenlerinin sınıf yönetimi uygulamalarına ilişkin görüşleri. Yüksek lisans tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Afyonkarahisar.
• Fleming, N. (2001). Teaching and learning styles: VARK Strategies. Honolulu Community College, 25 Mayıs 2015 tarihinde http://www.vark-learn.com/ english/index.asp. VARK Öğrenme Stili Web Sitesi. http://www.vark-learn. com adresinden alınmıştır.
• Fleming, N. (2012) .Teaching And Learning Styles VARK Strategies, Revised and reprinted April 2012, Lyttelton, New Zealand: The Software Workshop: 25 Mayıs 2015 tarihinde www.varklearn.com adresinden alınmıştır.
• Fleming, N. D. (1995). I’m different; not dumb. models of presentation (VARK). Zemler, A (Ed.). Inthetertiary classrooom. proceedings of the 1995. Annual Conference of The Higher Education and Research Development Society of Australasia (HERDSA). 18, 308-311.
• Fleming, N. D. ve Mills, C. (1992). Not another inventory, rather a catalyst for reflection. To Improve the Academy, 11: 137-155.
• Fleming, N. ve Bonwell, C.C. (2001). How do I learnbest, a students’ guide toım proved learning,Version 3,0. New Zealand: Christchurch.
• Gilakjani, A.P., (2012). Visual, Auditory, Kinaesthetic Learning StylesandTheirImpacts on English Language Teaching. Journal of Studies in Education, 2(1), 104- 114, 25 Mayıs 2015 tarihinde http://dx.doi.org/10.5296/jse.v2i1.1007 adresinden alınmıştır.
• Good, T. ve Brophy, J. (2006). Looking in classrooms. New York: Harper Collins.
• Günay, K. (2003). Sınıf yönetiminde öğretmenlerin iletişim becerilerinin değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri: Felsefe Yöntem Analiz. 2. Baskı, Ankara: Seçkin.
• Gürgen, H. (1997). Örgütlerde iletişim kalitesi. İstanbul: Rota.
• Güven, M. (2004). Öğrenme stilleri ile öğretme stratejileri arasındaki ilişki. Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Hawk, T. F. ve Shah, A. (2007). Using Learning Style Instruments to Enhance Student Learning. Decision Sciences Journal of Innovative Education, 5 (1).1-19, 25 Mayıs 2015 tarihinde http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1540- 4609.2007.00125.x/pdf adresinden alınmıştır
• Hogan, R. L. (2009). Assessment of technology graduate students’ learning preference styles utilizing themyers-briggs type indicator. Journal of Industrial Technology, 25(1), 1-7.
• Kaşıkçı, E. (2004). Beden dili. İstanbul: Hayat.
• Kısaç, İ. (2004). Öğretmen öğrenci iletişimi. Emin Karip (Ed.). Sınıf Yönetimi içinde. Ankara: Pegem.
• Leite, W. L., Svinicki, M. ve Shi, Y. (2010). Attempted validation of thescores of the VARK: Learning styles inventory with multitrait–multimethod confirmatory factor analysis models. Educationaland Psychological Measurement, 70(2), 323-339.
• Martin, N. K., Yin, Z., & Baldwin, B. (1998). Construct validation of the attitudes and beliefs on classroom control inventory. Journal of Classroom Interaction, 33(2), 615.
• Malatesta CZ, Izard CE. Perspectives on emotional development I: Differential emotions theory of early emotional development. In: Osofsky JD, editor. Handbook of infant development. 2nd ed. Wiley; New York: 1987. pp. 494– 554.
• Öner, M. (1999). İlköğretim okulları 1.kademe öğretmenlerinin sınıfta iletişimi sağlama etkinlikleri. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özbent, S. (2007). Sınıfta beden dili, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27(2), 259-289.
• Özer, K. (2015). İletişimsizlik becerisi. (12.Basım), İstanbul: Galata.
• Pehlivan, K. (2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. Muğla Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3, 1-14.
• Pektaş, S. (1998). Sözel olmayan öğretmen davranışlarının öğretime etkilerinin değerlendirmesi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Pernice, K., ve Nielsen, J. (2009). Eye tracking methodology: How to conduct and evaluate usability studies using eye tracking. Nielsen Norman Group. 12 Kasım 2013 tarihinde tarihinde http://www.useit.com/eyetracking/methodology adresinden alınmıştır.
• Poon Teng Fatt, J., & Teng Joo, N. (2001). Learning styles: implications for design and technology education. Management Research News, 24(5), 24-37.
• Puyleart, F. R. (2006). Development and Analysis of Dynamic Modeling of a Residential Air Conditioner Compressor Motor for use in Power Grid Studies (Doctoral dissertation, University of Idaho).
• Saracaloğlu, A. S., Yenice, N., ve Karasakaloğlu, Ö. G. D. N. (2009). Öğretmen Adaylarının İletişim ve Problem Çözme Becerileri İle Okuma İlgi ve Alışkanlıkları Arasındaki İlişki (pp. 167-185). Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2).
• Senemoğlu, N. (2012). Gelişim öğrenme ve öğretim. 21.Baskı, Ankara: Pegem Akademi. Siegel, C.M. ve Gregora, A.W., (1985). Communication skills of elderlyadults. Commun Disord, 18, 485-494.
• Şeker, A. (2000). Sınıf öğretmenlerinin iletişim becerileri ile sınıf atmosferi arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Vatansever, H.B., (2015). Eğitim ortamında öğretmen öğrenci iletişimi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 18, Aralık, s. 262-285.
• Wheeler, P. (2001). TheMyers-Briggs Type Indicator and application stoaccounting education and research. Issues in Accounting Education, 16(1), 125-150.
• Williams, C. C. ve Ward J. M. (2003). The face inversion effect is not a consequence of aberrant eye movements. Memory & Cognition, 35, 1977-1985.
• Yavuzer, Y. ve Koç, M. (2002). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öğretmen yetkinlikleri üzerine bir değerlendirme. Niğde Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(1), 35-43
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 9. Baskı, Ankara: Seçkin.