CREATIVE PEDAGOGICAL APPROACHES BASED ON DIGITAL VISUAL CULTURE

Yıl 2023, Cilt: 1 Sayı: 1, 49 - 60, 30.11.2023

Suzan Duygu Bedir Erişti

Öz

In the context of digital transformations, the possibility of holistic existence is enabled by perceiving certain transformative processes and questioning new competencies based on this transformation. Strategies for the near future, based on digital technology, also bring forth updated competencies in many disciplines. At the core of these competencies lies the act of existing based on digital visual culture, presenting evidence of existence, and questioning it. In the face of today's digital media bombardment, it necessitates a redefinition of the concept of digital representational power as an alternative path. The impact and transformative power of every form of communication in digital visual messaging processes require an expanded framework based on critical analysis. In this context, versatile inquiry processes should be employed in conjunction with competencies based on understanding versatile digital transformation processes. The expanded structure of digital transformation and digital visual culture based on today's technologies has also transformed art education processes and pedagogical approaches within this framework. Digital art education pedagogy, digital critical pedagogy, digital visual culture pedagogy, and contemporary art pedagogy are creative pedagogical approaches that form the foundation of these transformations.

Anahtar Kelimeler

Digital Visual Culture, Digital Art Education, Contemporary Art Pedagogy, Creative Pedagogy, Creative Pedagogy and Remix

DİJİTAL GÖRSEL KÜLTÜRE DAYALI YARATICI PEDAGOJİK YAKLAŞIMLAR

Öz

Dijital dünya dönüşümleri çerçevesinde holistik yaklaşımla var olma, kimi yeni dönüşümsel süreçleri algılamak ve bu dönüşüme dayalı yeni yeterlikleri sorgulamakla olanaklı hale gelmektedir. Dijital teknolojiye dayalı yakın gelecek stratejileri de güncellenen yeterlikleri birçok disiplinde karşımıza çıkarmaktadır. Bu yeterliklerin temelinde ise dijital görsel kültüre dayalı var olma, varlığa ilişkin kanıt ortaya koyma ve sorgulama yer alır. Günümüz dijital medya bombardımanına karşı alternatif bir yol olarak dijital temsil gücü kavramını yeniden tanımlama gereğini de beraberinde getirir. Dijital görsel ileti süreçlerindeki her ileti biçiminin etkisi ve dönüştürme gücü eleştirel analize dayalı çerçeveyi genişletmeyi gerekli kılar. Bu bağlamda çok yönlü sorgulama süreçleri çok yönlü dijital dönüşüm süreçlerini algılamaya dayalı yeterliklerle birlikte işe koşulmalıdır. Dijital dönüşüm ve dijital görsel kültürün günümüz teknolojilerine dayalı genişleyen yapısı sanat eğitimi süreçlerini ve bu çerçevedeki pedagojik yaklaşımları da dönüştürmüştür. Dijital sanat eğitimi pedagojisi, dijital eleştirel pedagoji, dijital görsel kültür pedagojisi, çağdaş sanat pedagojisi bu dönüşümlerin temelini oluşturan yaratıcı pedagojik yaklaşımlardır.

Anahtar Kelimeler

Dijital Görsel Kültür, Dijital Sanat Eğitimi, Çağdaş Sanat Pedagojisi, Yaratıcı Pedagoji, Yaratıcı Pedagoji ve Remiks

Kaynakça

• Braidotti, R. (2019). Posthuman knowledge. Cambridge, England: Polity Press.
• Erişti S. D. (2022). Dijital manipülasyon, dijital görsel, kültür ve metaverse bağlamında dijital kimlikler ve gerçeklik algısı, M. Topbaş (Ed.), II. Uluslararası Tıp, Sağlık ve İletişim Bilimleri Kongresi, Eskişehir, Türkiye, 5-8 Ekim 2022, Eskişehir, Türkiye, Bildiriler içinde (ss.692-703), Us Yayınları, ISBN: 978-605-70074-8-3
• Bedir Erişti, D. (2021). Yeni Medya ve Görsel İletişim Tasarımı, (6. Basım), Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Choi, H.S. & Kim, S.H. (2017). A content service deployment plan for Dijital museum exhibitions-Centering on the combination of beacons and HMDs, International Journal of Information Management, 37 (1), 1519-1527.
• Gunkel, D. J. (2016). Of remixology: ethics and aesthetics after remix. MIT Press.
• Erişti, S. D. (2023). Kültür, Sanat ve Eğlencenin Dönüşümü, Dursun, Ö. Ö. & Okur, R. (Eds.), Dijital Dönüşüm içinde (s. 89-109), Anadolu Üniversitesi AOF Yayınları, Eskişehir.
• Eyman, D. (2015). Digital Rhetoric: Theory, Method, Practice. University of Michigan Press.
• Freedman, K., Heijnen, E., Kallio-Tavin, M., Karpati, A., & Papp, L. (2013). Visual culture learning communities: How and what students come to know in informal art groups. Studies in Art Education, 54(2), 103-115.
• Leonard, N., (2021). Emerging artificial intelligence, art and pedagogy: exploring discussions of creative algorithms and machines for art education. Digital Culture & Education, 13(1), 20-41.
• Leonard, N. (2020a). Entanglement Art Education: Factoring ARTificial Intelligence and Nonhumans Into Future Art Curricula. Art Education, 73(4), 22-28.
• Leonard, N. (2020b) The Arts and New Materialism: A Call to Stewardship through Mercy, Grace, and Hope. Humanities, 9(3).
• O’Donoghue, D. (2015). The turn to experience in contemporary art: A potentiality for thinking art education differently. Studies in Art Education, 56(2), 103-113.
• Plechata, A., Makransky, G. & Böhm, R. (2022). Can extended reality in the Dijital revolutionise health communication?, Digital Medicine, 5(132). https://doi.org/10.1038/s41746-022-00682-x
• Rogers, R. W. (1975). A protection motivation theory of fear appeals and attitude change. Psychol. 91, 93–114.
• Toon, A. (2012). Models as Make-Believe: Imagination, Fiction and Scientific Representation, London: Palgrave, Macmillan.
• Yancey, K.B. (2023). Re-designing graduate education in composition and rhetoric: The use of remix as concept, material, and method. Computers and Composition, 26(1), 4-12.