Öğretim Elemanlarının Örgütsel Sosyalleşme Düzeylerine İlişkin Algılarının İncelenmesi

Yıl 2016, Cilt: 18 Sayı: 1, 343 - 358, 29.06.2016

Adil Çoruk , Tugay Tutkun , Salih Zeki Genç

https://doi.org/10.17556/jef.20470

Cited By: 3

Öz

Örgütsel sosyalleşme bireyin örgüt içindeki rolleri üstlenebilmesi için gerekli olan tutumların, davranış kalıplarının ve değer sistemlerinin öğrenildiği bir süreçtir. Bu sürecin temel amacı bireyin örgütün etkili bir çalışanı haline gelmesidir. Bu çalışmanın amacı; öğretim elemanlarının, kendilerinin örgütsel sosyalleşme düzeylerine ilişkin algılarını çeşitli değişkenler açısından ortaya koymaktır. Tarama modelinde ele alınan araştırmanın evrenini yükseköğretim kurumlarında görev yapan öğretim elemanları oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplamak için “Örgütsel Sosyalleşme Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçek öğretim elemanlarına e-posta gönderilerek uygulanmıştır. Çalışmanın sonuçlarına göre öğretim elemanlarının sosyalleşme düzeylerini oldukça iyi algıladıkları sonucuna ulaşılmıştır. Özellikle kişilerarası ilişki boyutunda algıların daha olumlu olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Öğretim elemanlarının görüşleri cinsiyet değişkeni açısından anlamlı farklılıklar göstermezken, görev yapılan üniversite, akademik unvan ve akademik kıdem değişkenleri açısından anlamlı farklılıklar göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Öğretim elemanı, sosyalleşme; örgütsel sosyalleşme

Kaynakça

• Aliyev, Y. & Işık, M. (2014). Örgütsel sosyalleşme ve örgütsel özdeşleşme arasındaki ilişki: Bir Araştırma. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 37 (2), 131-149.
• Balcı, A. (2003). Örgütsel sosyalleşme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Balcı, A. (2000). Örgütsel sosyalleşme: Kuram strateji ve taktikler. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Balcı, A., Baltacı, A., Fidan, T., Cereci, C. & Acar, U. (2012). Örgütsel sosyalleşmenin, örgütsel özdeşleşme ve örgütsel vatandaşlıkla ilişkisi: İlköğretim okulu yöneticileri üzerinde bir araştırma. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 47-74.
• Biber, A. & Ertürk, K. Ö. (2013). Örgütsel sosyalizasyon ve halkla ilişkiler. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23 (1), 181-189.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. (3. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Can, H. (2002). Organizasyon ve yönetim. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Can, H., Akgün, A. & Kavuncubaşı, Ş. (2001). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Cantekin, Ö. F. (2013). İngilizce okutmanlarının örgüte uyum sorunları. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 1-9.
• Chao, G.T., O’Leary-Kelly, A. M., Wolf, S., Klein, H. J. & Gardner, P. D. (1994). Organizational socialization: Its content and consequences. Journal of Applied Psychology, 79 (5), 730–743.
• Corbitt, B.J., Thanasankit, T. & Han, Y. (2003). Trust and E-Commerce: A study of consumer perceptions. Electronic Commerce Research and Applications, 2 (3), 203–215.
• Çalık, C. (2006). Örgütsel sosyalleşme sürecinde eğitimin değişen rolü ve önemi. Kastamonu Eğitim Fakültesi Dergisi, 14 (1), 1-10.
• Çapar, D. (2007). İlköğretim okulu sınıf ve branş öğretmenlerinin örgütsel sosyalleşme düzeyleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Çelik, V. (1997). Okul kültürü ve yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Çıvgın, İ. & Yardımcı, R. (2007). Sosyolojiye giriş. Ankara: Nobel Yayınları.
• Demirbilek, T. (2009). Örgütsel sosyalleşmede işe alıştırma eğitiminin yeri ve önemi. Selçuk Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 18, 353-373.
• Erdoğan, U. (2012). İlköğretim okulu sınıf ve branş öğretmenlerinin örgütsel sosyalleşme düzeyleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
• Ergün, E. & Taşgit, Y. E. (2011). Örgütsel sosyalleşme taktiklerinin sosyalleşme çıktıları üzerindeki etkisine yönelik bir araştırma. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 31, 97-112.
• Esinbay, E. (2008). İlköğretim okullarında örgüt kültürü (Balıkesir İli örneği). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Balıkesir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
• Güçlü, N. (2004). Öğretmenlik mesleğine başlarken yeni öğretmenlerin örgütsel sosyalleşmeleri. Şule Erçetin (Ed.), İlk Günden Başöğretmenliğe içinde (s. 17 – 39). Ankara: Asil Dağıtım.
• Karasar, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi. (10. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kartal, S. (2005). İlköğretim okulu yönetici ve öğretmenlerinin örgütsel sosyalleşmeleri (Ankara İli Örneği). Ege Eğitim Dergisi, 2 (6), 99-112.
• Kartal, S. (2007). Eğitimde örgütsel sosyalleşme. Ankara: Maya Akademi Yayın Dağıtım.
• Köse, C. G. (2009). Örgütsel özdeşleşmenin çalışanların sürekli iyileştirme çabalarına katkısı: bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Memduhoğlu, H. B. (2008). Örgütsel sosyalleşme ve Türk eğitim sisteminde örgütsel sosyalleşme süreci. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 137-153.
• Mendoza, P. (2008). Socialization to the academic culture: A framework of inquiry. Revista de Estudios Sociale, 31, 104-117.
• Özkalp, E. (2005). Sosyolojiye giriş (Yenilenmiş 14.Baskı). Bursa: Ekin Kitabevi.
• Silah, M. (2005). Sosyal psikoloji (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayınları.
• Sökmen, A. (2007). Örgütsel sosyalleşme sürecinde işgörenlerin yöneticilerine dönük algıları: Ankara’daki otel işletmelerinde bir değerlendirme. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18 (2), 170-182.
• Tezcan, M. (1997). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Trowler, P. & Knight, P. (1999). Organizational socialization and induction in üniversities: Reconceptualizing theory and practice. Higher Education, 37 (2), 177- 195.
• Weidman, J. C. (1987). Undergraduate socialization. Annual Meeting of the Association for the Study of Higher Education. Baltimore.
• Yıldız, K. (2012). İlköğretim okulu yöneticilerinin örgütsel sosyalleşme sürecinde sosyalleştirme stratejilerini kullanma düzeyleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12 (2), 333-355.
• Yüksel, Ö. (1997). İnsan kaynakları yönetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.