REŞAT NURİ GÜNTEKİN’İN “ÇALI KUŞU” ROMANINDAKİ İSİM TAMLAMALARININ DERİN YAPISI VE CÜMLEDEKİ GÖREVLERİ

Yıl 2004, Cilt: 6 Sayı: 2, 27 - 35, 01.12.2004

Turgut Baydar Arzu Sema Ertane Baydar

Öz

Bu çalışmada, Reşat Nuri Güntekin’in Çalı Kuşu isimli romanındaki isim tamlama-larının yapıları, cümlelerde ne tür görevler alabildikleri, diğer kelime gruplarının yapısına ne ölçüde katılabildikleri üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

isim tamlamaları, isim tamlamalarının yapıları, öge oluşları.

THE DEEP STRUCTURE OF NOUN MODIFIERS AND THEIR FUNCTIONS IN SENTENCE IN “ÇALI KUŞU” WHICH IS WRITTEN BY REŞAT NURİ GÜNTEKİN

Öz

In this study, it is dwelled on the structure of the noun modifiers in the novel Çalı Kuşu by Reşat Nuri Güntekin, their functions that can take in sentences, and what amount they can be added into the structure of other words.

Anahtar Kelimeler

Çalı Kuşu, noun modifiers, structure of noun modifiers, member structures.

Kaynakça

• Aksan, D. (1980), Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim 2, TDK yayınları, Ankara. Alyılmaz, C. (1994), Orhun Yazıtlarının Söz Dizimi, Erzurum.
• Alyılmaz, C. (2003), “Türkçede Fiil Deyimleri ve Öğretimi Üzerine”, Türk Dili, 620: 148- 156.
• Atabay, N.; Özel, S.; Çam, A. (1981), Türkiye Türkçesinin Sözdizimi, TDK yayınları, Ankara. Atabay, N.; Kutluk, İ.; Özel, S. (1983), Sözcük Türleri, TDK yayınları, Ankara.
• Banguoğlu, T. (1995), Türkçenin Grameri, TDK yayınları, Ankara.
• Baydar, T. (2001), Ahmet Hamdi Tanpınar’ın “Huzur” İsimli Romanında Kelime Grupları, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Ens. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Erzurum.
• Beserek, A. (1991), Türkçede Cümle Yapısı, MEB yayınları, İstanbul. Bilgegil, K. (1963), Türkçe Dilbilgisi, İstanbul.
• Bozkurt, F. (1995), Türkiye Türkçesi, İstanbul.
• Börekçi, M. (1995), Atatürk’ün “Nutuk”unda Söz Dizimi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilim- ler Ens. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Erzurum.
• Cemiloğlu, İ. (1994), 14. Yüzyıla Ait Bir Kısas-ı Enbiya Nüshası Üzerinde Sentaks İnceleme- si, TDK yayınları, Ankara.
• Cemiloğlu, İ. (2000), “Cümle Tahlilinin Önemi ve Metot”, Türk Dili, 587: 478-483. Cemiloğlu, İ. (2001), Dede Korkut Hikâyeleri Üzerinde Söz Dizimi Bakımından Birİnceleme,
• TDK yayınları, Ankara.
• Delice, H. İ. (2003), Türkçe Sözdizimi, Kitabevi, İstanbul. Dizdaroğlu, H. (1976), Tümcebilgisi, TDK yayınları, Ankara. Ediskun, H. (1992), Türk Dilbilgisi, Remzi Kitap Evi, İstanbul. Eker, S. (2003), Çağdaş Türk Dili, Grafiker Yayınları, Ankara.
• Emre, A. C. (1988), “Türkçede Cümle”, TDAY-Belleten, Ankara, (1954): 105-180.
• Emre, A. C. (1988), “Türkçede Cümle: II. İsim Cümlesi”, TDAY-Belleten, Ankara, (1955): 23-58.
• Ergin, M. (1989), Türk Dil Bilgisi, Boğaziçi Yayınları, İstanbul. Ergin, M. (1987), Türk Dili, Boğaziçi Yayınları, İstanbul.
• Ertane Baydar, A. S.; Baydar, T. (2001), “Türkiye Türkçesinde Kelime Grupları”, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, Erzurum, 16: 27-47.
• Gemalmaz, E. (1994), “Türkçede İsim Tamlamalarının Derin Yapısı”, Standart Türkiye Türkçesi İle İlgili Yazılar, Erzurum.
• Gencan, T. N. (1962), Dilbilgisi, İstanbul.
• Gülensoy, T. (1994), Türkçe El Kitabı I, Kayseri. Güntekin, R. N. (1970), Çalı Kuşu, İstanbul. Hatiboğlu, V. (1972), Türkçenin Sözdizimi, Ankara.
• Hatiboğlu, V. (1988), “Kelime Grupları ve Kuralları”, TDAY-Belleten, Ankara, (1963): 203- 244.
• Hengirmen, M. (1997), Türkçe Dilbilgisi, Engin Yayın Evi, Ankara.
• Kahraman, T. (1996), Çağdaş Türkiye Türkçesindeki Fiillerin Durum Ekli Tamlayıcıları, TDK yayınları, Ankara.
• Karahan, L. (1991), Türkçede Söz Dizimi, Akçağ Yayın Evi, Ankara.
• Karahan, L. (1994), “Türkçede Birleşik Cümle Problemi”, Türk Dili, 505: 19-23.
• Karahan, L. (2000), “Yapı Bakımından Cümle Sınıflandırmaları Üzerine”, Türk Dili, 583: 16- 24.
• Karaörs, M. (1996), “Türkiye Türkçesi İle Azerbaycan Türkçesinin Kelime Grupları, Cümle ve Cümle Çeşitleri (Sentaks) Bakımından Karşılaştırılması”, TDAY- Belleten, An- kara, 129-144.
• Koç, N. (1990), Yeni Dilbilgisi, İnkılâp Kitap Evi, İstanbul.
• Korkmaz, Z. (2003), Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK yayınları, Ankara. Kükey, M. (1975), Türkçenin Sözdizimi, Ankara.
• Mansuroğlu, M. (1988), “Türkçede Cümle Çeşitleri ve Bağlayıcıları”, TDAY-Belleten, Anka- ra, (1955): 59-71.
• Şimşek, R. (1987), Örneklerle Türkçe Sözdizimi, Trabzon.
• Usta, H. İ. (2000), “Türkiye Türkçesinde Kelime Grupları İle İlgili Bir Sınıflandırma”, Türk Dili, 579: 209-216.
• Üstüner, A. (1998), “Cümlenin Ögeleri Konusundaki Karışıklıklar”, Türk Dili, 546: 547-549. Üstünova, K. (1998), “Cümle Çözümlemelerinde Yüzey Yapı-Derin Yapı İlşkileri”, Türk
• Dili, 563: 398-406.
• Yaman, E. (2000), Türkiye Türkçesi ve Özbek Türkçesinin Söz Dizimi Bakımından Karşılaştı- rılması, TDK yayınları, Ankara.
• Yavuz, K.; Yetiş, K.; Birinci, N. (1996), Türk Dili ve Kompozisyon, İstanbul. Zülfikar, H. (1985), “Cümle Yapılarından Bir Örnek”, Türk Dili, 398: 96-98.