Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

A STUDY ON THE TURKISH TERM CONCEPT

Yıl 2009, Cilt: 11 Sayı: 1, 53 - 64, 01.06.2009

Öz

 

In this study which the Turkish term subject was investigated, it was made the definition, strcture, the investigation in the historical period of the term, and the appreciaton together with the English and French tarnslations of the 21 Turkish terms which were chosen from the terms being used in the language very much; and it was declared the necessity what must be done to avert the term complex realised from the different words which were used for a term equivalent in Turkish.

Kaynakça

  • Aksan, D. (1995), Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, TDK Yay., Ankara. Azar, B. C. (1999). Understanding and Using English Grammar, U.S.A.
  • Banguoğlu, T. (1988). Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara. Brunsvsck, Y.- Ginestier, P. (1957). Vers la France, Didier, Paris, 1957.
  • Çiçek, A. (1928) Tarihine Kadar Yazılmış Fransızca-Türkçe Türkçe –Fransızca ve Çok Dilli Sözlükler Üzerine Bir Araştırma, Atatürk Ü. Sos. Bil. Ens., Er- zurum, 1997.
  • Davau, M., Cohen, M.. Lallemand, M. (1972). Dictionnaire Bordas, Paris. Devellioğlu, F. (1970). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Sözlük, Doğuş Mat., Anka-
  • ra.
  • Davau, M ve Diğerleri. (1972). Dictionnaire du Français Vivant, Bordas, Paris. Doğan, D. M . (1996). Büyük Türkçe Sözlük, 11. Bas. İz Yay.
  • Ercilasun, A. ve Diğerleri. (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü, Kült.
  • Bak.Yay., Ankara.
  • Ergin M. (1993). Edebiyat ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümle- ri için Türk Dil Bilgisi, 21. Bas., Bayrak Yay., İstanbul.
  • Gemalmaz, E. (1982). Standart Türkiye Türkçesi (STT)’nin Formanlarının Enformatif Değerleri, Erzurum.
  • Hengirmen, M. (1995). Türkçe Dilbilgisi, Engin Yay., Ankara.
  • Hengirmen, M. (1999). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri, Engin Yay., Ankara.
  • İmer, K. (1998). Türkiye’de Dil Planlaması: Türk Dil Devrimi, Kült. Bak.Yay., Anakara.
  • İNAN, A. (1961). Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Tercümeleri Üzerine Bir İnceleme, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
  • İsmail Fenni, (1341). Fransızcadan Türkçeye Lügatçe-i Felsefe, İstanbul. Koç. N. (1990). Yeni Dilbilgisi, İnkılap Kitabevi, İstanbul.
  • Korkmaz, Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü, TDK Yay., Ankara.
  • Korkmaz, Z. (2003).Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK Yay., Ankara. Kükey, M. (2003). Türkçenin Dilbilgisi 1, Cem Ofset, Samsun.
  • Levent, A. (1972). Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri, 3. bas., TDK Yay., Ankara.
  • Mauger, G. (1968). Grammaire pratique du français d’aujourd’hui langue parlée langue écrite, Librairie Hachette, Paris.
  • Murphy, R. (2004). English Grammar In Use, Cambridge University.
  • Souche, A., Grunenwald, J. (1961). Grammaire Française, Fernand Nathan, Paris.
  • Şemseddin Sami. (1898). Kamus-ı Fransevî, İstanbul.
  • Thomsen, A.J. - Martınet, A.V. (Terc. : Ziya SAK). (2. Bas.1971). Pratik İngilizce Dilbilgisi, Sak İngilizce Öğr. Yay., 2. Bas., İst .
  • Timurtaş, F. K. (1996). Diller ve Türkçemiz (Haz.: M. Özkan), Alfa Bas., İstanbul, Türkçe Sözlük, TDK, Ankara, 1998.
  • Topaloğlu, A. (1989). Dil bilgisi Terimleri Sözlüğü, Ötüken Yay., İstanbul. Yabancı Kelimelere Karşılıklar, (2002). 2. Bas. TDK Yay., Ankara.
  • Yücel B. (1995). Türk Gramerinin Sorunları Topantısı (22-23 Ekim 1993), 8 Sıfat- fiil terimi ve başlıca dil bilgisi treimleri sözlüklerindeki işlenişi TDK Yay., Ankara.
  • www.tdkretim.gov.tr (online erişim: 25.8.2008).
  • Zülfikar, H. (1991) Terim Sorunları ve Terim Yapma yolları, TDK Yay., Ankara.

TÜRKÇE TERİM KAVRAMI ÜZERİNE BİR İNCELEME

Yıl 2009, Cilt: 11 Sayı: 1, 53 - 64, 01.06.2009

Öz

Türkçede terim konusunun incelendiği bu yazıda terimin tanımı, yapısı, tarihî süreç içinde incelenmesi esas alınıp, dilde çok kullanılan terimlerden seçilen 21 Türkçe terimin İngilizce ve Fransızca karşılıklarıyla değerlendirilmesi yapılarak dilimizde bir terim karşılığı için kullanılan farklı kelimelerin ortaya koyduğu terim kargaşasının giderilmesi noktasında nelerin yapılabileceği üzerinde durulmuştur.

Kaynakça

  • Aksan, D. (1995), Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim, TDK Yay., Ankara. Azar, B. C. (1999). Understanding and Using English Grammar, U.S.A.
  • Banguoğlu, T. (1988). Türkçenin Grameri, TDK Yay., Ankara. Brunsvsck, Y.- Ginestier, P. (1957). Vers la France, Didier, Paris, 1957.
  • Çiçek, A. (1928) Tarihine Kadar Yazılmış Fransızca-Türkçe Türkçe –Fransızca ve Çok Dilli Sözlükler Üzerine Bir Araştırma, Atatürk Ü. Sos. Bil. Ens., Er- zurum, 1997.
  • Davau, M., Cohen, M.. Lallemand, M. (1972). Dictionnaire Bordas, Paris. Devellioğlu, F. (1970). Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Sözlük, Doğuş Mat., Anka-
  • ra.
  • Davau, M ve Diğerleri. (1972). Dictionnaire du Français Vivant, Bordas, Paris. Doğan, D. M . (1996). Büyük Türkçe Sözlük, 11. Bas. İz Yay.
  • Ercilasun, A. ve Diğerleri. (1991). Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü, Kült.
  • Bak.Yay., Ankara.
  • Ergin M. (1993). Edebiyat ve Eğitim Fakültelerinin Türk Dili ve Edebiyatı Bölümle- ri için Türk Dil Bilgisi, 21. Bas., Bayrak Yay., İstanbul.
  • Gemalmaz, E. (1982). Standart Türkiye Türkçesi (STT)’nin Formanlarının Enformatif Değerleri, Erzurum.
  • Hengirmen, M. (1995). Türkçe Dilbilgisi, Engin Yay., Ankara.
  • Hengirmen, M. (1999). Dilbilgisi ve Dilbilim Terimleri, Engin Yay., Ankara.
  • İmer, K. (1998). Türkiye’de Dil Planlaması: Türk Dil Devrimi, Kült. Bak.Yay., Anakara.
  • İNAN, A. (1961). Kur’an-ı Kerim’in Türkçe Tercümeleri Üzerine Bir İnceleme, Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
  • İsmail Fenni, (1341). Fransızcadan Türkçeye Lügatçe-i Felsefe, İstanbul. Koç. N. (1990). Yeni Dilbilgisi, İnkılap Kitabevi, İstanbul.
  • Korkmaz, Z. (1992). Gramer Terimleri Sözlüğü, TDK Yay., Ankara.
  • Korkmaz, Z. (2003).Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), TDK Yay., Ankara. Kükey, M. (2003). Türkçenin Dilbilgisi 1, Cem Ofset, Samsun.
  • Levent, A. (1972). Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri, 3. bas., TDK Yay., Ankara.
  • Mauger, G. (1968). Grammaire pratique du français d’aujourd’hui langue parlée langue écrite, Librairie Hachette, Paris.
  • Murphy, R. (2004). English Grammar In Use, Cambridge University.
  • Souche, A., Grunenwald, J. (1961). Grammaire Française, Fernand Nathan, Paris.
  • Şemseddin Sami. (1898). Kamus-ı Fransevî, İstanbul.
  • Thomsen, A.J. - Martınet, A.V. (Terc. : Ziya SAK). (2. Bas.1971). Pratik İngilizce Dilbilgisi, Sak İngilizce Öğr. Yay., 2. Bas., İst .
  • Timurtaş, F. K. (1996). Diller ve Türkçemiz (Haz.: M. Özkan), Alfa Bas., İstanbul, Türkçe Sözlük, TDK, Ankara, 1998.
  • Topaloğlu, A. (1989). Dil bilgisi Terimleri Sözlüğü, Ötüken Yay., İstanbul. Yabancı Kelimelere Karşılıklar, (2002). 2. Bas. TDK Yay., Ankara.
  • Yücel B. (1995). Türk Gramerinin Sorunları Topantısı (22-23 Ekim 1993), 8 Sıfat- fiil terimi ve başlıca dil bilgisi treimleri sözlüklerindeki işlenişi TDK Yay., Ankara.
  • www.tdkretim.gov.tr (online erişim: 25.8.2008).
  • Zülfikar, H. (1991) Terim Sorunları ve Terim Yapma yolları, TDK Yay., Ankara.
Toplam 28 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Alan Eğitimleri
Bölüm Editöre Not
Yazarlar

Ali Çiçek Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2009
Yayımlandığı Sayı Yıl 2009 Cilt: 11 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Çiçek, A. (2009). TÜRKÇE TERİM KAVRAMI ÜZERİNE BİR İNCELEME. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 53-64.