AN EVALUATION ON WATCHING TELEVISION DURATION OF COLLEGE OF EDUCATION STUDENTS ACCORDING TO THEIR ACCOMMODATION

Yıl 2009, Cilt: 11 Sayı: 1, 145 - 169, 01.06.2009

Hüseyin Hüsnü Bahar

Öz

 

The aim of this research is to investigate that how much time college of education students spend to watch various television programs and to clear whether watching period is different according to their accommodation. The data was col- lected from 1029 freshman, sophomore, junior, and senior students who enrolled six different colleges of education programs. Kruskal Wallis Test was made to clear whether duration of watching various television programs. Mann Whitney U Test used to find out source of differences. It was found that the students from college of education watched television 18.28 hour per week and watching duration were dif- ferent depending on accommodation. The students who stayed with their family watched television the longest duration and students who stayed special dormitory watched television the less duration. In addition, their duration of watching various television programs that sport, music, documentary film, news, magazine, and oth- ers (soap opera, cartoon film, advertisement etc.) were different according to ac- commodation.

Anahtar Kelimeler

leisure times, free times, watching television, students from col- lege of education.

EĞİTİM FAKÜLTESİ ÖĞRENCİLERİNİN BARINDIKLARI YERE GÖRE ÇEŞİTLİ TELEVİZYON PROGRAMLARINI İZLEME SÜRELERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Araştırmanın amacı eğitim fakültesi öğrencilerinin çeşitli televizyon programlarını izlemek için ne kadar zaman ayırdıklarını ve bu sürenin barındıkları yere göre değişip değişmediğini belirlemektir. Veriler altı farklı programa kayıtlı 1029 öğrenciden anket yoluyla toplanmış, izleme sürelerinin değişip değişmediğini belirlemek için Kruskal Wallis Testi kullanılmıştır. Farklılığın olduğu durumlarda, farkın hangi gruplar arasında olduğunu tespit etmek için Mann Whitney U testi kullanılmıştır. Eğitim fakültesi öğrencilerinin çeşitli televizyon programlarını izlemek için haftada ortalama 18,28 saat zaman ayırdığı ve çeşitli televizyon programlarını izlemek için ayrılan sürenin öğrencilerin barındıkları yere göre anlamlı ölçüde farklı olduğu bulunmuştur. Ailesi ile birlikte kalan öğrencilerin en fazla, özel yurtlarda barınan öğrencilerin en az süre ile televizyon izlediği tespit edilmiştir. Ayrıca, barınılan yere göre spor, müzik, belgesel, haber, magazin ve diğer (dizi film, çizgi film, reklâm vb) televizyon programlarının izlenme süresi anlamlı ölçüde değişmektedir.

Anahtar Kelimeler

Serbest zaman, boş zaman, televizyon izleme, eğitim fakültesi öğrencileri.

Kaynakça

• Akpınar, B. (2004). Çocukların Televizyon İzleme Davranışlarının Çeşitli Değiş- kenlere Göre İncelenmesi. Çağdaş Eğitim, 306, 35-45.
• Aydoğan, Y., Aral, N. (2006). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarında Kitle İletişim Araçlarını Kullanmalarının İncelenmesi. Çağdaş Eğitim, 328, 33- 39.
• Ayrancı, Ü., Köşgeroğlu, N., Günay, Y. (2004).Televizyonda Çocukların En Çok Seyrettikleri Saatlerde Gösterilen Filmlerdeki Şiddet Düzeyi. Anadolu Psi- kiyatri Dergisi, 5 (3), 133-140.
• Bahar, H. H. (2001). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine İliş- kin Yönelimleri ve Bu Etkinlikleri Gerçekleştirme Düzeyleri. Erzincan Eği- tim Fakültesi Dergisi, 3 (1), 12-28.
• Balcı, V. (2003).Ankara'daki Üniversite Öğrencilerinin Boş Zaman Etkinliklerine Katılımlarının Araştırılması [Elektronik versiyon]. Milli Eğitim Dergisi, 158.
• Dağ, F., Yazıcı, K., Güvenç, G., Rezaki, M., Demir, N. Ö., Özer, Ö., Özer, Ö. A., Tunçel, M. (2005). Televizyon Programlarındaki Şiddet İçeriğinin, Müs- tehcenliğin ve Mahremiyet İhlallerinin İzleyicilerin Ruh Sağlığı Üzerindeki Olumsuz Etkileri, <http://www.rtuk.org.tr/CalismaRap/CalismaRap.htm> (2006, Haziran 09).
• Eccles, J.S., Barber, B.L., Stone, M., Hunt, J. (2003). Extracurricular Activities and Adolescent Development. Journal of Social Issues, 59 (4), 865-889.
• Erkal, M. (1992). Sosyolojik Açıdan Spor. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı.
• Fitzgerald, M., Joseph, A., Hayes, M., O’regan, M. (1995). Leisure Activities of Adolescent Schoolchildren. Journal of Adolescence, 18, 349-358.
• Gordon, W., Caltabiano, M. (1996). Urban-rural Differences in Adolescent Self- esteem, Leisure Boredom, and Sensation. Adolescence, 31, 883-901.
• Gökmen, H., Açıkalın, A. Koyuncu, N.xe Saydar, N. (1985). Yükseköğrenim Öğ- rencilerinin Serbest Zaman Etkinlikleri, Kendilerini Gerçekleştirme Düzey- leri. Ankara: Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığı Gençlik Hizmetleri ve Faaliyetleri Dairesi Başkanlığı Yayını.
• Gross, E.F., Juvonen, J., Gable, S.L. (2002). Internet Use and Well-Being in Adolescence. Journal of Social Issues, 58 (1), 75-90.
• Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A. ve Dinç, Y. (2003). Boş Zaman ve Rekreasyon Yöneti- mi. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Huston, A., Wright, J., Marquis, J., Green, S. (1999), How Young Children Spend Their Time: Television and Other Activities. Developmental Psychology, 35 (4), 912-925.
• Hills, P., Argyle, M., Reeves, R. (2000). Individual differences in Leisure Satisfactions: An investigation Of Four Theories Of Leisure Motivation. Personality and Individual Differences, 28, 763-779.
• Hills, P., Argyle, M. (1998). Positive Moods Derived From Leisure and Their Relationship to Happiness and Personality. Personality and Individual Differences, 25, 523-535.
• Karaküçük, S. (1999). Rekreasyon – Boş Zamanları Değerlendirme. Ankara: Gazi Kitabevi.
• Karasar, N., Hakan, A., Can, G., Özdeş, K., Sözer, E., Gültekin, M., Anıl, H., Boya- cı, A., Şenel, Aysın (1999). Anadolu Üniversitesi Öğrencilerinin Sosyo-
• Kültürel ve Sosyo-Ekonomik Özellikleri ile Beklenti ve Sorunları. Eskişe- hir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Kılbaş, Ş. (2001). Rekreasyon – Boş Zamanı Değerlendirme. Adana: Anaca Yayın- ları.
• Kıncal, R. Y. (1999). Ailenin Eğitimsel Fonksiyonları, Atatürk Üniversitesi Yayını: Erzurum.
• Korkmaz, A. (2000). Yüksek Öğretim Gençliğinin Problemleri. Milli Eğitim, 145, 41-45.
• Mete, M. (1999). Televizyon Yayınlarının Türk Toplumu Üzerindeki Etkisi, Anka- ra: Atatürk Yüksek Kurumu Atatürk Kültür Merkezi Yayını.
• Mutlu, E. (1999). Televizyon ve Toplum. Ankara: TRT Yayını.
• NTV (2004, Ekim 23) Televizyona Kilitlendik, <http://www.ntvmsnbc.com/news/ 292725.asp?0m=T12U> (2006, Aralık 28).
• Orhon, E. N. (2004). Değişim Değeri Açısından Televizyon Haberi-Teknolojik ve İdeolojik Boyutuyla Metalaşan Televizyon Haberleri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Özer, Ö. (2004). Yetiştirme Kuramı: Televizyonun Kültürel İşlevlerinin İncelenme- si. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayını.
• Posner, J. K., Vandell, D. L.(1999). After-School Activities and The Developmental of Low-income Urban Children: A Longitudinal Study. Developmental Psychology, 35 (3), 868-879.
• Signorielli, N. (2004). Aging on Television: Message Relating to Gender, Race, and Occupation in Prime Time. Journal of Broadcasting and Electronic Media, 48 (2), 279-301.
• Schmitz, K., Lytle, L., Phillips G., Murray, D., Birnbaum, A., Kubik, M. (2002).
• Psychosocial Correlates of Physical Activity and Sedentary Leisure Habits in Young Adolescents: The Teens Eating for Energy and Nutrition at School Study. Preventive Medicine, 34, 266-278.
• Tekin, M., Toker, E., Kiriş, N., Duman, Y. (1990). Üniversite Gençliğinin Radyo, Televizyon, Sinema ve Tiyatro İzleme Alışkanlıkları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23 (1), 352-370.
• Terzioğlu, A., Yazıcı, M. (2003). Üniversite Öğrencilerinin Boş Zamanlarını Değer- lendirme Anlayış ve Alışkanlıkları (Atatürk Üniversitesi Örneği). Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (2), 1-32.
• Tezcan, M. (1981). Eğitim Sosyolojisine Giriş. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayını.
• Tezcan, M. (1982). Sosyolojik Açıdan Boş Zamanların Değerlendirilmesi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını.
• Tezcan, M. (1984). Sosyal ve Kültürel Değişme. Anakara: Ankara Üniversitesi Eği- tim Bilimleri Fakültesi Yayını.
• Uyguç, Ü., Genç, A. (1998). Radyo Televizyon Haberciliği, İstanbul.
• Wei, R., Leung, L. (1998). Owning and Using New Media Technology as Predictors of Quality of Life. Telematics and Informatics, 15, 237-251.
• Yılmaz, A. (2002). 18-30 Yaş Arası Yetişkinlerin Televizyon İzleme Eğilimleri ve Televizyonun 18-30 Yaş Arası İzleyici Üzerinde Etkileri (Erzurum Örne- ği). Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.