Tanrı-insan ilişkisi başta bilgisel ve duygusal olmak üzere
çok zengin yönlere sahiptir. Bu yönler steril ve birbirinden bağımsız değildir.
Her an birinden diğerine geçişler olmaktadır. Bu ilişkinin psikolojik-varoluşsal
yönü, bireyin özgün kişisel tecrübesini esas alır. Bu yüzden her türlü
toplumsal ve stratejik denetimden kaçan bir yapısı ve işleyişi vardır. Bunun en
temel nedeni de aşkınlık prensibidir. Diğer bir ifadeyle insan ile Tanrı aynı
varoluşsal düzlemi paylaşmayan farklı ontolojik statüleri ifade ederler.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Din Araştırmaları |
Bölüm | Dosya-Araştırma |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 13 Aralık 2010 |
Gönderilme Tarihi | 13 Kasım 2010 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Sayı: 19 |