ÖZET
Türk kültür tarihinde askeri
müzik geleneği milattan önceki Türk devletlerine kadar uzanmaktadır. Bu gelenek,
Tuğ, Tablhâne ve Nevbethâne adlarıyla Selçuklular’dan Osmanlılara
geçmiştir. Osmanlılarda uzun süre devam eden mehter geleneği 1826 yılında
Yeniçeri Ocağı ile birlikte ortadan kaldırılmıştır. II. Meşrutiyet’ten (1908)
sonra zuhur eden milliyetçilik ve Türkçülük düşüncelerinden dolayı geleneğin icadı
olarak tören ve bayramların yanı sıra geleneğin ihyası olarak 1914 yılında
Askeri Müze’de Mehterhâne-i Hâkânî
adıyla tekrar canlandırıldı. Batılılaşmanın yoğun etkisinden dolayı eski
geleneklere yenileri de eklenerek; kıyafet, çalgılar ve repertuar bakımından,
gelenekten görece farklı bir mehter takımı teşekkül etmiştir. Yeni kurulan
Cumhuriyetle birlikte Mehterâne-i Hâkânî’nin
görevine son verilmiştir.
Bu makalede, yirminci yüzyılda kültürel
ve toplumsal bellek bağlamında Mehterâne-i Hâkânî’nin yeniden canlandırılması
ve sonlandırılması hususu, siyasal ve toplumsal nedenleri de dikkate alınarak, tarih,
sosyoloji ve antropoloji bakış açısıyla birlikte müzikoloji ve etnomüzikoloji
araştırma yöntemleriyle incelendi.
Mehterhâne-i Hâkânî yeniçeri Askeri Müze mehter gelenek icadı yeniden canlandırma kültürel bellek milliyetçilik ulus-devlet Celal Esad Ahmet Muhtar Paşa
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 7 Ocak 2018 |
Gönderilme Tarihi | 18 Eylül 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 |
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
ESBD Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescil edilmiştir. Marka No:2011/119849.