OKULLARDA HAYAT BOYU ÖĞRENME YETERLİLİKLERİ: NİTEL BİR DURUM ÇALIŞMASI

Yıl 2019, , 1325 - 1348, 15.07.2019

Soner Doğan , Ayşe Çalışkan Toyoğlu

https://doi.org/10.17755/esosder.515618

Cited By: 4

Öz

Bu
araştırmanın amacı devlet okullarında görev yapan öğretmenlerin hayat boyu
öğrenme yeterliliklerine ilişkin görüşlerini belirlemektedir. Araştırma nitel
bir durum çalışmasıdır. Çalışma grubunu Sivas il merkezinde görev yapan 479
öğretmen oluşturmaktadır. Veri toplama sürecinde araştırmanın amacına yönelik
olarak çalışma grubunda yer alan öğretmenlere yüz yüze görüşme yaparak bilgi
verilmiş, daha sonra öğretmenlerden yarı yapılandırılmış görüşme formunu yazılı
olarak doldurmaları istenmiştir. Yarı yapılandırılmış görüşme formu Avrupa
birliği tarafından belirlenen 6 hayat boyu öğrenme yeterliliğinden oluşmaktadır.
Uygulama sonucu 433 öğretmenden dönüş sağlanmış ve elde edilen veriler içerik
ve betimsel analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Araştırma bulgularına göre
katılımcılar, hayat boyu öğrenme yeterlilikleri olan anadilde iletişim
yeterlikleri, yabancı dilde iletişim yeterlikleri, matematiksel ve
bilim-teknolojide temel yeterlikler, dijital yeterlikler, öğrenmeyi öğrenme
yeterlikleri, girişimcilik yeterlikleri ile ilgili olarak genellikle olumlu
görüşler belirtmişlerdir. Ancak özellikle okulların fiziki yetersizliklerine,
okul paydaşlarının ilgisizliğine ve hayat boyu öğrenme kavramının yeterince
anlaşılamamasına bağlı olarak olumsuz görüşlerde ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Hayat boyu öğrenme, hayat boyu öğrenme yeterlilikleri, nitel araştırma

Kaynakça

• Acat, B. M. ve Demiral, S. (2002). Türkiyede yabancı dil öğreniminde motivasyon kaynakları ve sorunları. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 8(3), 312-329.Adıgüzel, A. (2010). İlköğretim okullarında öğretim teknolojilerinin durumu ve sınıf öğretmenlerinin bu teknolojileri kullanma düzeyleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 1-17.Akalın, S. ve Zengin, B. (2007). Türkiye’de halkın yabancı dil ile ilgili algıları. Journal of Language and Linguistic Studies, 3(1), 181-200.Akgün, E., Yılmaz, E. O. ve Seferoğlu, S. S. (2011). Vizyon 2023 strateji belgesi ve fırsatları artırma ve teknolojiyi iyileştirme hareketi (FATİH) projesi: Karşılaştırmalı bir inceleme. Akademik Bilişim, 2(4), 115-122.Akar, H. (2016). Durum çalışması. Ed: Saban A. ve Ersoy A. Eğitimde nitel araştırma desenleri. Ankara: Anı YayıncılıkAkbaş, O. ve Özdemir, S. M. (2002). Avrupa Birliğinde yaşam boyu öğrenme. Milli Eğitim Dergisi, 155(156), 112-126.Avrupa Komisyonu (2002). European report on qualıty indicators of lifelong learnıng. Fifteen qualıty indicators. European Commissıon report, Directorate-General for Educatıon and Culture, Brussels .Ayhan, S. (2005). Dünden bugüne yaşam boyu öğrenme. Ed: Sayılan, F. ve Yıldız, A. Yaşam boyu öğrenme. Ankara: Pegem.Aytaç, Ö. (2006). Girişimcilik: Sosyo-kültürel bir perspektif. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, (15), 139-160.Aytaç, Ö. ve İlhan, S. (2007). Girişimcilik ve girişimci kültür: Sosyolojik bir perspektif. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 101-120.Bakırcı, H. ve Kutlu, E. (2018). Fen bilimleri öğretmenlerinin FeTeMM yaklaşımı hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi. Türk Bilgisayar ve Matematik Eğitimi Dergisi, 9(2), 367-389.Bilge, H. ve Bal, V. (2012). Girişimcilik eğilimi: Celal Bayar Üniversitesi öğrencileri üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (16), 131-148.Boydak Özan, M. ve Şengür, D. (2017). Öğretmenlerin çok kültürlü eğitim ve anadilde eğitim hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Firat University Journal of Social Sciences/Sosyal Bilimler Dergisi, 27(2), 113-121.Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E.K., Akgün, K.Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. (12. Basım). Ankara: Pegem A.Coşkun, Y.D. ve Demirel, M. (2012). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 42, 108-120.Çetin, O. (2016). Pedagojik formasyon programı ile lisans eğitimi fen bilimleri öğretmen adaylarının sayısal okur-yazarlık düzeylerinin incelenmesi. Journal of Education Faculty, 18(2), 658-685.Deveci, İ. ve Çepni, S. (2014). Fen bilimleri öğretmen eğitiminde girişimcilik. Journal of Turkish Science Education, 11(2), 161-188.Doğan, S., Kavtelek, C. (2015). Hayat boyu öğrenme kurum yöneticilerinin hayat boyu öğrenmeye ilişkin algıları. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 82-104.Erdamar, G. (2011). Yaşam boyu öğrenme. Ed: Demirel, O., Eğitimde yeni yönelimler Ankara: Pegem.Gencel, İ. E. (2013). Öğretmen adaylarının yaşam boyu öğrenme yeterliklerine yönelik algıları. Eğitim ve Bilim, 38(170), 237-252.Hamutoğlu, N. B., Güngören, Ö. C., UYANIK, G. K. ve Erdoğan, D. G. (2017). Dijital okuryazarlık ölçeği: Türkçe’ye uyarlama çalışması. Ege Eğitim Dergisi, 18(1), 408-429.Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma yöntemleri ve istatistik yöntemler. Ankara: Bilim.Karasar, N. 2003. Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara. Nobel.Karakuş, C. (2013). Meslek yüksek okulu öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3), 26-35.Kaya, H. E. (2014). Lifelong learning and Turkey. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 47(1), 81-102.Kılıç, G. B., Haymana, F. ve Bozyılmaz, B. (2008). İlköğretim fen ve teknoloji dersi öğretim programı’nın bilim okuryazarlığı ve bilimsel süreç becerileri açısından analizi. Eğitim ve Bilim, 33(150), 52-63. Köğce, D., Özpınar İ., Şahin, M.S. ve Yenmez, A.A. (2014). Öğretim elemanlarının 21. yüzyıl öğrenen standartları ve yaşam boyu öğrenmeye ilişkin görüşleri. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, (22), 185-213.Miles, MB., & Huberman, AM. (1994). Qualitativedataanalysis (2nd edition). ThousandOaks, CA: Sage Publications. Mills, G. E. (2003). Action research a guidefortheteacherresearcher(2 nd. edition). Pearson Education, Boston.MEB (2014). Türkiye hayat boyu öğrenme strateji belgesi (2014-2018). https://abdigm.meb.gov.tr/projeler/ois/013.pdfMeydan, A. (2010). Öğrenmeyi öğrenme stratejilerinin öğrencilerin dördüncü sınıf “yaşadığımız yer” ünitesini öğrenmelerine ve kalıcılığa etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (23), 149-157.Onursoy, S. (2018). Üniversite gençliğinin dijital okuryazarlık düzeyleri: Anadolu Üniversitesi öğrencileri üzerine bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 6(2), 989-1013.Ödemiş, İ. S. (2013). Havacılık teknolojileri ve yaşam boyu öğrenme. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(32), 512-519.Özer, B. (2002). İlköğretim ve ortaöğretim okullarının eğitim programlarında öğrenme stratejileri. 2000’li Yıllarda Öğrenme ve Öğretme Sempozyumu, Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi, (29-31 Mayıs 2002).Polat, C. ve Odabaş, H. (2008). Bilgi toplumunda yaşam boyu öğrenmenin anahtarı: Bilgi okuryazarlığı. Küreselleşme, Demokratikleşme ve Türkiye Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Antalya (Turkey), (27-30 March 2008)Özdemir, U. ve Taç, İ. (2017). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Teknolojiye Yönelik Tutumlarının Belirlenmesi. Uluslararası Temel Eğitim Araştırmaları Dergisi, 1(1), 1-7.Özen, Y. (2011). Algın öğrenme teorisi yaşam boyu değişerek ve gelişerek öğrenme. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(6), 1-16.Sahin, M., Akbasli, S. ve Yelken, T. Y. (2010). Key competences for lifelong learning: The case of prospective teachers. Educational Research and Reviews, 5(10), 545-556.Tosun, C. (2006). Yabancı dille eğitim sorunu. Journal of Language and Linguistic Studies, 2(1), 28-42.Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin.Yıldız, F. (2018). 2009, 2013 ve 2017 ortaokul matematik öğretim programlarının karşılaştırılması. Mustafa Kemal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2 (2), 1-23