VALIDITY OF CONVERGENCE HYPOTHESIS FOR FRAGILE FIVE ECONOMIES

Yıl 2020, , 1275 - 1293, 01.07.2020

Murat Yılmaz , Cüneyt Yenal Kesbiç

https://doi.org/10.17755/esosder.590425

Cited By: 3

Öz

KIRILGAN BEŞLİ EKONOMİLERİ İÇİN YAKINSAMA HİPOTEZİNİN GEÇERLİLİĞİ

Öz

Yakınsama hipotezi, Neoklasik teoriye dayanan Solow büyüme modeli temelli, göreli yoksul ülkelerin zengin ülkelere kıyasla daha hızlı büyüyeceği varsayımına dayanmaktadır. Özellikle 1980’lerden sonra bu alanındaki çalışmaların genişlemesiyle yakınsama hipotezi türlerine farklı bakış açıları getirilmiştir. Bunlardan biri de güçlü öngörülebilirliğe sahip, ülke veya bölgelerin kişi başı GSYH seviyelerini baz alan σ-yakınsama türüdür. Çalışmada kırılgan beşli ülkelerinin kişi başı GSYH’lerinin birbirlerine ve grup içindeki lider ülkeye önce topluca ardından bireysel olarak yakınsayıp yakınsamadığı, 1980-2017 örneklem dönemi için çağdaş panel birim kök testleriyle araştırılmıştır. Bulgulara göre, kırılgan beşli ülkelerinin birbirlerine yakınsamadığı belirlenmiştir. Lider ülke olarak seçilen Güney Afrika’ya ülkelerin, %5 anlamlılık seviyesinde kuvvetli yakınsama gösterdikleri tespit edilmiştir. Türkiye açısından ise hem bireysel hem de topluca yakınsama gerçekleşmiştir. Hindistan ve Güney Afrika’nın, Türkiye’ye %5 anlamlılık seviyesinde zayıf yakınsama, Endonezya ve Brezilya’nın ise %5 anlamlılık seviyesinde kuvvetli yakınsama gösterdikleri gözlemlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Solow Büyüme Modeli, Yakınsama Hipotezi, Kırılgan Beşli, Panel Birim Kök

Kaynakça

• Abdioğlu, Z. ve Uysal, T. (2013). “Türkiye’de Bölgeler Arası Yakınsama: Panel Birim Kök Analizi”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27, s. 125-143.
• Aghion, P. ve Peter H. (1998). “Endogenous Growth Theory”, Second Printing, MIT Press, Cambridge, London, England.
• Altınbaş, S., Doğruel, F. ve Güneş, M. (2002). “Türkiye’de Bölgesel Yakınsama: Kalkınmada Öncelikli İller Politikası Başarılı Mı?”, VI. ODTÜ Uluslararası Ekonomi Kongresi, s. 1-21.
• Akıncı, M. (2015). “Bulanık Suda Balık Avlamak: Trickle-Down Etkisinin Türkiye Ekonomisinde Bölgeler Arası Tahmini”, Çalışma ve Toplum, 44(1): s. 195-220.
• Akıncı, M. ve Sevinç, H. (2016). “Neo-Klasik Teoriden Bir Peri Masalı: Balkan ve AB Kurucu Ülkeleri Arasındaki Koşulsuz Gelir Yakınsama Mekanizması Üzerine”, Second Sarajevo International Conference, 17-20 May, Sarajevo-Bosnia and Herzegovina.
• Akıncı, M. ve Yılmaz, Ö. (2012a). “Per Capita Income Convergence Among European Union Countries: Haldane-Hall Approach”, Marmara Journal of European Studies, 20(2): s. 39-61.
• Akıncı, M. ve Yılmaz, Ö. (2012b). “Türkiye ile AB Arasındaki Kişi Başına Gelir Yakınsaması: Farklardaki Fark Analizi”, Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 49(567): s. 15-26.
• Andrade, E., Laurini, M., Madalozzo, R. ve Pereira, P. L. V. (2004). “Convergence Clubs Among Brazilian Municipalities”, Economics Letters, 83(2): s. 179-184.
• Aubyn, M. (1999). “Convergence Across Industrialised Countries (1890-1989): New Results Using Time Series Methods”, Empirical Economics, 24(1): s. 23-44.
• Atalay, S. S. (2007). “Yeni Avrupa Birliği Ülkelerinde ve Türkiye’de Reel Yakınsama”, Ankara, Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası Uzmanlık Yeterlilik Tezi.
• Baumol, W. J. (1986). “Productivity Growth, Convergence and Welfare: What the long-run Data Show.”, The American Economic Review, 76, s. 1072-1085.
• Barro, R. J. (1991). “Economic Growth in a Cross Section Countries”, The Quarterly Journal of Economics, 106, s. 407-443.
• Barro, R. J. ve Sala-i Martin, X. (1992). “Convergence”, Journal of Political Economy, 100: s. 223-51.
• Berber, M., Yamak, R. ve Artan, S. (2000). “Türkiye’de Yakınlaşma Hipotezinin Bölgeler Arasında Geçerliliği Üzerine Ampirik Bir Çalışma: 1975-1997”, 9. Ulusal Bölge Bilimi ve Bölge Planlama Kongresi Bildiriler Kitabı: s. 51-59.
• Bergstrom, F. (1998). “Regional Policy and Convergence of Real Per Capita Income Among Swedish Counties”, SSE/EFI Working Paper Series in Economics and Finance, No: 284.
• Beyaert, A. (2003). “Growth Convergence in Europe: A Panel Data Approach with Bootstrap”, II Workshop on International Economics, s. 1-21.
• Beyaert, A. ve Camacho, M. (2008). “TAR Panel Unit Root Tests and Real Convergence”, Review of Development Economics, 12(3): s. 668-681.
• Bozkurt, E., Bedir, S., Özdemir, D. ve Çakmak, E. (2014). “Orta Gelir Tuzağı ve Türkiye Örneği”, Maliye Dergisi, 167: s. 22-39.
• Breitung, J. (1999). “The Local Power of Some Unit Root Tests for Panel Data”, s. 1-40.
• Ceylan, R. (2010). “G-7 Ülkelerinin Yakınsama Deneyimi: 1870-2006”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(3): s. 311-324.
• Choi, C. (2009). “Does Bilateral Trade Lead to Income Convergence?”, Panel Evidence. Journal of Economic Development, 34(1): s. 71-79. Choi, I. (2001). “Unit Root Tests for Panel Data”, Journal of International Money and Finance, 20, s. 249-272.
• Christopoulos, D. K. ve Tsionas, E. G. (2004). “Convergence and Regional Productivity Differences: Evidence from Greek Prefectures”, The Annals of Regional Science, 38(3): s. 387-396.
• DeLong, J. Bradford. (1988). “Productivity Growth, Convergence, and Welfare: Comment”, American Economic Review 78 (December): s. 1138-1154.
• Dawson, J. W. ve Sen, A. (2007). “New Evidence on the Convergence of International Income from a Group of 29 Countries”, Empirical Economics, 33(2): s. 199-230.
• Dobson, S. ve Ramlogan, C. (2002). “Convergence and Divergence in Latin America”, 19701998. Applied Economics, 34(4): s. 465-470.
• Doğruel, F. ve A. Doğruel, S. (2003). “Türkiye’de Bölgesel Gelir Farklılıkları ve Büyüme”, İktisat Üzerine Yazılar I: Küresel Düzen, Birikim, Devlet ve Sınıflar-Korkut Boratav’a Armağan, Der: A. H. Köse, F. Şenses ve E. Yeldan, İstanbul, İletişim Yayınları, s. 287-318.
• Dowrick, S. (1991). “Technological Catch Up and Diverging Incomes: Patterns of Economic Growth 1960-1988”, The Economic Journal, 102(412): s. 600-610.
• Drennan, M. P. ve Lobo, J. (1999). “A Simple Test for Convergence of Metropolitan Income in the United States”, Journal of Urban Economics, 46(3): s. 350-359.
• Dufrenot, G. ve Sanon, G. (2007). “Testing Real Convergence in the ECOWAS Countries in Presence of Heterogeneous Long-Run Growths: A Panel Data Study”, CREDIT Research Paper, 05/14, s. 1-30.
• Erlat, H. (2012). “Türkiye’de Bölgesel Yakınsama Sorununa Zaman Dizisi Yaklaşımı”, Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni, 64, s. 251-276.
• Ersungur, Ş. M. ve Polat, Ö. (2006). “Türkiye’de Bölgeler Arasında Yakınsama Analizi”, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(2): s. 335-343.
• Erk, N., Ateş, S. ve Direkçi, T. (2000). “Convergence and Growth Within GAP Region (South Eastern Anatolia Project) and Overall Turkey’s Regions”, IV. ODTÜ Uluslararası Ekonomi Kongresi, Ankara.
• Evans, P. ve Kim, J. U. (2005). “Estimating Convergence for Asian Economies Using Dynamic Random Variable Models”, Economics Letters, 86(2): s. 159-166.
• Filiztekin, A. (1998). “Convergence Across Industries and Provinces in Turkey”, Koç University Working Paper, No: 08.
• Friedman, M. (1992). “Do Old Fallacies Ever Die”, Journal of Economic Literature, 30: s. 2129- 2132. Gaulier, G., Hurlin, C. ve Jean-Pierre, P. (1999). “Testing Convergence: A Panel Data Approach. Annales d'Économie et de Statistique, 55/56, s. 411-427.
• Göğül, P. K. ve Korap, L. (2014). “Ekonomik Yakınsama Olgusunun Sınanması Üzerine Yeni Bulgular: OECD Örneği”, Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4, s. 60-73.
• Greasley, D. ve Oxley, L. (1997). “Time-Series Based Tests of the Convergence Hypothesis: Some Positive Results”, Economics Letters, 56(2): s. 143-147.
• Guetat, I., ve Serranito, F. (2007). “Income Convergence Within the MENA Countries: A Panel Unit Root Approach”, The Quarterly Review of Economics and Finance, 46, s. 685-706.
• Hadri, K. (2000). “Testing for Stationarity in Heterogeneous Panel Data”, Econometrics Journal, Volume 3, s. 148-161.
• Halaç, U. ve Kuştepeli, Y. (2008). “Türkiye’de Bölgesel Gelirin Yakınsaması: Gelir dağılımı Açısından Bir Değerlendirme”, Discussion Paper Series, 08/01, s. 1-13.
• Im, K. S. vd. (2003). “Testing for Unit Roots in Heterogeneous Panels”, Journal of Econometrics, 115, s. 53-74.
• Islam, N. (1995). “Growth Empirics: A Panel Data Approach”, The Quarterly Journal of Economics, 110, s. 1127-1170.
• Jan, S. A. ve Chaudhary, A. R. (2011). “Testing the Unconditional Convergence Hypothesis for Pakistan”, World Applied Sciences Journal, 13(2): s. 200-205.
• Kangasharju, A. (1998). “Beta Convergence in Finland: Regional Differences in Speed of Convergence”, Applied Economics, 30(5): s. 679-687.
• Karaalp, S. ve Erdal, F. (2009). “Bölgeler Arası Gelir Farklılıklarının Azalmasında Yığılma Ekonomilerinin Etkisi: Beta Yakınsama Analizi”, Anadolu Uluslararası İktisat Kongresi’nde Sunulmuş Tebliğ, Eskişehir.
• Karaca, O. (2004). “Türkiye’de Bölgelerarası Gelir Farklılıkları: Yakınsama Var mı?”, Türkiye Ekonomi Kurumu Tartışma Metni, No: 7.
• Kim, J. U. (2001). “Empirics for Economic Growth and Convergence in Asian Economies: A Panel Data Approach”, Journal of Economic Development, 26, s. 49-59.
• Kim, J. U. (2005). “Convergence Hypothesis of Regional Income in Korea”, Applied Economics Letters, 12(7): s. 431-435.
• Korap, L. (2010). “An Essay Upon Testing Economic Convergence Hypothesis With Time Series Panel Unit Root Methods for the OECD Countries”, MPRA, No: 29644.
• Lau, C. K. (2010). “Convergence Across the United States: Evidence from Panel ESTAR Unit Root Test”, International Advances in Economic Research, 16(1): s. 52-64.
• Leonida, L., Petraglia, C. ve Zamorano, L. R. M. (2004). “Total Factor Productivity and the Convergence Hypothesis in Italian Regions”, Applied Economics, 36(19): s. 21872193.
• Levin, A., Lin, C. ve Chu, C. (2002). “Unit Root Tests in Panel Data: Asymtotic and FiniteSample Properties”, Journal of Econometrics, 108, s. 1-24.
• Li, Q. ve Papell, D. (1999). “Convergence of International Output: Time Series Evidence for 16 OECD Countries”, International Review of Economics and Finance, 8: s. 267-280. 18 Liew, V. K. S. ve Ahmad, Y. (2009). “Income Convergence: Fresh Evidence from the Nordic Countries”, Applied Economics Letters, 16(12): s. 1245-1248.
• Liu, L. ve Ruiz, I. (2006). “Convergence Hypothesis: Evidence from Panel Unit Root Test With Spatial Dependence”, Revista Ecos de Economia, No: 23: s. 37-56.
• Loayza, N. V. (1994). “A Test of the International Convergence Hypothesis Using Panel Data”, World Bank Policy Research Working Paper Series, No: 1333.
• Quah, D. (1993). “Galton’s Fallacy and Tests of the Convergence Hypothesis”, Scandinavian Journal of Economics, 95: s. 427-443.
• Oxley, L. ve Greasley, D. (1995). “A Time Series Perspective on Convergence: Australia, UK and USA Since 1870”, Economic Record, 71(3): s. 259-270.
• Ram, R. (1991). “Education and the Convergence Hypothesis: Additional Cross-Country Evidence”, International Economics, 44(2-3): s. 244-253.
• Reza, R. ve Zahra, K. T. (2008). “Evaluation of the Income Convergence Hypothesis in Ten New Members of the European Union: A Panel Unit Root Approach”, Panoeconomicus, 2: s. 157-166.
• Romer, D. (1996). “Advanced Macroeconomics”, The McGraw-Hill Companies, Inc. Poetzold, J. (2013). “The Convergence of Welfare State Indicatörs in Europe: Evidence from Panel Data”, European Journal of Social Security, Volume, 15, s. 28-54.
• Maddala, G.S. ve Wu, S. (1999). “A Comparative Study of Unit Root Tests with Panel Data and a New Simple Test”, Oxford Bulletin of Economics and Statistics, Special Issue, 0305-9049, s. 631-652.
• Mankiw, N. G., Romer, D. ve Weil, D. N. (1992). “A Contribution to the Empirics of Economic Growth”, The Quarterly Journal of Economics, 107, s. 407-437.
• Michelis, L., Papadopoulos, A. P. and Papanikos, G. T. (2004). “Regional Convergence in Greece in the 1980s: An Econometric Investigation”, Applied Economics, 36(8): s. 881-888.
• Oh, K. Y. and Evans, P. (2011). “Test of the Convergence Hypothesis Allowing for CrossSectional Dependence”, Pacific Economic Review, 16(3): s. 302-312.
• Ouardighi, J. E. ve Kapetanovic, R. S. (2009). “Convergence and Inequality of Income: The case of Western Balkan Countries”, The European Journal of Comparative Economics, 6, s. 207- 225.
• Öztürk, L. (2013). “Türkiye Avrupa Birliği’ne Yakınsıyor Mu? Bir Zaman Serisi Analizi”, 1950-2008. Ege Akademik Bakış, 13(4): s. 527-538.
• Sachs, J. D., Bajpai, N. ve Ramiah, A. (2002). “Understanding Regional Economic Growth in India”, CID Working Paper, No: 88.
• Sağbaş, İ. (2002). “Türkiye’de Kamu Harcamalarının Yakınsama Üzerindeki Etkisi”, Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 4, s. 137-148.
• Sala-i-Martin, X. (1995). “The Clasical Approach to Convergence Analysis”, Economic Working Paper, 117, s. 1-28.
• Sarıbaş, H. ve Vergil, H. (2013). “İslam Konferansı Teşkilatı’na Üye Ülkelerin Gelir Yakınsaması”, İş Ahlakı Dergisi, 6(1): s. 1-41.
• Sevinç, H. ve Akıncı, M. (2017). “Are Incomes of Provinces Converging in Turkey? A Geographically Weighted Regression Analysis”, International Strategic Research Congress, 28 September-1 October, Antalya-Turkey.
• Siriopoulos, C. ve Asteriou, D. (1998). “Testing for Convergence Across the Greek Regions. Regional Studies, 32(6): s. 537-546.
• Solow, Robert M. (1956). “A Contribution to the Theory of Economic Growth”, Quarterly Journal of Economics, 70; s. 65-94.
• Tsanana, E., Katrakilidis, C., ve Pantelidis, P. (2013). “Balkan Area and EU-15: An Empirical Investigation of Income Convergence”, Balkan and Eastrern European Countries in the Midst of the Global Economic Crisis, s. 23-33.
• Yamanoğlu, K. B. (2009). “Türkiye’de İller Arası Mali Yakınsama”, Anadolu International Conference in Economics, 17-19 Haziran, Eskişehir, s.1 19.
• Yeşilyurt, F. (2014). “Yakınsama Hipotezinin OECD Ülkelerinde İkili Yaklaşımla Test Edilmesi”, Selçuk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(27): s. 349-358.
• Zeren, F. ve Yılancı, V. (2011). “Türkiye’de Bölgeler Arası Gelir Yakınsaması: Rassal Katsayılı Panel Veri Analizi Uygulaması”, Business and Economics Research Journal, 2(1), s.143 151.
• Zind, Richard G. (1991). “Income Convergence and Divergence Within and Between LDC Groups”, World Development, 19(6): s. 719-727.