SENDİKAL ÖRGÜTLENME NEDENLERİ ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Yıl 2020, , 750 - 759, 01.04.2020

Celal Teyyar Uğurlu , Cihat Arslan

https://doi.org/10.17755/esosder.596982

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmanın amacı öğretmenlerin sendikal örgütlenmelerine etki
eden nedenleri tespit edebilmek amacıyla bir ölçek geliştirmektir. Oluşturulan
deneysel form, uzman görüşüne sunulmuştur. Gelen dönütler doğrultusunda
maddelerin kapsam geçerlik oranı .80’in altında değer alan maddeler çalışmadan
çıkarılmıştır. Oluşturulan 30 maddelik deneme formu Sivas ilinde görev yapan
120 öğretmene uygulanmış, elde edilen veriler analiz edilmiştir. Deneme
uygulaması sonucunda 18 maddeli, 3 boyutlu olduğu görülmüştür. Açımlayıcı
Faktör Analizi (AFA) ise 250 ölçek üzerinden yapılmıştır. Faktör yükü düşük ve
binişik olan iki madde çıkarıldığında 16 maddeli ve 3 boyutlu bir ölçek
oluşmuştur. Doğrulayıcı faktör analizinde ise 300 öğretmenden elde edilen
veriler kullanılmıştır, faktör yükü düşük olan bir madde çıkarılarak 15
maddeli, 3 boyutlu bir ölçek geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Sendika, Sendikal örgütlenme, Öğretmen Örgütlenmesi

Kaynakça

• Bal, M. (2007). Türkiye'nin AB üyelik sürecinde sendikaların izledikleri politikalar. Yayımlanmamış Yüksek Lisan Tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
• Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Çakır, M. (2011). Teknoloji-Donanımlı ve kazanım odaklı öğrenme ortamı envanterinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(4), 1949-1963.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu,G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik, SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem.
• Demir, F. (2013). Öğretmen Görüşlerine Göre Sendikaların Okul Yaşamına Etkileri ve Eğitim Çalışanlarının Sendikalara Üye Olmama Nedenleri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ababnt İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Gemici, Y. (2008). Eğitimde Sendika-Yönetim İlişkileri. Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Işık, R. (1962). Sendika Hakkının Tanınması ve Kanuni Sınırları. Ankara: AÜHF.
• Koç, Y. (2003). Türkiye İşçi Sınıfı ve Sendikacılık Hareketi Tarihi, İstanbul: Analiz Basım-Yayın.
• Mahiroğulları, A . Türkiye'de sendika-siyasi parti ilişkileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi (2011): 43-88.
• Sapancalı, F. (2007). Avrupa Birliği'ne Üye Ülkelerde Sendikal Örgütlenme, Sorunlar ve Yeni Stratejiler. Çimento-İşveren Dergisi, 17.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve davranışsal ölçümlerde güvenilirlik ve geçerlik, Ankara: Seçkin.
• Şimşek, Ö.F. (2007) Yapısal eşitlik modellemesine giriş (Temel ilkeler ve LISREL uygulamaları). Ankara: Ekinoks.
• Talu, N. (2008). Sendikaların Doğuşu; Türkiye ve Batı Avrupa Ülkeleri Karşılaştırması. Gazi Osman Paşa Üniversitesi, Tokat.
• TDK, (2018). 04.06.2018 tarihinde http://www.tdk.gov.tr/ index.php?option=com_bts&arama=kelime&guid=TDK.GTS.5b14eb8eac76c7.50588058 adresinden alındı.
• Uzun, N.B., Gelbal, S. ve Öğretmen, T. (2010). TIMMS-R Başarı ve duyuşsal özellikler arasındaki ilişkinin modellenmesi ve modelin cinsiyetler bakımından karşılaştırılması, Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 531-544.
• Yorgun, S. (2007) “Sendikal Hareket ve Yeniden Yapılanma”, Yerel İş Barışı Kongresi Konuşmacıların Tebliğleri. Kocaeli.