Öz
Türkiye’de geleneksel olarak usta-çırak yöntemiyle verilen mutfak eğitimi, 1960’lı yıllarda yaygın ve orta öğretim, 1980’lerde önlisans ve 2000’li yılların başında lisans düzeyinde verilmeye başlanmıştır. Diğer mesleki eğitim türlerine kıyasla özellikle lisans düzeyinde okullaşma süreci oldukça geciken gastronomi eğitimi programlarının sayısı hızla artmaktadır. Bu noktadan hareketle aşçılık ve gastronomi programlarının mutfak eğitimi temel unsurlarını hangi düzeyde sağladıklarının araştırılması çalışma konusunu oluşturmuştur. Bu doğrultuda, aşçılık ve gastronomi programlarında uygulama derslerini veren 51 öğretim elemanından anket yöntemi kullanılarak toplanan araştırma verileri varyans analizleri kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırma bulguları doğrultusunda, aşçılık ve gastronomi programlarının “atölye-donanım” başta olmak üzere sırasıyla “malzeme” ve “öğretim elemanı” boyutlarında önemli yetersizlikleri olduğu anlaşılmıştır. Gastronomi eğitimine ilişkin okullaşma geçmişi dikkate alındığında gastronomi ve aşçılık programlarının açılmasında geç kalındığı, atölye-donanım, “malzeme” ve “öğretim elemanı” yeterlilik durumu dikkate alındığında ise ilgili programların açılmasında acele edildiği sonucuna ulaşılmıştır.
Ayrıntılar
| Bölüm | Makaleler |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 19 Temmuz 2016 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Mart 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 15 Sayı: 58 |
Cited By
Aşçılık Öğrencilerinin Mesleki Beklentileri Üzerine Bir İnceleme
Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
https://doi.org/10.32709/akusosbil.1035108
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi (Electronic Journal of Social Sciences), Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.