THE VALIDITY AND RELIABILITY OF THE INSTRUCTORS' PERFORMANCE EVALUATION SCALES

Yıl 2010, Cilt: 9 Sayı: 32, 92 - 105, 01.06.2010

Gülay Dalgıç

Öz

The aim of this study is to provide an instrument to evaluate the current teaching practices of instructors objectively. To fulfill the purpose of the study, two performance evaluation scales were developed by the researcher; one for the students to evaluate their instructors and one for the instructors to evaluate themselves. Survey was the research method used in the study. In the research, the data was gathered from two groups. The first group was composed of 315 students who were attending two state universities (Yıldız Technical University and Marmara University) and two private universities (Yeditepe University and Beykent University) in Istanbul. The second group was composed of 211 instructors who were teaching at the universities mentioned above. The results of the statistical analysis show that the performance evaluation scales appeared under one factor and the scales, being comprised of 48 (on the student scale) and 46 (on the instructor-self evaluation scale) items, are valid and reliable instruments in measuring the performance level of the instructors.
Key Words: Performance Evaluation, higher education, scale development.

Anahtar Kelimeler

-

ÖĞRETİM ELEMANI PERFORMANS DEĞERLENDİRME ENVANTERLERİ (ÖEPDE) GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz

Bu çalışmada yüksek öğretim kurumları için öğretim elemanlarının performanslarını değerlendirmeye yönelik öğretim elemanı performans özdeğerlendirme ve öğrenci değerlendirmesi ölçeklerinin geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın yönteminde tarama modeli kullanılmıştır. Çalışma İstanbul İlindeki iki devlet (Yıldız Teknik Üniversitesi ve Marmara Üniversitesi) ve iki vakıf üniversitesinin (Yeditepe Üniversitesi ve Beykent Üniversitesi) yabancı dil hazırlık programına devam eden 315 öğrenciye ve bu programlarda görev yapmakta olan 211 öğretim elemanına ölçme aracı uygulanarak yapılmıştır. Araştırmada öğretim elemanlarının performanslarını ölçmeye yönelik öğretim elemanı ve öğrenci tarafından kullanılmak üzere, iki ölçme aracı geliştirilip geçerlik ve güvenirlik çalışmaları yapılmıştır. Yapılan istatistiksel analizler sonucunda ölçeklerin tek faktörlü yapıdan oluşan 48 (öğrenci ölçeği) ve 46 (öğretim elemanı özdeğerlendirme ölçeği) maddelik geçerliği ve güvenirliği kanıtlanmış ölçme araçları olduğu saptanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Performans değerlendirme, yüksek öğretim, ölçek geliştirme.

Anahtar Kelimeler

Performans değerlendirme, yüksek öğretim, ölçek geliştirme

Kaynakça

• Aiken, L. (1979). Psychological testing and assessment. Allyn and Bacon INC.
• Akıncı, Z. B. (1998). Kurum kültürü ve örgütsel iletişim. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Balcı, A. (1994). Üniversite öğretim elemanının iş stresi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri
• Fakültesi Dergisi 27(1), 1–19. Balcı, E. (1991). Öğretmenlerin başarılarının değerlendirilmesi: Araştırma ve model önerisi. M.Ü.
• Atatürk Eğitim Fakültesi II. Ulusal Eğitim Sempozyumu Bildirgeleri, 18–20 Eylül, 1996.
• Barutçugil, İ. (2002). Performans yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Baş, İ. M. (1999). Şirket toplam performans yönetimi: Kimya sektöründe bir uygulama. 8. Kalite Kongresi, İstanbul.
• Baş, T. (2001). Anket. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Byrne, B.M. (1992). Investigating casual links to burnout for elementary, intermediate and secondary teachers. San Francisco. (ERIC Document Reproduction Service. No: ED344886)
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Calderhead, J. (1997). Öğretmenin uzmanlığının tanınması ve geliştirilmesi: 21. yüzyılı bekleyen sorunlar. Uluslararası Dünya Öğretmen Eğitimi Konferansı, 15–25. Ankara: MEB Yayınları.
• Dönmez, A. (1986). Denetim odağı: Temel araştırma alanları. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (1–2), 259–280.
• Fielding, M., & Gall, M.D. (1982). Personality and situational correlates of teacher stress and burnout.
• The Annual Meeting of the American Educational Research Association. New York, ERIC, No: ED219353.
• Goleman, D. (2001). Duygusal zekâ. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Ivancevich, J.M., & Matteson, M.T. (1996). Organizational behavior and management. 4. Baskı. USA: McGraw-Hill.
• Jewell, L.N., & Siegall, M. (1990). Contemporary industrial / organizational psychology. 2. Baskı.
• USA: West Pub. Co. St. Paul. Koçak, R. (2006). Öğretmen performans değerlendirme envanteri geçerlik ve güvenirlik çalışması.
• Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 6(3). Lawler, E.E. (1976). Pay and organizational effectiveness: A psychological view. New York. Mcgraw- Hill.
• Lawn, M. & Grace, G. (Edt.). (1987). Teachers: The culture and politics of work. London: Palmer Press.
• Mazur, P.J., & Lynch, M.D. (1989). Differential impact of administrative organizational, and personality factors on teacher burnout. Teaching and Teacher Education, 5(4), 337–353.
• MEB, EARGED. (2006). Okulda performans yönetimi modeli. Ankara.
• Sergiovanni, T. (1967). Factors which affect satisfaction and dissatisfaction of teachers. The Journal of Educational Administration, 5.
• Şimşek, M. Ş. (1999). Yönetim ve organizasyon. 5. Baskı. Ankara: Nobel.
• Şişman, M. (1994). Örgüt kültürü. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 732.
• Thorndike, R. (1971). Educational measurement. Washington: American Council on Education.
• Tümkaya, S. (2000). İlkokul öğretmenlerindeki değişim odağı ve tükenmişlikle ilişkisi. Pamukkale
• Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8. Walford, G. (1990). Privatization and privilage in education. London: Routledge.
• Yeşilyaprak, B. (1990). Denetim odağının belirleyicileri ve değişime ilişkin araştırmalar: Bir eleştirel değerlendirme. Psikoloji Dergisi, 7(25), 41–52.