Doğu Asya’da Batı Müziği Hegemonyası: Japonya, Çin ve Kore’de Müzik Reformları

Yıl 2019, Sayı: 1, 97 - 116, 30.03.2019

Onur Şenel

Öz

Batı müziğinin Doğu Asya kültürlerine girişini inceleyen bu makalede, mü- zik reformları tarihsel olgular ışığında ve modernleşme-Batılılaşma hege- monyası çerçevesinde analiz edilmiştir. Batılı güçlerin tehditleri karşısında bir zorunluluk olarak beliren modernleşme hareketlerinin bir parçası olan toplumsal reformlar, temelde Batının üstünlüğü varsayımı üzerine kurulan bir kültürel hegemonya tarafından şekillendirilmiştir. Bu dönemde yeni de- ğerlerin propagandası için olduğu kadar, toplumun Batılı tarzda temsili ba- kımından da önemli bir araç olan müzik, teknolojik üstünlük ile kültürel üstünlük arasında kurulan ilişki temelinde ele alınmıştır. Japonya’da başla- yan ve buradan çevre ülkelere yayılan müzik reformları, geleneksel müzik kültürünün, bilimsel bir üstünlüğe sahip olduğu iddiasına dayandırılan Batı müziğine göre düzene konulduğu ve ilkel olarak görülen geleneksel müzi- ğin çoğunlukla sentezleme yoluyla Batılı görünüme kavuşturulmaya çalı- şıldığı bir süreçle şekillenmiştir. Bu süreçte Japonya bir model haline gelir- ken, etkisindeki ülkelerden Kore, müziği yeniden tanımlamış, Çin ise zıt ideolojiler üzerine kurulu farklı reform süreçleri deneyimlemiştir. Sonuç olarak benzer durumdaki toplumları etkisi altına almış olan Batı müziği hegemonyası bu etkiyi dikkate almaksızın bu müzik kültürlerinin son yüz- yılını yorumlamayı imkânsız hale getirmiştir.

Anahtar Kelimeler

Doğu Asya, Batı müziği, hegemonya, modernleşme, etnomüzikoloji

Western Music Hegemony in East Asia: Musical Reforms in Japan, China and Korea

Öz

In this article, which examines the introduction of Western music into East Asian cultures, Western music reforms were analyzed in the light of historical facts and in the framework of modernization and westernization hegemony. The social reforms which are appeared as a must against the threats of Western powers, are shaped by a cultural hegemony, which is fundamentally based on the assumption of the West is superior. In this pe- riod, music, which is an important tool in terms of representation of the society in Western style as well as the propagation of new values, are stud- ied on the basis of the relation built between technological superiority and cultural superiority. Musical reforms, which started from Japan and spread to the surrounding countries, is a process that traditional music culture is designed according to Western music, whose superiority is based on the claims that it is scientific, and again traditional music, which is seen primi- tive, is tried to united with Western look by way of synthesis. In this pro- cess, while Japan becoming a model, one of its influenced countries, Korea defined music again, and China experienced different reform processes based on opposing ideologies. As a result, the Western music hegemony, which took hold of similar societies, made impossible to interpret the last century of these musical cultures, without considering this effect.

Anahtar Kelimeler

East Asia, Western music, moderization, hegemony, ethnomusicology

Kaynakça

• Adriaansz, Willem (1973). The Kumiuta and Danmono Traditions of Japanese Koto Music. University of California Press.
• Atkins, E. Taylor, (2017). A History of Popular Culture in Japan: From the Se- venteenth Century to the Present. Bloomsbury Academic.
• Büyükbaş, Hakkı (2003). Japon Modernleşmesi Üzerine (1868-1912), Bilim- name, 3, 65-86.
• Chiang, G. Ü. (2017). 4 Mayıs Hareketi ve Çin Edebiyatında Modernleşme: Mo- dern Çin Edebiyatının Öncüsü Zhu Ziqing ve Unutulmaz Eseri ‘Beiying’ folklor/edebiyat, 23 (89), 37-53.
• Dae-Cheol, S. (2009). Korean Music In The 19th Century. Working Papers in Korean Studies, School of Oriental and African Studies, University of Lon- don, https://www.soas.ac.uk/koreanstudies/soas-aks/soas-aks-papers/file55 350.pdf sitesinden erişildi.
• Day, K. (2013). The Effect of Meiji Government Policy on Traditional Japanese Music. Nineteenth-Century Music Review, 10, 265–292.
• Esenbel, S. (2012). Japon Modernleşmesi ve Osmanlı: Japonya’nın Türk Dünyası ve İslam Politikaları. İletişim Yayınları: İstanbul.
• Galliano, L. (2002). Yogaku: Japanese Music in the 20th Century. Martin Mayes (Translator). Scarecrow Press Inc.
• Gild, G. (1998). Early 20th century ‘reforrns’ in Chinese music. Dreams of re- newal inspired by Japan and the West. Chime Journal, 12-13, 116-123.
• Gong, H. (2008). Music, Nationalism, and the Search for Modernity in China, 1911–1949, New Zealand Journal of Asian Studies, 10 (2), 38-69.
• Gökçe, Ö. ve Gökmen, E. (2016). 1897-1910 Kore’nin politik durumu ve Dehan İmparatorluğu, DTCF Dergisi, 56 (2), 93-110.
• Gönder, H. (2018). 1956-66 Pre-Cultural Revolution period and Mao’s lack of self-criticism, Opus Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 8 (15), 1734- 1748.
• Hebert, D. G. (2000). Tradition and Modernity in South Korean Music Educa- tion: A Critical Analysis, Contributions to Music Education, 27 (2), 95-108.
• Howard, J. H. (2015). ‘Music for a National Defense’: Making Martial Music du- ring the Anti-Japanese War, Cross-Currents: East Asian History and Culture Review, 4 (1), 238-284.
• Howard, K. (2013). Korean Music Before and After The West. Ed. Philip V. Bohlman, The Cambridge History of World Music, (pp. 321-351) içinde, Cambridge University Press.
• Huang, H. (2011). Why Chinese people play Western classical music: Transcul- tural roots, International Journal of Music Education 30 (2), 161–176.
• Hwang, O. (2009). No “Korean Wave” Here: Western Classical Music and the Changing Value System in South Korea, Southeast Review of Asian Studies, 31, 56-68.
• Jian, G., Song, Y. & Zhou, Y. (2006). Historical Dictionary of the Chinese Cultu- ral Revolution. The Scarecrow Press Inc.