Modernizing with Mandolin: Music Education in Village Institutes in the Light of the Program of Turkism in the Field of Music

Yıl 2020, Cilt: 3 Sayı: 1, 18 - 55, 30.06.2020

Okan Murat Öztürk

Öz

This article aims to discuss music education in village institutes based on
the curriculum and instruments used within the framework of national
mu-sic, which Ziya Gökalp defines as the program of Turkism in the field
of music. Sources discussed here are Bedri Akalın’s Music Education
Guide in Village Institutes and Gökalp’s Principles of Turkism. While the
first source provided data for the document analysis method in subjects
such as music theory, instruments, and polyphony, the second one
ensured data on the relationships between Western civilization and
Turkish culture for critical discourse analysis. The findings show that the
music program of Village institutes was constructed with a Westerncentric
approach and adhering to an old model. According to the program
the elites should undertake the task of instilling Western civilization into
Turkish culture in all areas, in-cluding music. The only thing that needs to
do for modernization in music is to apply Western harmony to Turkish
folk songs. The discourse of na-tional music puts more emphasis on
international music and gives superi-ority to Western music harmony.
Village institutes preferred to use West-ern instruments such as mandolin,
accordion, and harmonica for modern education and folk musical
instruments such as bağlama, davul, and zurna for collective
entertainment and leisure activities. The weight of Turkish folk songs
with Western harmony in the curriculum constitutes an im-portant
indicator in terms of compliance with the Turkism program. The result
clearly shows that music education in Village institutes was struc-tured to
serve Westernization rather than modernization.

Anahtar Kelimeler

Music Education, Turkism, Westernism, Mandolin, Village Institutes

Mandolinle Muasırlaş(tır)mak: Türkçülüğün Mûsikî Sahasındaki Programı Işığında Köy Enstitülerinde Müzik Eğitimi

Öz

Bu makale, Köy enstitülerindeki müzik eğitimini, müfredat ve kullanılan
çalgıları temel alarak, Ziya Gökalp’in, Türkçülüğün mûsikî alanındaki
programı olarak tanımladığı millî mûsikî çerçevesinde tartışmak amacındadır.
Burada ele alınan kaynaklar, Bedri Akalın’ın Köy Enstitülerinde Müzik
Eğitimi Kılavuzu ile Gökalp’in Türkçülüğün Esasları’dır. Birinci kaynak;
müzik teorisi, çalgılar ve polifoni gibi konularda doküman analizi için veri
sağlarken, ikinci kaynak da Batı medeniyeti ile Türk kültürü arasındaki ilişkiler
hakkında eleştirel söylem analizi için veri sunmuştur. Bulgular, Köy
enstitüleri müzik programının, Batı müziği ve çalgılarını merkez alan bir
anlayışla ve eski bir modele bağlı kalınarak oluşturulduğunu göstermektedir.
Türkçülük programına göre güzideler, Batı medeniyetini, müzik de
dâhil olmak üzere her alanda Türk kültürüne aşılamayı görev edinmelidir.
Müzikte modernleşme için tek yapılması gereken, Batı armonisini Türk
halk şarkılarına tatbik etmektir. Programın millî mûsikî söyleminde esasen
uluslararası müziğe daha fazla vurgu yapılmakta ve Batı müziği armonisine
üstünlük atfedilmektedir. Köy enstitüleri programında, modern eğitim için
mandolin, akordeon ve armonika gibi Batı çalgılarının ve toplu eğlence ve
boş zaman etkinlikleri için de bağlama, davul ve zurna gibi halk müziği
sazlarının kullanımı tercih edilmiştir. Batı armonisi uygulanmış Türk halk
şarkılarının müfredattaki ağırlığı, Türkçü programa uygunluk bakımından
önemli bir gösterge oluşturmaktadır. Sonuç, Köy enstitülerindeki müzik
eğitiminin, çağdaşlaşmadan ziyade Batılılaşmaya hizmet edecek şekilde yapılandırılmış
olduğunu açık bir şekilde göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Müzik Eğitimi, Türkçülük, Garpçılık, Mandolin, Köy Enstitüleri

Kaynakça

• Referans 1 [Tecer], A. K. (1932). Sivas Halk Şâirleri Bayramı. Sivas: Kâmil.
• Referans 2 [Yazıksız], N. A. (1918, Mayıs 15). Dilimiz, Musikimiz. Türk Yurdu, 157, s. 179-181.
• Referans 3, G. (2020, 03 16). Güzel Sanatlarda Bağlama Eğitiminin İncelenmesi.(Yüksek Lisans Tezi). Ulusal Tez Merkezi: http://www.tez.yok.gov.tr adresinden alındı
• Referans 4, B. (1945). Köy Enstitülerinde Müzik Eğitimi Kılavuzu. İstanbul: Milli Eğitim.
• Referans 5, Y. (1989). Türk Eğitim Tarihi (Başlangıçtan 1988'e). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi.
• Altunya, N. (2014). Köy Enstitüsü Sistemi: Toplu Bakış (4. Baskı). İstanbul: Cumhuriyet.
• Apaydın, T. (1983). Köy Enstitüsü Yılları. İstanbul: Çağdaş. Arar, İ. (1963). Atatürk'ün Halkçılık Programı ve Halkçılık İlkesinin Tarihçesi. İstanbul: Baha.
• Arpaguş, F. (2019, 05 10). Ma'lûmât Mecmuası'nın 1-500 Sayılarında Yer Alan Türk Musikîsi İle İlgili Makâleler. (Yüksek Lisans Tezi). Ulusal Tez Merkezi: https://tez.yok.gov.tr/ adresinden alındı
• Arseven, V. (1969). Açıklamalı Türk Halk Müziği Kitap ve Makaleler Bibliyografyası. İstanbul: Milli Folklor Enstitüsü.
• Arsunar, F. (1947). Anadolu Halk Türkülerinden Örnekler 1. Ankara: C.H.P. Halkevleri.