Although Duns Scotus's view on universals is close to the nominalist approach, it cannot be classified as nominalism strictly. His views reflect the search for a middle ground between "independent reality" (realism) and "what exists only in the mind" (nominalism).
The criticisms of Duns Scotus's contemporaries and predecessors at the junction of the thirteenth and fourteenth centuries did not include the rejection of widely accepted metaphysical principles. When we look back to the Middle Ages in the thirteenth century, in the system of Duns Scotus, St. We may be inclined to see a bridge between the two centuries between the age of Thomas and the age of Ockham. Still, Ockham himself certainly did not see a kindred spirit in Duns Scotus, and although Scotus's philosophy may have prepared the way for a more radical criticism, his system must be regarded as the last of the great speculative syntheses of the Middle Ages. Confident in Scotus's views on rational psychology, natural theology, and ethics, he presents the Ockhamist critique of metaphysics and the peculiar Ockhamist view of the nature of moral law; It deals with Scotus' philosophy in itself, without resorting to any reference.
Duns Scotus argued that universals exist only as concepts in the mind, not as real entities. In this sense, he argued that universals do not really exist, but only as generalizations in language or in the mind. However, Duns Scotus's view does not mean a complete disregard for universals. According to him, although universals exist as real concepts in the mind, these concepts are generalizations of features found in individuals or objects. That is, universals are considered mental entities, but they are independent of the nature of objects. Duns Scotus's approach to universals emphasizes the primacy of individual entities. According to him, the basic units that make up universals are individuals, and general concepts are mental summaries of the qualities of these individuals.
These views of Duns Scotus on universals contributed to the development of nominalism (especially the nominalism of William of Ockham) within medieval philosophy and subsequently influenced the trends of modern philosophy.
Duns Scotus'un evrenseller konusundaki görüşü nominalist yaklaşıma yakın olsa da, tam anlamıyla nominalizm olarak sınıflandırılamaz. Onun görüşleri, "bağımsız gerçeklik" (realism) ile "sadece zihinde var olanlar" (nominalism) arasında bir orta yol arayışını yansıtır.
On üçüncü ve on dördüncü yüzyılların kavşağında yer alan Duns Scotus çağdaşlarının ve seleflerinin eleştirileri, yaygın olarak kabul edilen metafizik ilkelerin reddini içermiyordu. On üçüncü yüzyılda ortaçağa dönüp baktığımızda, Duns Scotus’un sisteminde St. Thomas çağı ile Ockham çağı arasındaki iki yüzyıl arasında bir köprü görme eğiliminde olabiliriz; ama Ockham’ın kendisi kesinlikle Duns Scotus’ta akraba bir ruh görmedi ve Scotus’un felsefesi daha radikal bir eleştirinin yolunu hazırlamış olsa bile, onun sistemi ortaçağın büyük spekülatif sentezlerinin sonuncusu olarak görülmelidir. Scotus’un rasyonel psikoloji, doğal teoloji ve etik alanındaki görüşlerinden emin bir şekilde, Ockhamist metafizik eleştirisini ve ahlak yasasının doğasına ilişkin tuhaf Ockhamist görüş; Scotus’un felsefesini herhangi bir referansa başvurmadan kendi içinde ele alır.
Duns Scotus, evrensellerin gerçek varlıklar olarak değil, yalnızca zihindeki kavramlar olarak var olduğunu savunmuştur. Bu anlamda, evrensellerin gerçekten var olmadığını, sadece dilde veya zihindeki genellemeler olarak var olduklarını ileri sürmüştür. Bununla birlikte, Duns Scotus'un görüşü, evrensellerin tamamen yok sayılması anlamına gelmez. Ona göre, evrenseller zihinde gerçek birer kavram olarak var olsalar da, bu kavramlar bireylerde veya nesnelerde bulunan özelliklerin genellemeleridir. Yani, evrenseller zihinsel varlıklar olarak kabul edilir, ancak bunlar nesnelerin doğasından bağımsızdır. Duns Scotus'un evrenseller üzerine olan yaklaşımı, bireysel varlıkların önceliğini vurgular. Ona göre, evrenselleri oluşturan temel birimler bireylerdir ve genel kavramlar bu bireylerin niteliklerinin zihinsel özetleridir.
Duns Scotus'un evrenseller konusundaki bu görüşleri, Orta Çağ felsefesi içinde nominalizmin (özellikle William of Ockham'ın nominalizmi gibi) gelişimine katkıda bulunmuş ve sonrasında modern felsefenin yönelimlerini etkilemiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ortaçağ Felsefesi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 29 Ocak 2025 |
Yayımlanma Tarihi | |
Gönderilme Tarihi | 30 Ekim 2024 |
Kabul Tarihi | 9 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Sayı: 21 |