Pandemi Döneminde Dijital Kültür Ortamında Düzenlenen Halkbilimi Toplantıları Üzerine Bir Değerlendirme (TOKÜAD, UNESCO Türkiye ve Motif Vakfı Örneği)

Yıl 2022, , 523 - 536, 01.05.2022

Uğur Durmaz

https://doi.org/10.22559/folklor.2139

Öz

2019 yılında başlayıp 2020 yılında bütün dünyayı etkisi altına alan koronavirüs pandemisi sürecinde toplumlar kendi imkânları dâhilinde bu süreçten en az hasarla
çıkmak için mücadele vermektedir. Verilen bu mücadelenin önemli ayaklarından bir tanesi insanların günlük rutinlerinden çıkarak yeni bir düzene ayak uydurmaya çalışmasında en net şekilde görülmektedir. Birçok alanda dijitalleşmeye başlayan dünya, hastalığın ani ve sert etkisiyle beraber yeni düzene daha hızlı adapte olmak zorunda kalmakla beraber farklı kollardaki çeşitli etkinlikler de dijital ortama aktarılmıştır. Bu makalede pandemi sürecinde Türkiye’de çeşitli kurum ve kuruluşların halkbilimi ile ilgili yaptığı çalışmalardan olan bilimsel toplantı ve okullar değerlendirilerek dijital kültür ortamının bilim dünyasına yansıması incelenecektir. Halkbilimi alanında yapılan bu toplantıların dijital ortamdaki faaliyetlerinde hangi konuların konuşulduğu, katılımcı profilleri, uzaktan eğitim sürecinde yaşanan zorluklar ile birlikte bu okulların dijital dünyayı kullanmadaki artıları ve eksileri
ortaya konulmaya çalışılacaktır. Bunun için üç adet toplantı veya okul seçilmiştir. TOKÜAD, UNESCO Türkiye Millî Komitesi ve Motif Vakfı tarafından düzenlenen sanal seminer serileri örnek olarak tercih edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

koronavirüs, pandemi, covid-19, dijitalleşme, elektronik kültür ortamı, halkbilimi

An Evaluation of Folklore Meetings Held in the Digital Cultural Environment During the Pandemic Period (Example of TOKÜAD, UNESCO Turkey and Motif Foundation)

Öz

During the pandemic, which begans in 2019 and affected the whole world throughout
2020, societies continue to struggle to get out of this process with minimal damage
using their own means. One of the important pillars of this struggle is that people
tried to keep up with a new order by stepping out of their daily routines. Although
the world, which has started digitization in many areas, has had to adapt to the new
order much faster with the sudden and severe impact of the disease, various activities
in different areas have also been transferred to the digital realm. In this article,
scientific meetings and schools, which are among the activities of various institutions
and organizations related to folklore in Turkey that were carried out during the
pandemic will be evaluated and the reflections of the digital cultural environment
in the scientific world will be examined. In the field of folklore these meetings and
their activities held in the digital environment will be discussed, participant profiles,
challenges experienced in the distance education process and the pros and cons of
using the digital world in these schools. For this paper three meetings/schools were
chosen in addition to virtual seminars organized by TOKUAD, UNESCO Turkey
and the Motif Foundation were chosen as case examples.

Anahtar Kelimeler

pandemic, covid-19, digitalization, electronic culture environment, folklore

Kaynakça

• Çetin, M., & Özgiden, H. (2013). Dijital kültür sürecinde dijital yerliler ve dijital göçmenlerin twitter kullanım davranışları üzerine bir araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(1), 172-189.
• Karakaş, M. (2020). Covid-19 salgının çok boyutlu sosyoloisi ve yeni normal meselesi. İstanbul Üniversitesi Sosyoloji Dergisi, 40(1), 541-573.
• Ong, W. J. (2010). Sözlü ve yazılı kültür sözün teknolojileşmesi. Metis.
• Türk, M. S. (2020). Dijital çağda yükseköğretimin geleceği. Uluslararası Medeniyet Çalışmaları Dergisi, 5(2), 211-229.