This paper is about Tezer Özlü’s novel “Cold Nights of Childhood” [Çocukluğun Soğuk Geceleri], a novel with biographical traces and a sensitivity to time. In this novel, written in the second half of 1970s, through writing, she delivers her past to her own present. In her text, she walks about in the past, which she constructed again today. She places her yesterday’s story at the centre of an exhaustless fight between her past and present. We read this novel thinking on two major issues: what is like to write the past, living in the present time? Also, what does it tell us when a woman writes to rescue her life story from loneliness, oblivion and from remaining her private black box?
Bu yazı Tezer Özlü’nün yazdığı/deneyimlediği, “Çocukluğun Soğuk Geceleri” üzerinedir. Tezer Özlü 1970’lerin sonunda yazdığı bu romanda, yazı aracılığıyla geçmişini bugününe ulaştırır. Metninde bugün tekrar kurduğu geçmişin içinde dolaşır. Kendi dününün hikâyesini, şimdi ile geçmişin bitmez tükenmez kavgasının ortasına yerleştirir. Bu metin böyle bir romanı iki mesele üzerine düşünerek okuyor: Geçmişi bugün yazmak nasıl bir şeydir? Ve bir kadının kendi hayat hikâyesini yalnızlıktan, unutulmaktan ve sadece kendisinin olmaktan yazı aracılığıyla kurtarması nasıl bir şeydir?
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kadın Araştırmaları |
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Cilt: 6 Sayı: 2 |