The Aesthetic Face of Violence: Narrative and Visual Style in the Movie Oldboy

Yıl 2025, Cilt: 5 Sayı: 1, 24 - 42, 30.06.2025

Buket Akdemir Dilek

https://doi.org/10.59280/film.1626561

Öz

Violence is used as a narrative tool in many different branches of art such as painting, theatre, photography and cinema. Violence, which becomes a narrative tool in the arts, can be represented directly or, more often than not, it is conveyed to individuals in an aestheticized form. Cinema is one of the leading art forms that present violence in an aesthetic way due to the technical possibilities it has. Cinema, a product of the culture industry, ensures that those who manage to survive in the present day are seen through cinema processes and obtain artificial pleasure.
In this study, South Korean cinema is mentioned within the conceptual framework since there are not enough resources in Turkish about South Korean cinema. Then, the film Old Boy, directed by Park Chan-wook, who preferred to use violence as an aesthetic tool in New South Korean Cinema, was examined. As a result of the analysis, it was observed that violence was aestheticized through the angle, theme and colors used in the scenes involving fight and torture in the film. It has been determined that the reason why the revenge story of the leading character, The revenge story of the lead character named Oh Dea-su was chosen as the subject. With this issue, it has become easier for the audience to justify violence and identify with it.

Anahtar Kelimeler

South Korean cinema , Cinema and violence , Art and aesthetics , Oldboy

Şiddetin Estetik Yüzü: Oldboy Filminde Anlatı ve Görsel Stil

Öz

Şiddet resim, tiyatro, fotoğraf ve sinema gibi birçok farklı sanat dalında bir anlatı aracı olarak kullanılmaktadır. Sanat dallarında bir anlatı aracına dönüşen şiddet doğrudan temsil edilebileceği gibi çoğu zaman estetize edilmiş bir halde bireylere ulaştırılmaktadır. Sinema sanatı elindeki teknik imkanlar nedeniyle şiddeti estetize şekilde sunan sanat dallarının başında gelmektedir. Kültür edüstrisinin bir ürünü olan sinema gündelik hayatta bireylerin sergileyemedikleri şiddeti sinema aracılığı ile görünür hale getirmekte ve suni bir haz elde vermektedir.
Bu çalışmada Güney Kore sineması ile alakalı Türkçe yeterli kaynak olmadığı için kavramsal çerçeve içerisinde Güney Kore sinemasından bahsedilmiştir. Daha sonra Yeni Güney Kore Sinemasında şiddeti estetik bir araç olarak kullanmayı tercih eden yönetmen Park Chan-wook’un çektiği Old Boy filmi incelenmiştir. Filmde şiddetin ne şekilde estetize edildiği içerik analizi yöntemi ile ortaya konulmuştur. Analizler sonucunda filmde dövüş ve işkence içeren sahnelerde kullanılan açı, tema ve renkler aracılığı ile şidettin estetize edildiği gözlemlenmiştir. Oh Dea-su isimli başrol karakterinin intikam hikayesi konu olarak tercih edilmiştir. Bu konu ile şiddetin seyirci tarafından haklılaştırılması ve seyircilerle özdeşleşmesi daha kolay hale gelmiştir.

Anahtar Kelimeler

Güney Kore sineması , Sinema ve şiddet , Sanat ve estetik , Oldboy

Kaynakça

• Adorno, T. W. (2011). Kültür Endüstrisi Kültür Yönetimi. (N. Ülner, M. Tüzel, & N. Ülnel, Çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
• Arter, C., & Weaver , K. (2003). Violence and Media, Buckingam. Philadelphia: Open University Press.
• Bauman, Z. (2001). Parçalanmış hayat postmodern ahlak denemeleri. (İ. Türkmen, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Betton, G. (1990). Sinema Tarihi: Başlangıcından 1986’ya kadar. (Ş. Tekeli, Çev.) İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bilgin, N. (2006), Sosyal Bilimlerde 161 İçerik Analizi “Teknikler ve Örnek Çalışmalar”, Siyasal Yayınevi, Ankara.
• Biryıldız, E. (2012), Sinemada Akımlar, Beta, İstanbul.
• Can G. Ş. (2028), "Şiddet ve Sanatsal Yaratı", International Journal of Social Scienc, 66, 211-222.
• Chong, S. (2004). From ‘Blood Auteurism’ to the Violence of Pornography: Sam Peckinpah and Oliver Stone. S. J. Schneider içinde, New Hollywood Violence (s. 249-269). Manchester and New York: Manchester University Press.
• Crowther, B. (1988). Film noir: reflections in a dark mirror. London: Virgin Books.
• Çakır, S. (2008). Medya ve Şiddet. Doğu Batı, 43, 160-180.
• Çelebi Erol, C. (2016), "Şiddet Temalı Kadın İmgesinin Çağdaş Sanata Yansımaları", İdil Dergisi, 5(19), 193-214.
• Çevikalp, A. (2020). Günümüzde Şiddetin Medya Aracılığıyla Pazarlanması ve Ürünlerin Sanatsal Şiddete Dönüşerek Estetikleşmesi. Anadolu Akademi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 93-112.
• Çimen, A., & Göğebakan, G. (2007). Tarihi Değiştiren Savaşlar. İstanbul: Timaş Yayınları. Erdem, M. N. (2020). Medya içeriğinde şiddetin sunumu üzerine argümantatif bir çalışma. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(2), 1198-1217.
• Erkanı, E. (2014). "Sinemasal Şiddet". Sanat - Tasarım Dergisi, 1(4), 15-21.
• Gerbner, G. (2014). Medyaya Karşı. (G. Ayas- V. Batmaz - İ. Kovancı Çev.). M. Morgan (Der.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Gül, M.E&Sepetci, T. (2018) "Sinemada şiddetin estetize edilmesi: Zincirsiz ve Birkaç Dolar İçin filmlerinin metinlerarası karşılaştırması". Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi, 3(5): 21- 42.
• Güvemli, Z. (1960). Sinema Tarihi. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Grønstad, A. (2008). Trans-Figurations Violence, Death, and Masculanity in American Cinema. Holland: Amsterdam University Press.
• Gyu-lee, L. (2019, 10 27). 'Righteous Revenge' marks birth of Korean cinema. The Korea Times: https://www.koreatimes.co.kr/www/art/2024/05/398_277694.html adresinden alındı
• Howard, C. (2008). Contemporary South Korean Cinema: ‘National Conjunction ‘ and ‘Diversity. L. Hunt, & L. Wing-Fai içinde, East Asian Cinemas Exploring Transnational Connections on Film (s. 88-102). New York: I.B. Tauris.
• Jae-Cheol, M. (2006). The Meaning of Newness in Korean Cinema: Korean New Wave and After . Korean Jornual, 46(1), s. 33-59.
• Kendrick, J. (2004). The Many Shades of Red, Review of Steven Jay Schneider . Film- Philosophy, 10(3), 104-108.
• Kendrick, J. (2009). Film Violence History Ideology Gendre. New York: Colombia University Press.
• Krippendorff, K. (2004). Content Analysis: An Introduction To Its Methodology. New York: Sage Publication.
• Kurtdaş, Ç. (2020)"Sinemada Şiddetin Kutsanması (Joker Filminin Şiddet Bağlamında Sosyolojik Analizi)", AVRASYA Uluslararası Araştırma Dergisi, 8 (23), 428-446.
• Lee, S. (2011). Martial Arts Craze in Korea: Cultural Translation of Martial Arts Film and Literature in the 1960s. K. Yau Shuk-ting içinde, East Asian Cinema and Cultural Heritage Fron China, Hong Kong, Taiwan, to Japan and South Korea. New York: Palgrave Macmillan.
• Lee, S. (2012). The Genealogy of pan-AsianBig Pictures and the Predicament of the Contemporary Korean Film İndustry. Transnational Cinamas, 3(1), s. 93-106.
• Mascelli, M. J., (2002) Sinemanın 5 Temel Öğesi (Hakan Gür (Çev), İmge Kitabevi, Ankara, 2002.
• Moeran, B. (1989). “Şiddetin Güzelliği: Japon Sinemasında Jidaigeki, Yakuza ve “Çıplaklı” Filmler”. (Ş. Hattatoğlu Çev.). Antropolojik Açıdan Şiddet. David Riches (Yay.Haz.). İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
• Neill, W. H. (2006). Dünya Tarihi. (A. Şener, Çev.) Ankara : İmge Kitabevi.
• Orta, N. (2020). "Komedi filmlerinde şiddetin sunumu: Türkiye’de en çok izlenen komedi filmleri üzerine içerik analizi". Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi (34), 354-376.
• Oylum, R. (2017). Uzakdoğu Sineması. İstanbul: Seyyah Kitap.
• Özer, Ö. (2017). “Medyada Şiddet Kullanımı: Şiddet Ekonomisi, Medyanın İdeolojik Şiddeti ve Yetiştirme Kuramı Açısından Bir Değerlendirme”. Marmara İletişim Dergisi. (27), 1-19.
• Paglia, C. (1986). Cinsellik ve Şiddet, ya da Doğa ve Sanat, İstanbul: İyi Şeyler Yayınları.
• Paquet, D. (2009). New Korean Cinema, Breaking the Waves. New York: Wallflower.
• Pomerance, M. (2004). Hitchcock and the Dramaturgy of Screen Violence. S. J. Schneider içinde, New Hollywood
• Violence (s. 34-57). Manchester and New York:: Manchester University Press.
• Prince, S. (2003). Classical Film Violence: Designing and Regulating in Hollywood Cinema 1930-1968. USA: Rutgers University Press.
• Pugsley, P. C. (2013). Tradition, Culture and Aesthetics in Contemporary Asian Cinema. Ashgate e-Book. Scheler, Max (2004). Ressentiment (Hınç). çev: Abdullah Yılmaz. İstanbul: Kanat Yayınları.
• Stemler, S. (2000). "An overview of content analysis". Practical Assessment, Research and Evaluation, 7(1), 1-6.
• Sontag, S. (2004). Başkalarının acısına bakmak. (O. Akınhay, Çev.) İstanbul: Agora Kitaplığı. Taylor, E. (2010). Quentin Tarantino’nun Rezervuar Köpekleri ve Abartının Heyecanı. G. Peary içinde, Quentin Tarantino (s. 51-62.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Teksoy, R. (2005). Rekin Teksoy’un Sinema Tarihi Cilt 1. İstanbul: Oğlak Yayınları.
• Tezcan, M. (1996). “Bir Şiddet Ortamı Olarak Okul”. Cogito. S. 6-7: s.105-108.
• Thompson, K., & Bordwell, D. (2003). Film History an Introduction. New York: Mc GrawHill.
• Trend, D. (2007). Medada şiddet efsanesi . (G. Bostancı, Çev.) İstanbul: YKY Yayınları.
• Whitaker, L. (2000). Understanding and Preventing Violence : The Psychology of Human Destructiveness. US: CRC Press.
• Yecies, B., & Shim , A. (2016). The Changing Face of Korean Cinema 1960-2015. New York: Routledge.
• Young, A. (2010). The Scene of Violence Cinema, Crime, Affect. New York: Routledge. Yurdigül, Y. (2019). Görüntü ve Anlam, İstanbul: Doğu Kitabevi.
• İnternet Kaynağı: https://sozluk.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 03.06.2025)