Arap diliyle ilgili olarak yapılan çalışmalar, başta Kur’ân’ı lahndan koruma amaçlı düzensiz bir şekilde başlamışken kısa sürede ilmi bir disipline kavuşmuş ve kendi kurallarını belirler hale gelmiştir. Bu bağlamda kullanılacak kaynakların özellikleri ve metodolojisi nahiv ilminin belirleyici vasfı olmuştur. Bu makalede Arap dil çalışmalarında önemli bir kaynak olarak görülen şiirin değeri ve konumu incelenecektir. Araplardan rivayet edilen şiirlerin dil bilimciler tarafından tâbi tutulduğu sınırlamalar ve bu sınırlamalar neticesinde ortaya çıkan sınıflamaların dil çalışmalarına etkileri üzerinde durulmuştur. Ayrıca İbn Hişam el-Ensârî’nin Şerhu Katri’n-Nedâ ve Şerhu Şuzûri’z-Zeheb adlı eserlerinde, kendisinden şahit getirmenin hoş karşılanmadığı muvelledûn şairlerin beyitlerinin ne şekilde kullanıldığı üzerinde durulmuş ve onun bu konudaki yaklaşımı tespit edilmeye çalışılmıştır
Although first the studies concerning Arabic language began in a disorganized way and for the purpose of protecting Qur’an language from mistakes, it achieved a scientific discipline and a shape which defines self-rules in a short time. In this context the source materials and methodology have been basic characteristic in the Arabic grammar. In this article, we studied the importance and status of poetry that is an important source in Arabic studies. The
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Research Article |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2016 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 21 Sayı: 2 |
Fırat Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.