Öz
Kültürel göstergeler veya imgeler toplumların birçok açıdan analiz edilebilmesine olanak tanımaktadır. Dil ise kuşkusuz, kültüre atıfta bulunan önemli bir referans kaynağıdır ve dilbilimsel analizle toplumların kültürel görüngüleri üzerinde bir yargıya varmak mümkündür. Kültürlerarası etkileşimde coğrafik, teolojik veya ekonomik gibi nedenler, diller arasındaki verinti ve alıntıları dinamikleştirebilmektedir. Bu açıdan bakıldığında Türk ve Yunan toplumları gibi ulusal refleksleri güçlü olan ulusların sürekli çekişme içerisinde bulunmalarına rağmen değişik nedenle ilişki içerisinde olmaları ve dilleri içerisindeki ortak sözcüklerinin sayıca fazlalığı ile dikkat çekmektedirler. Bu araştırmada, dilbilimsel verilerden hareket edilerek iki toplumun ortak sözvarlığı kültürlerarası iletişim bağlamı irdelenmeye çalışılmıştır. Dolayısıyla araştırmanın kapsamı, elde edilen dilbilimsel verilerin kültürlerarası iletişim bağlamında değerlendirilmesi ile sınırlıdır. Kelimelerin etimolojisinden hareketle bir dili diğerine üstün kılmak, araştırmanın amaçları arasında yer almamaktadır. Çalışmanın temel amacı, tarihsel süreçten gelen ortak sözvarlığından hareketle iki kültür arasındaki iletişimin boyutunu ortaya koymaktır. Daha önce yapılmış olan çalışmalardan derlenen ve görüşme tekniği yöntemi ile elde edilen yeni sözcükler bu araştırmaya temel dayanak oluşturmaktadır. Alıntıların, her dilin kendi kurallarına göre uyarlandığı gerçeği ve fonetik farklılıkları bir tarafa bırakıldığında, dilsel kültür ve göstergelerin semantiği açısından iki dil ararsında önemli benzerliklerin olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Kültürlerarası İletişim, Ortak Sözvarlığı, Türkçe-Yunanca
Ayrıntılar
| Bölüm | İletişim |
|---|---|
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Mart 2010 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Şubat 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 20 Sayı: 1 |