Examination of Prospective Science Teachers' Experiences within the scope of Science Teaching-I via Self-Assessments

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 3, 158 - 173, 15.09.2019

Bahar Candaş , Zeynep Kıryak Haluk Özmen

Öz

The aim of this study is to reveal the experiences gained and the difficulties prospective science teachers face within the scope of Science Teaching-I via self-assessment. 40 third-grade prospective science teachers participated in this study which was carried out survey method. Prospective teachers have developed and implemented lesson plans and materials in accordance with the 5E model for the specific learning outcomes in the curriculum. The self-assessment form, which was written individually, was used as a data collection tool and a descriptive analysis was performed. Findings show that prospective teachers give importance their gained experiences in teaching practices, can solve the problems they faced, and they have high motivation for later applications, but have difficulties in determining ways to achieve classroom communication. In line with the results of the study, it is recommended to increase the numbers and hours of the prospective science teachers' courses that rehearse teaching practice before actual ones. 

Anahtar Kelimeler

Prospective science teachers, science teaching course, self-assessment

Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Fen Bilimleri Öğretimi-I Dersindeki Deneyimlerinin Öz-değerlendirme Yoluyla İncelenmesi

Öz

Bu çalışmanın amacı, fen bilgisi öğretmen adaylarının Fen Bilimleri Öğretimi-I dersinde yaşadıkları deneyimlerin ve karşılaştıkları zorlukların öz-değerlendirme yoluyla tespit edilmesidir. Betimsel tarama yöntemiyle gerçekleştirilen çalışmaya 40 üçüncü sınıf fen bilgisi öğretmen adayı katılmıştır. Öğretmen adayları iki kişilik gruplar halinde öğretim programında yer alan belirli kazanımlara yönelik olarak 5E modeline uygun ders planları ve materyaller geliştirmişler ve uygulamışlardır. Gerçekleştirilen uygulamaların ardından bireysel olarak yazdıkları öz-değerlendirme formu veri toplama aracı olarak kullanılmış ve betimsel analiz yapılmıştır. Elde edilen bulgular öğretmen adaylarının öğretim uygulamalarından kazandıkları deneyimlere önem verdiklerini, karşılaştıkları problemleri çözebildiklerini ve daha sonraki uygulamalar için motivasyonlarının yüksek olduğunu, ancak sınıf içi iletişimi sağlamaya yönelik yollar belirlemede sorunlar yaşadıklarını göstermektedir. Çalışmanın sonuçları doğrultusunda, öğretmen adaylarının mesleki deneyim kazanmalarını sağlayan uygulama derslerinin sayısının ve saatinin artırılmasının adayların deneyim kazanmaları açısından yararlı olacağına inanılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Fen bilgisi öğretmen adayları, fen bilimleri öğretimi, öz-değerlendirme

Kaynakça

• Altunçekiç, A., Yaman, S. ve Koray, Ö. (2005). Öğretmen adaylarının öz-yeterlik inanç düzeyleri ve problem çözme becerileri üzerine bir araştırma (Kastamonu ili örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 93-102.
• Arsal, Z. (2014). Mikro öğretimin öğretmen adaylarının sınıf yönetimi inançlarına etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (3), 137-150.
• Aydın, S. ve Boz, Y. (2012). Fen öğretmen eğitiminde pedagojik alan bilgisi araştırmalarının derlenmesi: Türkiye örneği. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12 (1), 479-505.
• Aydın, S. and Çakıroğlu, J. (2010). Teachers’ views related to the new science and technology curriculum: Ankara case. Elemen¬tary Education Online, 9 (1), 301-315.
• Bilen, K. (2014). Mikro öğretim tekniği ile öğretmen adaylarının öğretim davranışlarına ilişkin algılarının belirlenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (1), 181-203.
• Can, V. (2009). A microteaching application on a teaching practice course. Cypriot Journal of Edu¬cational Sciences, 4 (2), 125-140.
• Ceyhan, D. G. ve Güven, D. (2014, Eylül). Fen bilgisi öğretmen adaylarının ders planı hazırlama ve uygulamaya ilişkin görüşleri. 11. Ulusal Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi’nde sunulan sözlü bildiri, Adana.
• Çiltaş, A. ve Akıllı, M. (2011). Öğretmenlerin pedagojik yeterlilikleri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, 64-72.
• Görgen, İ. (2003). Mikroöğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24 (24), 56-63.
• Gürses, A., Bayrak, R., Yalçın, M., Açıkyıldız, M. ve Doğar, Ç. (2005). Öğretmenlik uygulamalarında mikro öğretim yönteminin etkililiğinin incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 1-10.
• Kablan, Z. (2012). Öğretmen adaylarının ders planı hazırlama ve uygulama becerilerine bilişsel öğrenme ve somut yaşantı düzeylerinin etkisi. Eğitim ve Bilim, 37 (163), 239-253.
• Karataş, F. Ö. ve Cengiz, C. (2016). Özel öğretim yöntemleri II dersinde gerçekleştirilen mikro-öğretim uygulamalarının kimya öğretmen adayları tarafından değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24 (2), 565-584.
• Kurnaz, M. A., Akyüz, H. İ., Pektaş, M. ve Kabataş Memiş, E. (2014). Akıllı tahta kullanımlı mikro öğretim uygulamalarının fen bilgisi öğretmen adaylarının TPAB’larına ve akıllı tahta kullanıma yönelik algılarına etkisi. Cumhuriyet International Journal of Education, 3 (1), 1-14.
• Malthouse, R. and Roffey-Barentsen, J. (2013). Reflective practice in education and training (2nd ed.). London: Sage Publications.
• Martin, M. (2005). Reflection in teacher education: how can it be supported? Educational Action Research, 13 (4), 525-541.
• Marulcu, İ. ve Dedetürk, A. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarının mikro-öğretim yöntemini uygulamaları: Bir eylem araştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11 (25), 353-372.
• Marton, F. (1994). Phenomenography. In T. Husen and T. N. Postlethwaite (Eds.), The International Encyclopedia of Education (2nd ed.). (8, pp. 4424-4429). Oxford, U.K.: Pergamon.
• Miles, M. B. and Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded sourcebook. Sage Publication.
• Olğun, M. (2011). İlköğretim 4. sınıf fen ve teknoloji dersinde öz ve akran değerlendirme uygulamalarının yer aldığı işbirlikli öğrenme yönteminin öğrencilerin başarı, tutum ve bilişüstü becerilerine etkisi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Orgill, M. (2007). Phenomenography. G. M. Bodner and M. Orgill (Edt). Theoretical frameworks for research in chemistry/science education (s. 132-151). Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
• Pajares, F. and Miller, M.D. (1997). Mathematics self-efficacy and mathematical problem solving: Implications of using different forms of assessment. Journal of Experimental Education, 65 (3), 213-228.
• Roth, W. M. and Tobin, K. (2001). Learning to teach science as practice. Teaching and Teacher Education, 17, 741–762.
• Sevim, S. (2013). Mikro-öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dic¬le Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 303-313.
• Shulman, L. S. (1986). Those who understand: Knowledge growth in teaching. Educational Researcher, 15, 4-14.
• Şimşek, Ü., Doymuş, K. ve Kızıloğlu, N. (2005). Lise düzeyinde öğrenim gören öğrencilere grupla öğrenme yönteminin kazandırdığı bilgi ve beceriler. Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 67-80.
• Yasul, A. F. ve Samancı, O. (2015). Sınıf öğretmenlerinin grup çalışmalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Iğdır University Journal of Social Sciences, 7, 131-156.