Amaç: Bu çalışmanın amacı, bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin iş doyum düzeylerini ve iş doyumları ile ilgili bazı değişkenleri
incelemekti.
Yöntem: Tanımlayıcı türde olan bu çalışma, 2008 yılı Şubat ayında, İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi’nde yürütüldü. Çalışmanın
örneklemini 266 hemşire oluşturdu. Çalışmanın verileri, Minnesota Doyum Ölçeği Kısa Formu ve araştırmacı tarafından geliştirilen
Kişisel Bilgi Formu kullanılarak toplandı.
Bulgular: Hemşirelerin genel iş doyumu orta düzeyde olup puan ortalaması 3.30 ± 0.71 idi. Hemşirelerin içsel doyum puan ortalaması
(3.52±0.75) dışsal doyum puan ortalamasından daha yüksekti (2.98±0.86). Evli (3.39±0.69), dahili kliniklerde çalışan (3.55±0.54),
birim sorumlusu olan (3.59±0.62), sürekli gündüz çalışan (3.52±0.58) ve bilimsel etkinliklere katılan (3.40±0.66) hemşirelerin genel iş
doyum puan ortalamaları diğer hemşirelerden anlamlı olarak daha yüksek bulundu (P<0.05).
Sonuç: Hemşirelerin genel ve içsel iş doyumları orta, dışsal iş doyumları ise düşük düzeyde idi. Bu çalışmanın sonuçları, hemşirelerin
iş doyumlarının medeni durum, çalışılan birim, işteki pozisyon, çalışma şekli ve bilimsel etkinliklere katılma durumu ile ilişkili olduğunu
göstermiştir.
Anahtar Kelimeler: İş doyumu, hemşireler, hastane, çalışma ortamı, bireysel özellikler.
İş doyumu hemşireler hastane çalışma ortamı bireysel özellikler
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | ARAŞTIRMA YAZILARI |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 16 Eylül 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2010 Cilt: 18 Sayı: 1 |