Öz
Preserving style in translation is not an easy task. Such a task tends to get even more difficult when the author of the source text combines a variety of genres and fuses them with their unique language. The present study provides a comparative stylistic analysis of Perihan Mağden’s Haberci Çocuk Cinayetleri and Richard Hamer’s translation thereof: The Messenger Boy Murders. The study begins with a critical discussion of what style is at the micro level. Reviewing Jean Boase-Beier’s definition of style, the study underscores two notions relevant to the intersection of style and translation: maximum relevance and optimum relevance. Linking such a definition of style at the micro level to an understanding of glocalization at the macro level, the study reviews Victor Roudometof’s interpretation of the concept and discusses its relevance to a deeper understanding of the importance of style in translated works. The descriptive analysis in the final part is carried out focusing on hybrid lexical and generic aspects the interplay of which constitutes Perihan Mağden’s unique style in the novel as well as its translation into English.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ARROJO, R. (2002). “Writing, Interpreting, and the Power Struggle for the Control of Meaning: Scenes from Kafka, Borges, and Kosztolanyi.” Translation and Power. Edited by Maria Tymoczko and Edwin Gentzler. Boston: University of Massachusetts Press. Pp. 63-79.
- BERMAN, A. (1985). “Translation as the Trials of the Foreign.” The Translation Studies Reader. Edited by Lawrence Venuti. New York: Routledge, 2000. 284-297.
- BOASE-BEIER, J. (2006). Stylistic Approaches to Translation. Manchester: St. Jerome.
- GREBENSHCIKOVA, K. & NIGMATULLINA, A. (2017). “Turkish Postmodernism through the ‘Second Wave’ Paradigm: The Example of Creative Work by Hasan Ali Toptaş and Perihan Mağden.” Journal of History Culture and Art Research. Vol: 6, No: 5. Pp. 422-426.
- MAĞDEN, P. (2001/1991). Haberci Çocuk Cinayetleri. İstanbul: Everest Yayınları.
- MAĞDEN, P. (2003). The Messenger Boy Murders. Translated by Richard Hamer. London: Milet Publishing.
- POLAT, M. E. (2021). “Kendine Özgü bir Polisiye Denemesi: Haberci Çocuk Cinayetleri’nde Klasik Polisiye Kurgunun Yapıbozumu.” Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. Vol: 61, No: 1. Pp. 259-282.
- ROUDOMETOF, V. (2016). “Theorizing Glocalization: Three Interpretations.” European Journal of Social Theory. Vol: 19, No: 3. Pp. 391-408.
- TOURY, G. (2000). “The Nature and Role of Norms in Translation.” The Translation Studies Reader. Edited by Lawrence Venuti. New York: Routledge. Pp. 198-211.
- TYMOCZKO, M. (1999). “The Metonymics of Translation.” Translation in a Post-colonial Context. Manchester: St. Jerome. Pp. 41-61.
Öz
Çeviride biçemi yansıtabilmek kolay bir iş değildir. Özellikle farklı türleri birbiriyle harmanlayıp, bir de kendine özgü dili işin içine katan yazarları çevirirken biçemi yansıtmak ise daha da zorlu bir hale gelir. Bu çalışma Perihan Mağden’in Haberci Çocuk Cinayetleri romanı ve Richard Hamer’in çevirdiği The Messenger Boy Murders’ın karşılaştırmalı bir biçemsel çözümlemesini sunmaktır. Öncelikle mikro düzeyde biçemin ne olduğunu kuramsal ve eleştirel biçimde tartışmaya açan çalışma, Jean Boase-Beier’in biçem tanımını ele alarak, biçem ve çeviri araştırmaların kesişim noktasında yer alan iki önemli kavramın altını çizmektedir: çeviride azami ilişkilendirme [maximum relevance] ve çeviride mümkün-asgari ilişkilendirme [optimum relevance]. Çalışma, biçemin mikro düzeydeki bu tanımını, makro düzeyde küyerelleşme [glocalization] tanımıyla iç içe geçirip, Victor Roudometof’un kavrama yüklediği anlam bağlamında tartışarak, çeviri eserlerde biçem anlayışının derinleşmesinin önemini vurgular. Son bölümdeki karşılaştırmalı ve betimleyici çözümleme ise hem Perihan Mağden’in söz konusu romandaki kendine özgü biçemini, hem de bu biçemin çevirisini teşkil eden heterojen dilsel unsurlara ve türlere odaklanmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- ARROJO, R. (2002). “Writing, Interpreting, and the Power Struggle for the Control of Meaning: Scenes from Kafka, Borges, and Kosztolanyi.” Translation and Power. Edited by Maria Tymoczko and Edwin Gentzler. Boston: University of Massachusetts Press. Pp. 63-79.
- BERMAN, A. (1985). “Translation as the Trials of the Foreign.” The Translation Studies Reader. Edited by Lawrence Venuti. New York: Routledge, 2000. 284-297.
- BOASE-BEIER, J. (2006). Stylistic Approaches to Translation. Manchester: St. Jerome.
- GREBENSHCIKOVA, K. & NIGMATULLINA, A. (2017). “Turkish Postmodernism through the ‘Second Wave’ Paradigm: The Example of Creative Work by Hasan Ali Toptaş and Perihan Mağden.” Journal of History Culture and Art Research. Vol: 6, No: 5. Pp. 422-426.
- MAĞDEN, P. (2001/1991). Haberci Çocuk Cinayetleri. İstanbul: Everest Yayınları.
- MAĞDEN, P. (2003). The Messenger Boy Murders. Translated by Richard Hamer. London: Milet Publishing.
- POLAT, M. E. (2021). “Kendine Özgü bir Polisiye Denemesi: Haberci Çocuk Cinayetleri’nde Klasik Polisiye Kurgunun Yapıbozumu.” Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. Vol: 61, No: 1. Pp. 259-282.
- ROUDOMETOF, V. (2016). “Theorizing Glocalization: Three Interpretations.” European Journal of Social Theory. Vol: 19, No: 3. Pp. 391-408.
- TOURY, G. (2000). “The Nature and Role of Norms in Translation.” The Translation Studies Reader. Edited by Lawrence Venuti. New York: Routledge. Pp. 198-211.
- TYMOCZKO, M. (1999). “The Metonymics of Translation.” Translation in a Post-colonial Context. Manchester: St. Jerome. Pp. 41-61.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2022 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 |