Anadolu’da
uzun yıllardır halk arasında yaşayan Şahmeran Efsanesinde amansız bir hastalığa
yakalanan kralın derdinin dermanı yalnızca Şahmeran’ın etinin kaynatılarak yenmesidir.
Şahmeran’ın âşık olduğu genci tuzağa düşürerek kral’ın isteğini yerine getirmek
için harekete geçen vezirin amacı ise bambaşkadır. O Şahmeranın etini yiyip
dünyanın bütün sırlarına hâkim olmak istemektedir. Fakat ne kral ne de vezir
amacına ulaşamaz. Şahmeran’ın şifalı kısmı olan başı yerine zehirli kısmı olan kuyruğunu
yiyen vezir ölür ve layığını bulur. Şahmeranın başını ısıran Tahmasb ise
dünyanın tüm sırlarına hâkim “lokman hekim” olarak bir başka efsane kahramanına
dönüşür. Burada dünyanın bütün sırlarına hâkim bir varlığın sırlarına erme
çabası insanoğlunun ölümsüzlük “ab-ı hayat” suyunu bulma saplantısını
hatırlatmaktadır. Bu çalışmada Şahmeran Efsanesi ve yılan tılsımlarının
yukarıda bir örneği verilen psikanalitik açıdan değerlendirilmesi yapılacak ve
yılanın mitik düşüncedeki yeri üzerinde durulacaktır. Çalışma Anadolu’nun
çeşitli yerlerinden ve çoğunlukla araştırmacının ikamet ettiği şehir olan
Mardin yöresinden derleme yöntemiyle elde edilen Şahmeran efsaneleri ve yılan
tılsımları temel alınarak hazırlanmıştır. .
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Nisan 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 1 Sayı: 1 |