The Mediating Role of Organizational Commitment in the Effect of Psychological Capital on Institutional Reputation

Yıl 2021, , 670 - 692, 17.05.2021

Fuad Suleymanov , Mehmet Ozan Cinel

https://doi.org/10.25295/fsecon.906466

Öz

Psychological capital consists of the positive emotions an individual has. The reputation of the company will undoubtedly be important for the employee who has positive feelings towards the organization s/he works for. Organizational commitment, on the other hand, is a positive interaction that the employee has with his / her organization. The aim of the study is to investigate the mediating role of organizational commitment in the effect of psychological capital on corporate reputation. Within the framework of this general purpose, the relationships between the concepts of hope, self-efficacy, resilience and optimism, which are the sub-dimensions of psychological capital, and the sub-dimensions of corporate reputation, trust, business environment, social responsibility, innovation and leadership, awareness and proximity to the target audience were investigated. Also, the mediating effect of organizational commitment on the effect of psychological capital on corporate reputation was tested. Correlation, stepwise regression, sobel test and various tests were applied in the analysis of the data obtained. According to the results of this analysis, it was concluded that the sub-dimensions of psychological capital are effective on some sub-dimensions of corporate reputation and that organizational commitment has an intermediary role in this effect. When the literature is examined, a detailed study on whether there is a relationship between sub-dimensions of psychological capital and sub-dimensions of corporate reputation and the mediating effect of organizational commitment on this relationship has not been conducted in previous studies. Survey method was used as data collection tool and collected data were analysed using IBM SPSS 22 statistical package program.

Anahtar Kelimeler

psyhological capital, corporate reputation, organizational commitment, academic staff, giresun university

Psikolojik Sermayenin Kurumsal İtibar Üzerindeki Etkisinde Örgütsel Bağlılığın Aracılık Rolü

Öz

Psikolojik sermaye bireyin sahip olduğu pozitif duygulardan oluşmaktadır. Çalıştığı kuruma karşı pozitif duygular besleyen çalışan için kurumunun itibarı da kuşkusuz önemli olacaktır. Örgütsel bağlılık ise çalışanın kurumuna karşı beslediği olumlu bir etkileşimdir. Bu çalışmanın amacı; psikolojik sermayenin kurumsal itibar üzerindeki etkisinde, örgütsel bağlılığın aracılık rolünün araştırılmasıdır. Bu genel amaç çerçevesinde psikolojik sermayenin alt boyutları olan; umut, öz yeterlilik, dayanıklılık ve iyimserlik kavramları ile kurumsal itibarın alt boyutları olan; güven, iş ortamı, sosyal sorumluluk, yenilikçilik ve liderlik, bilinirlik ve hedef kitleye yakınlık kavramlarının birbirleriyle ilişkileri araştırılmıştır. Ayrıca psikolojik sermayenin kurumsal itibar üzerindeki etkisinde örgütsel bağlılığın aracılık etkisi test edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde korelasyon, adımsal regresyon ve sobel testi gibi çeşitli analizlerden yararlanılmıştır. Bu analiz sonuçlarına göre psikolojik sermayeninalt boyutlarının kurumsal itibarın bazı alt boyutları üzerinde etkili olduğu ve bu etkide örgütsel bağlılığın aracılık rolünün olduğu sonuçlarına varılmıştır. Literatürü incelediğimizde daha önce yapılan araştırmalarda psikolojik sermayenin alt boyutları ile kurumsal itibarın alt boyutları arasında bir ilişki olup olmadığının ve bu ilişkide örgütsel bağlılığın aracılık etkisi ile ilgili ayrıntılı bir çalışma gerçekleştirilmemiştir. Veri toplama aracı olarak anket yöntemi kullanılmış ve toplanan veriler IBM SPSS 22 istatistik paket programı kullanılarak analize tabi tutulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Psikolojik sermaye, Kurumsal İtibar, Örgütsel Bağlılık, Akademik Personel, Giresun Üniversitesi

Kaynakça

• Argüden, Y. (2002). Kurumsal Sosyal Sorumluluk (3b.). İstanbul: Arge Danışmanlık Yayınları.
• Balay, R. (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Bandura, A. (2000). Exercise of Human Agency Through Collective Efficacy. Current Directions in Psychological Science, 9(3), 75-78.
• Baygül-Özpınar, Ş. B. (2008). Kurumsal itibarın ölçümü: Türkiye'ye yönelik ölçek geliştirme çalışması. Doktora Tezi. Eskişehir, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Bromley, D. B. (2000). Psychological Aspects of Corporate Identity, Image and Reputation. Corporate Reputation Review, 3(3), 240-252.
• Büyüköztürk, Ş. (2009). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı (10.b). Ankara: Pegem Akademi.
• Carmeli, A. (2006). The Managerial Skills of The Top Management Team and The Performance of Municipal Organisations. Local Government Studies, 32, 153-176.
• Çetin, F. & Basım, H. N. (2012). Örgütsel Psikolojik Sermaye: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması. Amme İdaresi Dergisi, 45(1), 121-137.
• Çöl, G. & Gül, H. (2005). Kişisel Özelliklerin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkileri ve Kamu Üniversitelerinde Bir Uygulama. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 19(1), 291-306.
• Friedman, B. (2009). Human Resource Management Role Implications for Corporate Reputation. Corporate Reputation Review, 12(3), 229-244.
• Güler, B. K. & Sarıipek, D. B. (2014). Psikolojik Sermayenin Çalışma Hayatındaki Yeri. Türk Metal Sendikası Genel Merkezi Aylık Yayın Organı, 174(27), 26-31.
• Hayes, A. F. (2019). http://afhayes.com/spss-sas-and-mplus-macros-andcode.html, (Erişim Tarihi: 14.10.2019).
• Jaros, S., Jermier, J., Koehler, J. & Sincich, T. (1993). Effects of Continuance, Affective and Moral Commitment on The Withdrawal Process: An Evaluation of Eight Structural Equation Models. The Academy of Management Journal, 36(5), 951-995.
• Kalaycı, Ş. (2008). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karaköse, T. (2006). Eğitim örgütlerindeki iç ve dış paydaşların kurumsal itibara ilişkin algılamaları. Doktora Tezi. Elazığ, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kay, J. (1993 ). Foundations of Corporate Success. New York: Oxford University Press.
• Luthans, F. & Jensen, S. (2002). Hope: A New Positive Strength for Human Resource Development. Human Resource Development Review, 1(3), 304-322.
• Luthans, F. & Youssef, C. (2007). Emerging Positive Organizational Behavior. Journal of Management, 33(3), 321-349.
• Luthans, F. (2002). Positive Organizational Behavior: Developing and Managing Psychological Strengths. Academy of Management Executive, 16(1), 57-72.
• Luthans, F., Avey, J., Norman, S. & Avolio, B. (2007). Possitive Psychological Capital: Measurement and Relationship With Performance and Satisfaction. Personel Psychology, 60, 541-572.
• MacInnis, D. & Chun, E. H. (2006). Understanding Hope and Its Implications for Consumer Behavior: I Hope, Therefore I Consume. Foundations and Trends in Marketing, 1(2), 97-188.
• Malone, L. (2010). Individual Differences And Stress Reactions as Predictors of Performance in Pilot Trainess. A Thesis Master of Science, Manhattan, Kansas: The Pennsylvania State University.
• Masten, A. (2001). Ordinary Magic Resilience Processes in Development. American Psychologist, 56(3), 227-238.
• Meyer J. P., Allen N. J. & Smith C. A. (1993). Commitment to Organizations and Occupations: Extension and Test of a Three-Component Conceptualization. Journal of Applied Psychology, 78(4), 538-551.
• Meyer, J. & Allen, N. (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normatif Commitment to the Organization. Journal of Occupational Psychology, 63, 1-18.
• Miller, D. (2003). Values, Attitudes and Job Satisfaction. In Robbins, S.P., Odendaal A. & Roodt, G. (eds), Organisational Behaviour: Global and Southern African Perspectives. Cape Town: Pearson Education South Africa.
• Odabaşı, Y. (1986). İşletmenin Sosyal Sorumluluk Kavramı İçerisinde Reklâmcının Yeri. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi İİBF Yayınları.
• Özbek, O. (2000). Stratejik Planlama ve Yönetim. C. Elma & K. Demir (Ed.), Yönetimde çağdaş yaklaşımlar içinde (s. 302-310). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Penley, L. & Gould, S. (1988). Etzioni’s Model of Organizational Involvement: A Perspective for Understanding Commitment to Organizations. Journal of Organizational Behavior, 9(1), 43-59.
• Porter, L. W., Steers, R. M., Mowday, R. T. & Boulian, P. V. (1974). Organizational Commitment, Job Satisfaction and Turnover Among Psychiatric Technicians. Journal of Applied Psychology, 59, 603-609.
• Randall, D. & Cote, J. (1991). Interrelationships of Work Commitment Constructs. Work and Occupations, 18(2), 194-211.
• Richardson, G. (2002). The Metatheory of Resilience and Resiliency. Journal of Clinical Psychology, 58(3), 307-321.
• Robbins, S. (2001). Organizational Behavior. San Diego: San Diego State University Prentice Hall International.
• Romzek, B. (1990). Employee Investment and Commitment: The Ties That Bind. Public Administration Review, 50, 374-382.
• Sabuncuoğlu, E. T. (2007). Eğitim, Örgütsel Bağlılık ve İşten Ayrılma Niyeti Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Ege Akademik Bakış, 7(2), 613-628.
• Schwaiger, M. (2004). Components and Parameters of Corporate Reputation: An Empirical Study. Schmalenbach Business Review, 56, 46-71.
• Seligman, M. & Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology. American Psychologist, 55(1), 5-14.
• Seligman, M. (2002). Positive Psychology, Positive Preventioni and Positive Therapy. New York: Oxford University Press.
• Sherman, M. L. (1999). Reputation: Rhetoric Versus Reality. UK: Limited by Director Publication Ltd.
• Wartick, S. (1992). The Relationship Between Media Exposure and Change in Corporate Reputation. Business Society, 31(1), 33-49.
• https://select-statistics.co.uk/calculators/sample-sizecalculator-population-proportion/, (Erişim Tarihi: 05.06.2019).