Almanya’da Sosyal Demokrasiden Kimlik Siyasetine: Sozialdemokratische Partei Deutschlands/SPD

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 352 - 381, 31.05.2020

Hatice Sevgi Zengin

https://doi.org/10.25295/fsecon.2020.02.006

Öz

Almanya’da, Almanya Sosyal Demokrat Partisi’nin (SPD) 2000’li yıllardan sonra seyreden güç kaybı tartışılmaktadır. SPD özelinde sosyal demokrasinin krizini partinin ekonomi alanında statükocu oluşuyla, Marksist programlardan uzaklaşarak neo-liberalizmle uyum sağlamasıyla açıklayan yaklaşımlar söz konusudur. Bu çalışmada sözü edilen faktörler dikkate alınarak partinin çifte vatandaşlık düzenlemesini Hristiyan Demokrat Birliği CDU/CSU’ya 2013 sonrası koalisyon şartı olarak sunmasından hareketle sosyoekonomik vaadlerin yerine çifte vatandaşlık vaadini koyarak kimlik siyaseti yapan bir partiye evrildiği ileri sürülecektir. Bu durumun sosyal demokratları partiden uzaklaştırdığı tezi parti söylemi ve oy oranları çözümlenerek tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

SPD, Social Democracy, Dual Citizenship, Third Way, New Middle

Kaynakça

• Aksoy, N. (1998). Almanya’da Yabancı Olmak. Birikim, 110, 60-67.
• Ayata, İ. Karayakalı, S. (2001). Almanya’da “Yeni Merkez” Yeni Sosyal Demokrasi. Birikim, 147, 70-75. Bora, T. (1990). Demokratik Almanya’da Muhalefet. Birikim, 9, 40-43.
• Bora, T. (2004). Almanya’da Sosyal Demokrasinin Doğuşu. SODEV: İstanbul.
• Boyes, R. (2005). Neo Nazis snub Auschwitz debate. https://www.thetimes.co.uk/article/neo-nazis-snub-auschwitz-debate-wkq8tgtmgcm. (Accessed 21.01.2020)
• Buchstab, G. (2002). Alman Partiler Sisteminin Oluşumu ve CDU/CSU’nun Rolü. Türkiye Cumhuriyeti ve Almanya Federal Cumhuriyeti- Fikri Temeller ve Siyasi Yönelim içinde, K. Adenauer Vakfı Yayınları, 57-67.
• Candraft, D. (1998). Germany, Politics in Western Europe. Macmillan Pres LTD: London.
• Çelebi, A. (2000). Yaz Tiyatrosunun Ardından: Üçüncü Yol ve Almanya’da Yeni Orta Sosyal Demokrasi. Mürekkep,15, 89-122.
• Ecevitoğlu, P. (2000). Almanya’da İslam-din dersi tartışmaları. Mürekkep. 15, 122-143.
• Eroğul, C. (1997). Çağdaş Devlet Düzenleri. İmaj Yayıncılık: Ankara.
• Gould, A.C. (2000). Germany, Comparative Politics, Ed. J. Kopstein, M. Lichbach, Cambridge Press.
• Jacoby, W. (2017). Grand Coalitions and Democratic Dysfunction: Two Warnings from Central Europe. Government and Opposition, 52/ 2, 329–355.
• Kadıoğlu, A. (1997). Alman Yeni Sağı: Bir Başka Tarihbilim Tartışması. Toplumbilim, 7. 63-71.
• Kavukçuoğlu, D. (2003). Sosyal Demokraside Temel Eğilimler. Cumhuriyet Kitapları: İstanbul.
• Kempf, U. (2002). Almanya’da Seçim Yasası ve Parti Sistemi. Türkiye ve Avrupa’da Siyasi partiler Kanunu ve Seçim Yasası içinde, Konrad Adenauer Vakfı Yayınları, 37-44.
• König, T., Blume, T., Luig, B. (2003). Policy Change Without Government Change? German Gridlock After 2002 Election. German Politics,12/2, 86-146.
• Lafontaine, O. (2002). Yürek Solda Atar. Gendaş Kültür: İstanbul.
• Lees, C. (2011). The paradoxical effects of decline: Assessing party system change and the role of the catch-all parties in Germany following the 2009 federal election. Party Politics, 18(4), 545–562.
• Milliyet, (2005). Almanlar Yeni Hitler Arıyor, 26 Mart, s.15.
• Olsen, J. (2014). Past Imperfect, Future Tense: The SPD before and after the 2013 Federal Election, German Politics & Society, 32/ 3 (112), Special Issue: The 2013 BundestagElection (Part II) (Autumn), 46-58.
• Onur, H. (2002). Avrupa’da Özellikle Almanya’da Milliyetçi ve Irkçı Hareketlerin Yükselişi. Mürekkep, 21, 156-166.
• Önder, T. (2003). Ekoloji, Toplum ve Siyaset. Odak Yayınları: Ankara.
• Paterson W.E., Sloam, J. (2010). The SPD and the Debacle of the 2009 German Federal Election: An Opportunity forRenewal, German Politics & Society. 28/3 (96). Bundestag Election Special Issue (Fall 2010), 65-81.
• Patzelt, J. ( 2004). Chanceller Schröder’s Approach to Political and Legislative Leadership. German Politics, 13/2 (June 2004), 268-299.
• Röben, E. (1994). Parti Olmayan Parti”. Almanya’daki Yeşiller Hareketi. Birikim, 57- 58, 106-115.
• Saalfeld, T. (2004). Party İdentification and the Social Bases of Voting Behaviour in the 2002 Bundestag Election. German Politics, 13/ 2(June 2004), 170-200.
• San, C. (1966). Bonn Anayasasına Göre Siyasi Partilerin Kapatılması. Ankara Yarı Açık Cezaevi Matbaası: Ankara.
• Schulz, G. (2002). Alman İç Politikası ve Sosyal Piyasa Ekonomisi. Türkiye Cumhuriyeti ve Almanya Federal Cumhuriyeti Fikri Temeller ve Siyasi Yönelim içinde, Konrad Adenauer Vakfı, 91-104.
• Spiegel, V. (2009). SPD Loses Support Among Party Base. https://www.spiegel.de/international/germany/election-analysis-spd-loses-support-among-party-base-a-652086.html. (Accessed 22.02.2020)
• Tauscher S. (2016). Alman Vatandaşlık Rejimi ve Almanya’da Yabancı Hakları. Analiz, 165 (eylül).
• Toksöz, G. (1993). Almanya’daki Türkiyeli Kadınlar ve “Kızkardeşleri”. Birikim, 50, 35-42.
• Wüst, A.M. (2004). Naturarlised Citizens as Voters: Behaviour and İmpact. German Politics, 13/ 2 (June 2004), 341-359.
• www.ntvmsnbc.com/news