Türkiye Yenilenebilir Enerji Kapasitesi Devreye Alma İşleminin Darboğaz Analizi

Yıl 2020, , 499 - 508, 24.09.2020

Muhammed Mustafa İzgeç

https://doi.org/10.35234/fumbd.631429

Cited By: 2

Öz

Son yıllarda Dünyada olduğu gibi Türkiye'de de yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımına yönelim ivme kazanmıştır. Bu kaynakların üretime geçme sürelerinin uzun olduğu bilinmektedir. Çalışmanın amacı, santrallerin devreye alma süresi verilerini kullanarak detaylı bir analiz yapmak ve süreçlerde gerçekten sorun olup olmadığını tespit etmektir. Sorunların neler olduğu, başka bir çalışma konusu olarak önerilmektedir. Devreye alma sürelerinin hızlanması konusunda ise saha tecrübeleri göz önünde bulundurularak genel çözüm önerileri yapılmıştır. İrdelenen süreçler, tesisin devreye alınmasına kadar olan süreçlerdir ve işletme koşulları ile ilgili bilgi içermemektedir. Ayrıca; çalışmada ticari bilgi kabul edilecek veriler gölgelenmiş ve yorumdan kaçınılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yenilenebilir enerji, yatırım süreçleri, enerji ekonomisi

Kaynakça

• [1] Abdmouleh, Z. (2015). Review of policies encouraging renewable energy integration & best practices. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 45, 249-262.
• [2] Becker, B. (2013). Promoting renewable electricity generation in emerging economies. Energy Policy, 56, 446-455.
• [3] Boardman, B. (1991). Fuel Poverty: From Cold Homes to Affordable Warmth. London: Belhaven Press.
• [4] Enerji Atlası, (https://www.enerjiatlasi.com/haber/elektrik-uretiminde-karbon-salinimi), erişim tarihi 4 Ekim 2019.
• [5] EPDK. (2019). 2018 Yılı Elektrik Piyasası Gelişim Raporu. Ankara: EPDK.
• [6] EPİAŞ Şeffaflık Platformu verileri, (https://seffaflik.epias.com.tr/transparency/piyasalar/gop/ptf.xhtml), erişim tarihi 4 Ekim 2019.
• [7] Ertürk, M. (2012). The evaluation of feed-in-tariff regulation of Turkey for onshore wind energy based on the economic analysis. Energy Policy, 45, 359-367.
• [8] Haas, R. (2011). A historical review of promotion strategies for electricity from renewable energy sources in EU countries. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 15, 1003-1034.
• [9] IEA. (2019, 08 06). IEA Atlas of Energy. International Energy Agency Statistics: http://energyatlas.iea.org/#!/tellmap/-1118783123/1 adresinden alındı
• [10] İzgeç, M. (2017). Financial sustainability analysis of renewable energy plant applications. Energy Sources, DOI:10.1080/15567249.2017.1321700.
• [11] Karık, F. (2017). Rüzgar gücü tahminlerinin önemi: Türkiye elektrik piyasasında bir uygulama. Politeknik Dergisi, 20(4), 851-861.
• [12] Ömürgönülşen, M., Emre, T., Atıcı, K.B. (2016). Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 34, Sayı 2, 2016, s. 79-96.
• [13] Özcan, M. (2014). Assessment of renewable energy incentive system from investors' perspective. Renewable Energy, 71, 425-432.
• [14] Resmi Gazete. (2005, 5 10). Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanun. Kanun No:5346. Resmi Gazete.
• [15] Resmi Gazete. (2013, 3 14). Elektrik Piyasasında Lisansız Elektrik Üretimine İlişkin Yönetmelik. Resmi Gazete.
• [16] Resmi Gazete. (2016, 10 9). Yenilenebilir Enerji Kaynak Alanları Yönetmeliği. Resmi Gazete.
• [17] Schallenberg, C. (2014). Renewable electricity support system: Design of variable premium system based on the Spanish experience. Renewable Energy, 68, 801-813.
• [18] Şimşek, H. (2013). Recent incentive for renewable energy in Turkey. Energy Policy, 63, 521-530.
• [19] TÜREK. (2018). 7.Türkiye Rüzgar Enerjisi Kongresi Raporu. Ankara: TÜREB.