Üniversite Öğrencilerin Serbest Zaman Doyum Düzeyleri İle Serbest Zaman Yönetimleri Arasındaki İlişki

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 3, 17 - 27, 30.09.2017

Veli Ozan Çakır

Öz

Araştırmanın amacı, üniversitede öğrenim gören
öğrencilerin serbest zaman doyum düzeyleri ile serbest zaman yönetim biçimleri
arasındaki ilişkiyi farklı değişkenlere göre incelemektir. Bu amaç
doğrultusunda tesadüfi örnekleme yöntemiyle seçilmiş olan 151
erkek ve 99 kadın olmak üzere toplam 250 üniversite öğrencisi çalışmaya gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada
tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini, İstanbul Üniversitesi
Spor Bilimleri Fakültesinde öğrenim gören yaş ortalaması 21,53 ± 1,53 olan öğrencilerden
oluşmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, araştırmacı tarafından
hazırlanmış kişisel bilgi formuna ek olarak, Öğrencilerin boş zaman
yönetimlerini belirlemek için, Wang ve ark., (2011) tarafından geliştirilen,
Akgül ve Karaküçük (2015) tarafından Türkçe’ ye uyarlanan “Boş Zaman Yönetimi
Ölçeği” ile Beard ve Raghed
(1980) tarafından geliştirilen ve Türkçe uyarlaması Gökçe ve Orhan (2011)
tarafından yapılan “Serbest Zaman Doyum Ölçeği” kullanılmıştır.Katılımcıların kişisel bilgilerinin dağılımlarının
belirlenmesi için yüzde (%) ve frekans (f) yöntemleri; Katılımcıların serbest zaman doyum
ile serbest zaman yönetimlerinin bazı demografik özelliklere göre farklılığını
belirlemek için MANOVA; serbest zaman doyum ile serbest zaman yönetimleri
arasındaki ilişki düzeyini belirlemek için Person Korelasyon testleri
uygulanmıştır. Araştırma bulgularında; MANOVA test sonuçlarında “cinsiyet”
ve  “haftalık serbest zaman süreleri ”,
değişkenlerine göre Serbest zaman doyum düzeylerinde toplam puanlarında anlamlı bir farklılık olduğu
belirlenmiştir (p< 0,05), “yaş”, değişkenlerine
göre ise boş zaman yönetimleri ölçeğinin toplam puanlarında anlamlı farklılık
olduğu tespit edilmiştir. Sonuç olarak; katılımcıların serbest zaman doyum düzeylerinin cinsiyet ve
haftalık serbest zaman sürelerine göre değiştiği, 26 yaş ve üstü katılımcıların
serbest zaman yönetim biçimlerinde diğer bireylere oranla daha başarılı
oldukları söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Üniversite öğrencisi, Serbest Zaman Doyumu

Kaynakça

• 1. Akgül, B. M., Karaküçük, S. (2015) Boş Zaman Yönetimi Ölçeği (GeçerliGüvenirlik Çalışması) International Journal Of Human Science, 12, (2), 1867-1880. 2. Alay, S. ve Koçak, S. (2003) “Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetimleri ile Akademik Başarıları Arasındaki İlişki”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 35, s. 326–335. 3. Ardahan F. Lapa TY. Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman Tatmin Düzeylerinin Cinsiyete ve Gelire Göre İncelenmesi. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi. 2010; 21(4): 129-136. 4. Ayyıldız T. Rekreatif Dans Faaliyetlerine Katılan Bireylerin Serbest Zaman Tatmin Düzeylerinin İncelenmesi. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. 2015, Ankara. 5. Beard JG. Ragheb MG. Measuring Leisure Satisfaction. Journal Of Leisure Research. 1980; 12 (1): 20–33. 6. Boud BM, Lawson F. Tourism and Recreation: Handbook Of Planning and Design. Architectural Press; 2002, p: 1 7. Broadhurst R. Managing Environments For Leisure and Recreation. GBR. London: Routledge: 2001, p: 3. 8. Çelik G. Kamu kuruluşlarında çalışan engelli bireylerin serbest zaman engellerinin ve tatmin düzeylerinin incelenmesi (Antalya merkez örneği), Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi, 2011, Antalya 9. Demirel, M., Harmandar, D. (2009) “Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyonel Etkinliklere Katılımlarında Engel Oluşturabilecek Faktörlerin Belirlenmesi” Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt:6, Sayı:1, s. 840. 10. Francken, D. A., Raaij, V. F. and Verhallen, T. M. M. (1981). Satisfaction with leisurE activities. Available from: http://arno.uvt.nl/show.cgi?fid=6881 Accessed September 09, 2013. 11. Gökçe H., Orhan K, (2011). Serbest Zaman Doyum Ölçeğinin Türkçe Geçerlilik Güvenirlik Çalışması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi. 2011; 22(4): 139-147 12. Henderson, K. Leisure Studies in the 21St Century: The Sky is Falling?. Leisure Sciences: An Interdisciplinary Journal, 2010; 32(4): 391-400. 13. Howe, CZ., Carpenter, GM. (1985), “Progamming Leisure Experiences”, Prentice-Hall Inc., New Jersey, s.3. 14. Kabanoff B. (1982). Occupational and sex differences in leisure needs and leisure satisfaction. Journal of Occupational Behavior, 3, 233-245. 15. Karasar, N. Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık; 2012. 16. Karlı Ü. Polat E. Yılmaz B. Koçak S. Serbest Zaman Tatmin Ölçeği’ nin (SZTÖ-Uzun Versiyon) Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi. 2008; 19 (2): 80-91. 17. Lapa, Y., T., Ağyar, E. (2012) “Üniversite Öğrencilerinin Serbest Zaman Katılımlarına Göre Algılanan Özgürlük” Hacettepe Üniversitesi, Spor Bilimleri Dergisi, 23(1), s.24-33. 18. Ngai, V. T. (2005). Leisure satisfaction and quality of life in Macao, China. Leisure Studies, 24(2), 195–207. 19. Serdar, E. ve Mungan Ay, S.(2016). Üniversite Öğrencilerinin Katıldıkları Serbest Zaman Etkinliklerinden Tatmin Olma ve Algılanan Özgürlük Düzeylerinin İncelenmesi. İÜ Spor Bilimleri Dergisi, 2016, Cilt (Vol) 6, Sayı (No) 2, 1303-1414. 20. Sevil T., Şimşek, Y., K., Katırcı, H., Çelik, O., V., Çeliksoy, A., M. (Editör:Kocaekşi, S. (2012) “Boş Zaman ve Rekreasyon Yönetimi” T.C. Anadolu Üniversitesi Yayını, No:2497 21. Vong TN. Leisure satisfaction and quality of life in Macao, China. Leisure Studies. 2005; 24(2): 195-207. 22. Wang, W.C., Kao C.H., Huan, T. C & Wu, C.C (2011). Free Time Management Contributes to Better Quality of Life: A Study of Undergraduate Students in Taiwan. Journal of Happiness Studies, 12(4):561-573.