Objective: The aim of this study was to compare the debris removal efficiency of different irrigation activation techniques from artificially formed endodontic grooves.
Materials and Method: Crowns of twenty maxillary incisor teeth were removed and the root canals were prepared. Specimens were embedded in acrylic resin and placed into teflon molds. Acrylic resin blocks were removed from the molds and split longitudinally into equal two halves. A standardized artificial groove (4 mm x 0.2 mm x 0.5 mm) was prepared at 2 mm distance from the apex and filled with dentinal debris. Acrylic resin blocks were placed into the teflon mold again and compressed. Four different irrigation activation techniques; Manual Dynamic Irrigation (MDI), Passive Ultrasonic Irrigation (PUI), Sonic Irrigation (SI) and Apical Negative Pressure Irrigation (ANPI) were used for debris removal. Conventional Irrigation (CI) was applied as control. For standardization, each specimen was cleaned and reused (n=20). Before and after irrigation, images of the grooves were taken by using an operating microscope at x30 magnification. Amount of remaining debris was evaluated by using a scoring system. Data were analyzed by using Kruskall-Wallis and Mann-Whitney U tests (α=0.05).
Results: There were statistically significant differences between the experimental groups (p<0.05). PUI (0.85±0.41) was found to be the most effective technique; whereas CI (2.30±1.03) was found to be the least effective technique for debris removal (p<0.05). There was no statistically significant difference between groups CI and SI, MDI and PUI, MDI and ANPI, and SI ve ANPI (p>0.05).
Conclusion: PUI yielded the lowest debris scores. A simple and low-cost technique, MDI, yielded similar results with PUI.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, farklı irrigasyon aktivasyon tekniklerinin kök kanallarında oluşturulan yapay oluklardan debriz uzaklaştırma etkinliklerinin karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntem: Yirmi adet üst keser dişin kronları uzaklaştırıldıktan sonra kök kanal preparasyonunu yapıldı. Örnekler, akrilik rezin kullanılarak vidalı teflon kalıplara gömüldü. Akrilik rezin bloklar kalıptan çıkarıldı ve kesme cihazı yardımıyla iki eşit parçaya ayrıldı. Parçaların sadece bir yarısında apikalden 2 mm uzaklıkta yapay standart oluk (4 mm x 0.2 mm x 0.5 mm) hazırlandı ve içi dentin debrizi ile dolduruldu. Akrilik rezin bloklar tekrar teflon kalıp içerisine yerleştirildi ve kalıp sıkıştırıldı. Debriz uzaklaştırılmasında dört farklı irrigasyon aktivasyon tekniği kullanıldı: Manuel Dinamik İrrigasyon (MDİ), Sonik İrrigasyon (Sİ), Apikal Negatif Basınçlı İrrigasyon (ANBİ) ve Pasif Ultrasonik İrrigasyon (PUİ). Kontrol grubunda Konvansiyonel Şırınga İrrigasyonu (Kİ) uygulandı. Standardizasyonun sağlanması için her örnek temizlenip tekrar kullanıldı (n= 20). İrrigasyon öncesi ve sonrası olukların görüntüleri x30 büyütmede operasyon mikroskopu yardımıyla alındı; oluklarda kalan debriz miktarı skorlama yapılarak değerlendirildi. Elde edilen bilgiler Kruskall-Wallis ve Mann-Whitney U testleri ile analiz edildi (α=0.05).
Bulgular: Çalışma grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar gözlendi (p<0.05). Dentin debrizini en etkili uzaklaştıran grup PUİ (0.85±0.41) bulunurken, en az uzaklaştıran grup Kİ (2.30±1.03) olarak bulundu (p<0.05). Kİ ve Sİ, MDİ ve PUİ, MDİ ve ANBİ ve Sİ ve ANBİ arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05).
Sonuç: Basit ve ucuz bir teknik olan MDİ, düşük debriz skorları elde edilen PUİ ile benzer sonuçlar gösterdi.
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
---|---|
Bölüm | Özgün Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 2 Ocak 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 34 Sayı: 1 |