1960’ların sonlarında, modernizmin artık pek çok kimse için ilgi çekici olmadığı birdönemde, Venturi’ler (Robert Venturi, Denise Scott Brown ve Steven Izenour) LasVegas örneğinde, ilk kez olarak mimarlığın popüler durumunu, işaret sisteminin birdili gibi ele almışlardır. Bu dönemde gösterilenin yapının önüne geçtiği biryaklaşımda, kentte mimari kalite mekansal veya biçimsel başarıdan değil,dekorasyondan kaynaklanmaktadır. ‘İşaretler Mimarlığı’ olarak tanımlanan veüzerinde işaretleri barındıran bu mimaride, mekan ve fonksiyonun birlikteliğiaranmaz. Son kırk yıllık sürede Las Vegas kentinde yapılar arası boşluklarındoldurulmasıyla kentsel tasarıma farklı bir bakış açısıyla birlikte, farklı bir mimarianlayış da getirilmiştir. Bugün işaretler kadar yapıların da sembol olarak öneçıkmasıyla yalın bir “işaret dizgesi” söz konusudur. Zaman içersinde pek çok şeyyeni bir boyut kazansa da, ‘imge’nin sunuş şekli çok fazla değişmemiştir. İmgelerhalen gösterime yönelik işaretlerin paketler halinde sindirime hazır bir şekildesunulduğu anlık bildirimlerdir. Las Vegas örneğinde var olan bu popüler durum,işaret sisteminin bir dili gibi ele alınarak görsel imaj, yön bulma, okunabilirlik,zihinsel şemalar-beklentiler gibi başlıklarda çözümlenmeye çalışılır. Görsel imajınözel bir sınıfını teşkil eden işaretler, hareket ve iletişim için bir sahne gibi ele alınanmekan dilinin bir parçası olarak tartışılır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Nisan 2013 |
Gönderilme Tarihi | 17 Nisan 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2001 Cilt: 16 Sayı: 1 |