Bu çalışmada, Selçuklu ve Osmanlı döneminde yaygın olarak kullanulan kündekâri tekniğinde üretilen tablalar ile bu tablaların üretiminde kullanılan iç dolgu parçalarının çalışma miktarları araştırılmıştır. Bu maksatla, ülkemizde yetişen akasya (Robinia pseudoacacia L.), armut (Pirus communis L.), kestane (Castanea sativa Mill.), sapsız meşe (Quercus petrean Lieble) ve Toros sediri (Cedrus libani A. Rich) odunlarından gerçek boyutlarda kündekâri tekniğine uygun 10 adet örnek hazırlanmıştır. Örnekler, TS 4083 ve TS 4084’e göre 20±2 oC sabit sıcaklıkta %90±5 ve %30±5 bağıl nem şartlarında denge rutubetine ulaşıncaya kadar bekletilmiştir. Kündekâri tabla ile iç dolgu parçalarının rutubet farklılığından kaynaklanan genişleme ve daralma değerleri belirlenerek, istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, kündekâri tekniği, ahşap tablaların çalışmasını önemli ölçüde azaltmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 18 Şubat 2013 |
Gönderilme Tarihi | 18 Şubat 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2008 Cilt: 23 Sayı: 2 |