Öz
Bu araştırmanın temel amacı, oyun tabanlı
öğrenme-öğretme yaklaşımının okul öncesi
öğrencilerinin öğrenme tercihlerine
etkisini belirlemektir. Baskın-daha az baskın karma yöntem desenin
kullanıldığı araştırmada amaçsal örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme
yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubuna Koç Akran (2017)
tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış görüşme formu ve gözlem formu
uygulanmıştır. Verilerin analizinde
öğrencilerin öğrenme tercihlerine ilişkin hazırlanan gözlem formunda yer
alan maddelerin normal dağılım gösterip göstermeme durumu için Shapiro-Wilks
değerine bakılmıştır. Normallik testleri doğrultusunda gözlem formundaki
maddelerin normal dağılım göstermediği görülmüştür. Öğrenme tercihleri ile
ilgili hazırlanan gözlem formunda deney ve kontrol grubundaki öğrencilerin
puanlarını karşılaştırmak için Mann Whitney U-Testi, grupların kendi içindeki
ön test - son test puanlarını karşılaştırmak için ise Wilcoxon İşaretli Sıralar
Testi uygulanmıştır. Yarı yapılandırılmış görüşme formundan elde edilen veriler
içinde betimsel ve içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada
sonucunda, oyun tabanlı öğrenme-öğretme yaklaşımında yapılan
uygulamalarla öğrenciler oyunu kurallara uyma, süper kahramanlar gibi gücünü
belli etme ve farklı nesnelerle tanışma olarak tanımladıkları sonucuna
ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akbayrak, N. ve Turaşlı, N.(2017). Oyun temelli çevre etkinliklerinin okul öncesi çocukların çevresel farkındalıklarına etkisinin incelenmesi. Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi.Cilt 1, Sayı 2, s.239-258.
- Aksoy, N. C. (2014). Dijital oyun tabanlı matematik öğretiminin ortaokul 6. sınıf öğrencilerinin başarılarına, başarı güdüsü, öz-yeterlilik ve tutum özelliklerine etkisi.Yayınlanmamış doktora tezi. Ankara:Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü
- Aral N, Gürsoy F, Köksal A. (2001). Okul öncesi eğitiminde oyun. İstanbul:Ya Pa Yayınları.
- Bağlı, M.T (2004). Oyun, Bilişsel gelişim ve toplumsal dünya: Piaget, Vygotsky ve sonrası. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 37 ( 2), 137-169.
- Bayırtepe, E. ve Tüzün, H. (2007). Oyun-tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki başarıları ve özyeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 41-54.
- Büyüköztürk, Ş. (2013). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (18. baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık. Çakır, R. ve Akbaş, O. (2013). Lise öğrencilerinin öğrenme stillerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 25 , 138 – 159.
- Ellialtıoğlu, F. M. (2005). Okul öncesi dönemde oyun ve oyun örnekleri (1. Baskı). İstanbul: YA-PA Yayınları. Gözalan, E. (2013). Oyun temelli dikkat eğitim programının 5-6 yaş çocuklarının dikkat ve dil becerilerine etkisinin incelenmesi.Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Konya:Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
- Gözalan, E. ve Koçak, N. (2014). Oyun temelli dikkat eğitim programının 5-6 yaş çocukların kelime bilgi düzeylerine etkisinin incelenmesi. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 16 (Özel Sayı II), 115-121.
- Güneş E. (2009). Fen ve teknoloji dersinde istasyon tekniği ile yapılan öğretimin erişiye ve kalıcılığa etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Ensititüsü.
- Güven, M ve Kürüm, D. (2006) .Öğrenme stilleri ve eleştirel düşünme arasındaki ilişkiye genel bir bakış. Anadolu Üniversitesi Sosyla Bilimler Dergisi, 6(1), ss:75-89. Koçyiğit,S. , Tuğluk, M.N. ve Kök, M (2007) Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı 16, ss.324-342
- Kula, A. ve Erdem, M. (2005). Öğretimsel bilgisayar oyunlarının temel aritmetik işlem becerilerinin gelişmesine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(29), 127-136. Landreth, G., Homeyer, L. & Morrison, M. (2006). Play as the language of children’s feelings. Play from birth to twelve. Contexts, perspectives and meanings. (Edt: D. P. Fromberg & D. Bergen). New York, NY: Routledge. pp. 46.
- Marsell, M. (2009). Çocuk ve zihin terapisi (1. Baskı). İstanbul: Ekinoks Yayıncılık
- MEB, (2013). Okul öncesi eğitim programı. T.C. Milli Eğitim Bakanlığı, Temel Eğitim Genel Müdürlüğü, Ankara.
- Mutlu, M. ve Aydoğdu, M.(2003). Fen bilgisi eğitiminde Kolb’un yaşantısal öğrenme yaklaşımı. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (1) Sayı:13
- Özyürek, A. ve Çavuş, Z.S (2016). İlkokul öğretmenlerinin oyunu öğretim yöntemi olarak kullanma durumlarının incelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi , 24(5), 2158-2159.
- Pilten, P. ve Pilten, G. (2003). Okul çağı çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarının ve oyun tercihlerinin değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 15-31.
- Poyraz, H. (1999). Okul öncesi dönemde oyun ve oyuncak. Ankara: Anı Yayıncılık Şaşmaz Ören F., Erduran Avcı D. (2004). Eğitimsel oyunla öğretimin fen bilgisi dersi “güneş ve sistemi ve gezegenler konusunda akademik başarı üzerine etkisi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 67-76.
- Tashakkori, A. ve Teddlie, C. (1998). Mixed methodology: combining qualitative and quantitative approaches. London: Sage Publications.
- Turgut, H. ve Yılmaz, S. (2010). Ekolojik temelli çocuk oyun alanlarının oluşturulması. 3.Ulusal Karadeniz Ormancılık Kongresi, Cilt 4, (1618-1630)
- Ulutaş, A. (2011). Okul öncesi dönemde drama ve oyunun önemi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi , 4 Sayı : 6 , ss.232-241.
- Uluğ, M. O. (1997). Niçin oyun?. I.Basım, İstanbul: Göçebe Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2018 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 38 Sayı: 2 |
