Sınıf Öğretmenlerinin Özel Öğrenme Güçlüğü Tanılı Öğrencileriyle Yaşadıkları Sorunlara İlişkin Görüşleri

Yıl 2018, Cilt: 38 Sayı: 3, 887 - 918, 30.12.2018

Zehra Nesrin Birol , Elif Aksoy Zor

https://doi.org/10.17152/gefad.400054

Cited By: 8

Öz

Özel öğrenme güçlüğü yaşayan öğrencilerin kaynaştırma eğitimiyle sınıflarda eğitim görmesi alanyazında oldukça tartışmalı bir konu olmuştur. Bu öğrencilerin kaynaştırma eğitiminde sınıf öğretmenlerinin bazı sorunlar yaşadıkları ilgili literatür taramasında belirlenmiştir. Bu araştırma ile sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü tanısı alan öğrencileriyle yaşadıkları sorunları belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, özel öğrenme güçlüğü tanısına sahip öğrencisi olan 15 sınıf öğretmeni ile yarı yapılandırılmış mülakat formu kullanılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi ile analiz edilmiştir. Yapılan araştırma sonucunda öğretmenlerin özel öğrenme güçlüğü ile ilgili eğitim düzeylerinin yetersiz olduğu, eğitim programlarının uygulanmasında, sınıf yönetimi ve sınıf içi iletişimde çeşitli sorunlarla karşılaştıkları belirlenmiştir. Bu sorunların aşılmasında bu öğrencilerin bulunduğu okullarda destek sınıflarının oluşturulması, destek sınıflarında kalıcı bir öğretmen olması, rehabilitasyon merkezlerine gitmenin zorunlu hale getirilmesi, devletin bu merkezler konusunda maddi destek sağlaması, velilerin de özel öğrenme güçlüğü konusunda eğitilmesinin yararlı olacağı düşünülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Özel öğrenme güçlüğü, Sınıf öğretmeni görüşleri

Kaynakça

• Akçin, N. (2009). Öğrenme güçlüğü gösteren çocukların yazma sürecinde gösterdiği özellikler. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 29, 5-8. http://dspace.marmara.edu.tr/handle/18832014/1046
• Altun, T. ve Gülben, A. (2009). Okul öncesinde özel gereksinim duyan çocukların eğitimindeki uygulamalar ve karşılaşılan sorunların öğretmenlerin görüşleri açısından değerlendirilmesi. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 272.253-
• Altun, T. ve Uzuner F.G. (2016). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin eğitimine yönelik görüşleri. The Journal of Social Science Studies, Cilt: Spring 2 2016, sayı:44, 33-49.doi:10.9761/JASSS3366
• Batu, S., Kırcaali-İftar, G., 2007.Kaynaştırma. Ankara: KÖK Yayıncılık.
• Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenciler için bireyselleştirilmiş eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenleri ve yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Zonguldak.
• Dadandı, İ.& Urfalı-Dadandı, P. (2015). Özgül öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin bulunduğu sınıflarda derse giren Türkçe öğretmenlerinin yaşadıkları sorunlara ilişkin görüşleri. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(5), 509-532, http://dx.doi.org/10.14527/pegegog.2015.028. adresinden erişilmiştir.
• Demir, B. (2005). Okul öncesi ve ilköğretim birinci sınıfa devam eden öğrencilerde özel öğrenme güçlüğünün belirlenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Deniz, M. E., Yorgancı, Z. ve Özyeşil, Z. (2009). Öğrenme güçlüğü görülen çocukların sürekli kaygı ve depresyon düzeylerinin incelenmesi üzerine bir araştırma. İlköğretim Online, 8 (3), 694-708.
• Diken, İ. H., 2007. Kaynaştırma uygulamalarında işbirliği. S. Eripek (Ed.), İlköğretimde kaynaştırma (1. b., s. 65-86) içinde. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Doğan, H. (2012). Özel öğrenme güçlüğü riski taşıyan 5-6 yaş çocukları için uygulanan erken müdahale eğitim programının etkisinin incelenmesi (Yayımlanmamış Doktora Lisans Tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Ekiz, D. (2009). Bilimsel Araştırmalarda Yöntemler (Genisletilmis 2. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Friend, M., Bursuck, W., 2006.Including students with special needs a practical guide for classroom teachers ( 4th Edition b.). Boston: Allyn and Bacon.
• Gonzalez-Ledo, M., Barbetta, P., M. and Unzueta, C. (2015). The effects of computer graphic organizers on the narrative writing of elementary school students with specific learning disabilities. Journal of Special Education Technology, 30 (1), 29-42. http://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/016264341503000103.
• Hall, T., Cohen, N., Vue, G.ve Ganley, P. (2015). Addressing learning disabilities with UDL and technology: Strategic reader. Learning Disability Quarterly, 38 (2), 72-83. http://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/0731948714544375.
• Integra (2009). A handbook on learning disabilities. Ontario, ON: Author.
• Jacobs, P. ve Fu, D. (2014). Students with learning disabilities in an inclusive writing classroom. Journal of Language and Literacy Education, 10 (1), 100-113. https://eric.ed.gov/?id=EJ1030717
• Johnson, B. and Christensen, L. (2014). Eğitim araştırmaları: Nicel, nitel ve karma yaklaşımlar, (Çev. Demir, S. B), Ankara: Eğiten Yayıncılık.
• Kirk S.A (1963). Behavioral diagnosis and remediation of learning disabilities. Proceedings of the conference on explo ration into the problems of the perceptually handicapped child. Perceptually Handicapped Children, Chicago.
• Korkmazlar, Ü. (1999). Özel öğrenme bozukluğu. İstanbul: Nobel Tıp.
• Korkmaz B (2000). Öğrenme bozuklukları pediatrik davraniş nörolojisi. İstanbul, İstanbul Üniversitesi Yayınları, s.189-216.
• Margalit, M., Tur-Kaspa, H.ve Most, T. (1999). Reciprocal nominations, reciprocal rejections and loneliness among students with learning disorders. An International Journal of Experimental Educational Psychology, 19 (1), 79-90. doi:10.1080/0144341990190106
• Martin, L. C. (2009). Strategies for teaching students with learning disabilities. Thousand Oaks: Corwin Press.
• MEGEP, (2007). Mesleki eğitim ve öğretim sisteminin güçlendirilmesi projesi, Öğrenme güçlüğü. www.megep.meb.gov.tr. adresinden erişilmiştir.
• National Dissemination Center for Children With Disabilities (2011). Learning disabilities. Washington, DC: Author.
• Özen, K. (2011). Özel öğrenme güçlüğü tanısı almış 7-9 yaş çocukların geliştirdikleri zihin kuramı yetenekleri ile sosyal gelişimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi ve sağlıklı gelişim gösteren grup ile karşılaştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi) Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Özkardeş, O. G. (2012). Türkiye’de özel öğrenme güçlüğüne ilişkin yapılan uygulamalar, İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(21), 25-38.
• Özyürek, M. (2003). Öğrenme güçlüğü gösteren çocuklar. A. A. (Ed), Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitime giriş. (pp. 217-230) içinde. Ankara: Gündüz Eğitim Yayınları.
• Pekel, D. (2010). Özel öğrenme güçlüğü olan ve olmayan çocukların üst bilişsel özelliklerinin karşılaştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Polat, E. (2013). Özel öğrenme güçlüğü yaşayan öğrenciler için web destekli uyarlanabilir öğretim sistemi tasarımı (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Saraç, T. & Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8 (1), 13-28. http://dergipark.gov.tr/mersinefd/issue/17379/181509.
• Soysal, S .A., İlden Kockar, A., Erdogan, E., Senol, S. ve Gücüyener, K. (2001). Ögrenme Güçlüğü Olan Bir Grup Hastanın WISC-R Profillerinin Incelenmesi. Klinik Psikiyatri, 4, 225-231. https://www.journalagent.com/kpd/pdfs/KPD_4_4_225_231.
• Sucuoğlu, B., Kargın, T., 2008. İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları yaklaşımlar, yöntemler, teknikler. İstanbul: MorpaYayınları.
• Tatar, E. ve Dikici, R. (2008). Matematik eğitiminde öğrenme güçlükleri, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (9), 183-193. http://sbed.mku.edu.tr/article/view/1038000520/1038000309.
• Turan, F. ve Yükselen, A. (2004). Öğrenme güçlüğü olan çocukların dil özellikleri, Eğitim ve Bilim, 29 (132), 43-47. file:///C:/Users/Win7/Downloads/5072-33866-2-PB.pdf .
• Uçgun, D. (2003). Türkçe öğretimi açısından özel öğrenme güçlüğü. TÜBAR, 13, 203-217. http://dergipark.ulakbim.gov.tr/tubar/article/viewFile/5000072814/5000067038.
• Valas, H. (1999). Students with learning disabilities and low-achieving students: Peer acceptance, loneliness, self-esteem, and depression. Social Psychology of Education, 3 (3), 173-192. https://link.springer.com/article/10.1023/A:1009626828789.
• Vaughn, S. ve Elbaum, B. (1999). The self concept and friendships of students with learning disabilities: A developmental perspective. In R. Gallimore, L. P. Bernheimer,
• D. L. MacMillan, D. L. Speece, & S. Vaughn (Eds), Developmental perspectives on children with high incidence disabilities. (pp. 81–107). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yıldız, S. A. (2004). Öğrenme güçlüğü olan çocukların psikososyal özellikleri, sorunları ve eğitimi. Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 169-180. http://www.journals.istanbul.edu.tr/iuayefd/article/view/1023015251/1023014454.
• Yiğiter, S. (2005). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğüne ilişkin bilgi düzeyleri ile özel öğrenme güçlüğü olan çocukların karşılaştırılmasına yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.