Development of The Digital Technology Use in the Process of Learning Mathematics Scale: A Validity and Reliability Study

Yıl 2022, Cilt: 42 Sayı: 2, 997 - 1023, 29.08.2022

Feyyaz Öztop Bekir Buluç

https://doi.org/10.17152/gefad.1111742

Öz

The current paper aims at developing a valid and reliable tool for measuring students’ level of
digital technology use in learning mathematics. A total of 619 fourth-grade students studying at a
primary school in a city in the Aegean region of Turkey in the second semester of the 2021-2022
academic year participated in the study. The data were analyzed using IBM SPSS Statistics and
IBM SPSS Amos programs. The exploratory factor analysis showed that the scale comprises 4
factors and 20 items. The fit indexes obtained by the confirmatory factor analysis were found to
be good and acceptable; therefore, the four-factor structure of the scale was confirmed. The
Cronbach's Alpha coefficient examined to assess the reliability of the scale was calculated as .885
and the item-total correlations were determined to be over 30. Furthermore, the variance between
the item scores of the high-low-27-percent groups was found to be significant. Based on these
findings, it can be argued that a valid and reliable measurement tool was developed for assessing
students’ level of digital technology use in learning mathematics.

Anahtar Kelimeler

Mathematics learning process, Digital technology use, Scale development

Matematik Öğrenme Sürecinde Dijital Teknoloji Kullanımı Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Öz

Bu çalışmanın amacı, öğrencilerin matematik öğrenme sürecinde dijital teknoloji kullanma
düzeylerini belirlemeye yönelik geçerli ve güvenilir bir ölçek geliştirmektir. Araştırma, 2021-2022
eğitim-öğretim yılı II. döneminde Ege bölgesindeki bir ilde öğrenim görmekte olan 619 ilkokul
dördüncü sınıf öğrencisinin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde IBM
SPSS Statistics ve IBM SPSS Amos programlarından yararlanılmıştır. Yapılan açımlayıcı faktör
analizi sonrasında ölçeğin yapısının 20 maddeden ve 4 faktörden oluştuğu belirlenmiştir. Yapılan
doğrulayıcı faktör analizi sonucunda da elde edilen uyum indekslerinin iyi ve kabul edilebilir
düzeylerde olduğu dolayısıyla ortaya çıkan yapının doğrulandığı belirlenmiştir. Ölçeğin
güvenirliği için hesaplanan Cronbach Alpha güvenirlik katsayısı .885 olarak bulunmuş ve madde
toplam korelasyonlarının .30’un üzerinde olduğu belirlenmiştir. Ayrıca %27 alt ve üst grupların
madde puanları arasında anlamlı bir fark olduğu tespit edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre
geçerliği ve güvenirliği sağlanan “Matematik Öğrenme Sürecinde Dijital Teknoloji Kullanımı
Ölçeği”nin geliştirildiği ifade edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Matematik öğrenme süreci, Dijital teknoloji kullanımı, Ölçek geliştirme

Kaynakça

• Arcavi, A., Drijvers, P., & Stacey, K. (2017). The learning and teaching of algebra ideas, insights, and activities. New York: Routledge
• Baki, A. (1996). Matematik öğretiminde bilgisayar herşey midir?. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12, 135–143. http://www.efdergi.hacettepe.edu.tr/yonetim/icerik/makaleler/1276- published.pdf adresinden erişilmiştir.
• Başol, G. (2020). Araştırmacılar için istatistik (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Bray, A., & Tangney, B. (2016). Enhancing student engagement through the affordances of mobile technology: a 21st century learning perspective on Realistic Mathematics Education. Mathematics Education Research Journal, 28, 173–197. doi: 10.1007/s13394-015-0158-7
• Bujak, K. R., Radu, L., Catrambone, R., MacIntyre, B., Zheng, R., & Golubski, G. (2013). A psychological perspective on augmented reality in the mathematics classroom. Computers & Education, 68, 536-544. doi: 10.1016/j.compedu.2013.02.017
• Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (22. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Clark-Wilson, A., Robutti, O., & Thomas, M. (2020). Teaching with digital technology. ZDM, 52, 1223–1242. doi: 10.1007/s11858-020-01196-0
• Çavuş, H., & Eskitaşçıoğlu, E. İ. (2016). Türkiye’de matematik öğretiminde öğretmenlerin eğitim ortamlarında bilgisayar ve matematik programlarından yararlanma ölçütleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD) 17(3), 457-475. https://dergipark.org.tr/en/download/articlefile/ 1487490 adresinden erişilmiştir.
• Çavuş, H., & Keskin Yorgancı, F. (2020). Ortaokul matematik öğretmenlerinin Eğitim Bilişim Ağı (EBA) projesinden yararlanma düzeyleri ve proje hakkındaki görüşleri. YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi (YYU Journal of Education Faculty), 17(1), 1272-1303. doi: 10.33711/yyuefd.831077
• Devellis, R. F. (2017). Scale development: Theory and applications (4. Baskı). Thousand Oaks: SAGE Publications
• Drijvers, P. (2015). Digital technology in mathematics education: Why it works (or doesn’t). S. Cho (Ed.), Selected regular lectures from the 12th international congress on mathematical education içinde (s. 135-151). Cham: Springer. doi: 10.1007/978-3-319-17187-6_8
• Drijvers, P. (2018). Tools and taxonomies: A response to Hoyles. Research In Mathematics Education, 20(3), 229–235. doi: 10.1080/14794802.2018.1522269.
• Drijvers, P. (2019). Embodied instrumentation: Combining diferent views on using digital technology in mathematics education. U. T. Jankvist, M. van den Heuvel-Panhuizen ve M. Veldhuis (Ed.), Proceedings of the eleventh congress of the European society for research in mathematics education içinde (s. 8– 28). Utrecht: Freudenthal Group & Freudenthal Institute.
• Drijvers, P. (2020). Instrumentación corporeizada: Combinando diferentes puntos de vista sobre el uso de la tecnología digital en la educación matemática. C. Gaita Iparraguirre, J. Flores Salazar ve F. Ugarte Guerra (ed.) X congreso ınternacional sobre enseñanza de las matemáticas içinde (s. 19-43). Lima: Actas CIEM 2020
• Drijvers, P., Boon, P., & Van Reeuwijk, M. (2011). Algebra and technology. P. Drijvers (Ed.), Secondary algebra education: Revisiting topics and themes and exploring the unknown içinde (s. 179–202). Rotterdam: Sense Publishers
• Drijvers, P., Tabach, M., & Vale, C. (2018). Uses of technology in K–12 mathematics education: Concluding remarks. L. Ball, P. Drijvers, S. Ladel, H. S. Siller, M. Tabach ve C. Vale (Ed.), Uses of technology in primary and secondary mathematics education tools, topics and trends içinde (s. 421-435). Switzerland: Springer International Publishing doi :10.1007/978-3-319-76575- 4
• D’Angelo, F., & Iliev, N. (2012). Teaching mathematics to young children through the use of concrete and virtual manipulatives. Online Submission. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED534228.pdf adresinden erişilmiştir.
• Erkuş, A. (2019). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme-ı temel kavramlar ve işlemler (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Fabian, K., & Topping, K. J. (2019). Putting “mobile” into mathematics: Results of a randomised controlled trial. Contemporary Educational Psychology, 59, 1-12. doi: 10.1016/j.cedpsych.2019.101783
• Fraenkel, J. R., & Wallen, N. E. (2009). How to design and evaluate research in education (7. Baskı). New York: McGraw-Hill.
• Furner, J. M., & Marinas, C. A. (2007). Geometry sketching software for elementary children: easy as 1, 2, 3. Eurasia Journal of Mathematics, Science & Technology Education, 3(1), 83-91. doi: 10.12973/ejmste/75376
• Gürbüz, S. (2019). AMOS ile yapısal eşitlik modellemesi. Ankara: Seçkin.
• Hoyles, C. (2018). Transforming the mathematical practices of learners and teachers through digital technology. Research in Mathematics Education, 20(3), 209– 228. doi: 10.1080/14794802.2018.1484799
• Kaiser, H. F. (1974). An index of factorial simplicity. Psychometrika, 39(1), 31-36. doi: 10.1007/BF02291575.
• Kaleli Yılmaz, G., & Ergün, A. (2017). Mikro-öğretim yöntemi matematik öğretmeni adaylarının teknoloji kullanım düzeylerini nasıl değiştirmektedir?. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(24), 573-592. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/395439 adresinden erişilmiştir.
• Kan, A. (2019). Ölçme sonuçları üzerinde istatistiksel işlemler. H. Atılgan (Ed.), Eğitimde ölçme ve değerlendirme içinde (s. 363-428). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Kyriakides, A. O., Meletiou-Mavrotheris, M., & Prodromou, T. (2016). Mobile technologies in the service of students’ learning of mathematics: the example of game application A.L.E.X. in the context of a primary school in Cyprus. Mathematics Education Research Journal, 28, 53–78. doi: 10.1007/s13394- 015-0163-x
• Öksüz, C., & Ak, Ş. (2010). İlköğretim okullarında matematik derslerinde teknoloji kullanım düzeyini belirleme ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 9(32), 372-383. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/70196 adresinden erişilmiştir.
• Özdamar, K. (2017). Eğitim, sağlık ve davranış bilimlerinde ölçek ve test geliştirme yapısal eşitlik modellemesi IBM SPSS, IBM SPSS AMOS ve MINTAB uygulamalı. Eskişehir: Nisan.
• Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74. https://www.stats.ox.ac.uk/~snijders/mpr_Schermelleh.pdf adresinden erişilmiştir.
• Seçer, İ. (2015). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi analiz ve raporlaştırma. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Seloraji, P., & Eu, L. K. (2017). Students’ performance in geometrical reflection using Geogebra. Malaysian Online Journal of Educational Technology, 5(1), 65-77. https://files.eric.ed.gov/fulltext/EJ1125133.pdf adresinden erişilmiştir.
• Sümer, N. (2000). Yapısal eşitlik modelleri: temel kavramlar ve örnek uygulamalar. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49–74. http://www.nebisumer.com/wpcontent/ uploads/2015/03/SumerN.2000.YEM_TPY.pdf adresinden erişilmiştir.
• Şimşek Kandemir, A., & Altaş, D. (2020). Yapısal eşitlik modelleri ve çalışan memnuniyeti üzerine bir uygulama. D. Altaş ve İ. E. Yıldırım (Ed.), Uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikler içinde (s. 255-278). Ankara: Seçkin.
• Tavşancıl, E. (2018). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi (6. Baskı). Ankara: Nobel.