Stimulating Learning Organisation Through Erasmus+: Youth Organisations in Turkey

Yıl 2022, , 15 - 38, 31.08.2022

Asuman Göksel

https://doi.org/10.52528/genclikarastirmalari.982763

Öz

Turkey’s full participation in the European Union’s Education and Youth Programmes (i.e., Erasmus+
Programme) since 2004 has been one of the ongoing components of Turkey–EU relations. As indicated by
the Director of the National Agency of Turkey in 2021, the programme has supported 700,000 participants
from Turkey in 36,000 projects over the course of 17 years. Youth organisations taking part in the learning
mobility opportunities of the youth component of the Erasmus+ programme are just one of the programme’s
many beneficiaries.
In an effort to perform a theoretical analysis of the effects of Erasmus+ on youth organisations in Turkey,
this article suggests that owing to their contextual characteristics, youth organisations have the potential to
transform into learning organisation stimulated by their involvement in Erasmus+ youth projects. To answer
how Erasmus+ may act as a trigger for this, qualitative data were collected from fifteen youth organisations
from Turkey active in the programme and analysed around four components of the integrated model on
learning organisation developed by Örtenblad (2004) (i.e., organisational learning, learning at work, learning
climate and learning structure). The findings suggest that three major factors, namely organisational
consciousness on learning, participatory mechanisms in the organisation and team-based working structures,
are mutually reinforcing characteristics able to help youth organisations transform into learning organisation
through participation in Erasmus+/YiA training and support activities.

Anahtar Kelimeler

Youth Organisation, Erasmus+ Programme, Learning Organisation, Youth Work

Destekleyen Kurum

Centre for EU Education and Youth Programmesof the Directorate for EU Affairs of the Ministry of Foreign Affairs

Proje Numarası

Competence Development and Capacity Building in Erasmus+: Youth in Action (RAY-CAP) Project

Erasmus+ Vasıtasıyla Öğrenen Örgütü Teşvik Etmek: Türkiye’de Gençlik Kuruluşları

Öz

Türkiye’nin 2004 yılından bu yana Avrupa Birliği Eğitim ve Gençlik Programlarına (Erasmus+ Programı) tam
katılımı, Türkiye-AB ilişkilerinin kesintisiz bir bileşeni olmuştur. Türkiye Ulusal Ajansı Başkanı tarafından
2021’de belirtildiği üzere, 17 yılda 36.000 projede Türkiye’den 700.000 katılımcıyı desteklemiştir. Özellikle
Erasmus+ Programı’nın gençlik bileşeni kapsamındaki öğrenme hareketliliği fırsatlarına katılan gençlik
kuruluşları programın birçok yararlanıcısından biridir.
Erasmus+ Programı’nın Türkiye’deki gençlik örgütleri üzerindeki etkilerini kuramsal bir perspektiften
analiz etmek amacıyla, bu makale, özellikle bağlamsal özellikleri nedeniyle gençlik örgütlerinin öğrenen
örgüte dönüşme potansiyeline sahip olduklarını ve Erasmus+ Programı’nın gençlik bileşenine katılımın, bu
potansiyeli teşvik edebilecek mekanizmalardan biri olabileceğini öne sürmektedir. Erasmus+ Programı’nın
nasıl bir teşvik sağlayabileceği sorusunu yanıtlamak için, Türkiye’den Program’a aktif katılan onbeş gençlik
kuruluşundan toplanan nitel veriler, Örtenblad (2004) tarafından geliştirilen bütünleşik öğrenen örgüt
modelinin dört bileşeni, (yani örgütsel öğrenme, işte öğrenme, öğrenme iklimi ve öğrenme yapısı), etrafında
analiz edilmektedir. Bulgular, öğrenmeye ilişkin örgütsel bilinç, kuruluştaki katılımcı mekanizmalar ve ekip
tabanlı çalışma yapıları olmak üzere üç ana faktörün, gençlik kuruluşlarının, Erasmus+ Programı’nın eğitim
ve destek faaliyetlerine katılımları yoluyla öğrenen örgüte dönüşmesine yardımcı olacak şekilde, pekiştirici
özellikler olarak tanımlanabileceğini göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Gençlik Kuruluşları, Erasmus+ Programı, Öğrenen Örgüt, Gençlik Çalışmaları.

Proje Numarası

Competence Development and Capacity Building in Erasmus+: Youth in Action (RAY-CAP) Project

Kaynakça

• Akgün, A., Paltun, D. & Abanoz, M. (2020). Kamu Diplomasi Aracı Olarak Yurttaş Diplomasi: Türkiye’nin Uluslararası İlişkilerdeki Misyonuna Yönelik Erasmus+ Avrupa Gönüllük Programı Örneği. Intermedia International E-journal, 7(13), 338-357.
• Arısan-Eralp, N. (2017). Quo vadis Turkey-EU relations? Orient III/2017, 24-28.
• Aslan, G. (2019). Learning organizations as predictors of academic achievement: an analysis on secondary schools. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 25(2), 191-240.
• Banoğlu, K., & Peker, S. (2012). Öğrenen örgüt olma yolunda ilköğretim okul yöneticilerinin okullarına ve kendilerine ilişkin algı durumları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 71-82.
• Bozkaya, M. & Erdem Aydın, İ. (2011). Kültürlerarası İletişim Kaygısı: Anadolu Üniversitesi Erasmus Öğrencileri Değişim Programı Örneği. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Istanbul University Faculty of Communication Journal, 1(39), 29-42.
• Çakı, F. (2012). European Voluntary Service and Intercultural Competence in Understanding Islamic Culture. İstanbul University Journal of Sociology, 3(24), 233-255.
• Çakı, F. (2014). Gençlerin Uluslararası Gönüllü Hizmet Deneyimleri ve Birey Üzerindeki Sosyo-Kültürel Etkileri. Akademik İncelemeler Dergisi, 6(1), 136-177.
• Coussée F. (2012). Youth work. In Boetzelen P. (ed.), EKCYP insights Youth Knowledge #15 (pp. 83-86). Council of Europe Publishing: Strasbourg.
• Del Felice, C. & Solheim, L. (2011). Youth organisations as learning organisations: exploring special contributions and challenges, Development in Practice, 21(8), 1094-1108.
• Demirer, M. and Dak, G. (2019). Üst Düzey Yöneticiler, Okul Yöneticileri ve Öğretmenlerin Erasmus+ Projelerine İlişkin Oluşturdukları Görsel Metaforlar. IBAD Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 255-266.
• Dinçer, Ç., Aslan, B. & Bayraktar, A. (2017). Ankara University Erasmus Coordinators Views on Erasmus Programme. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 50(2), 201-223.
• Dunne, A., Ulicna, D., Murphy, I. & Golubeva, M. (2014). Working with young people: the value of youth work in the European Union. European Commission: Brussels.
• EC & COE (2004) Pathways towards validation and recognition of education, training and learning in the youth field, Working Paper. European Commission and Council of Europe: Strasbourg and Brussels.
• Eralp, A. (2018). Revitalizing Turkey-EU Relations? IPC–Mercator Policy Brief, March 2018.
• Fennes, H. & Otten, H. (2008). Quality in Non-formal Education and Training in the Field of European Youth Work. https://www.salto-youth.net/downloads/4-17-1615/TrainingQualityandCompetenceStudy.pdf?.
• Fiol C. M. & Lyles, M. A. (1985). Organizational Learning. Academy of Management Review, 10(4), 803-813.
• Garvin, D. A. (1993). Building a Learning Organization. Harvard Business Review, 1993 Jul-Aug 71(4): 78-91.
• Goh, S. (1998). Towards a Learning Organization: The strategic building blocks. SAM Advanced Management Journal, 63(2), 15-22.
• Gökten, Ö. & Emil, S. (2019). Exploring the Effect of Erasmus Program on Cultural Intelligence of University Students. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(3), 769-785.
• Greenan, N. & Lorenz, E. (2009). Learning Organisations: The importance of work organisation for innovation. Draft OECD EDU Working Paper EDU/WKP(2009)6.
• Hatısaru, V. (2017). Türkiye’nin Erasmus+ Programına Katılımının Değerlendirilmesi: Stratejik Ortaklıklar ve Bilgi Ortaklıkları Örneği. Ankara Avrupa Çalışmaları Dergisi, 16(2), 65-83.
• Hocaoğlu Bahadır, N. & Gürsoy, S. (2020). Covıd-19 ve AB Erasmus+ Programına Bakış: Kırklareli Üniversitesi Örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 19 COVID-19 Özel Sayısı, 728-751.
• Huber, G. P. (1991). Organizational Learning: The Contributing Processes and the Literatures. Organization Science, 2(1), 88-115.
• Kasalak, G. (2013). Öğretim Elemanlarının Erasmus Personel Ders Verme Hareketliliğine İlişkin Görüşleri: Akdeniz Üniversitesi Örneği. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 2, 133-141.
• Kesik, F. & Beycioğlu, K. (2020). Avrupa Birliği Eğitim ve Gençlik Programlarının Okullara Katkısı: Comenius Çok Taraflı Okul Ortaklıları Projeleri Örneği. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 8(2), 519-538.
• Kristiansen, S. (ed.) (2019). Handbook on Quality in Learning Mobility. Council of Europe and European Commission, April 2019.
• Küçükçene, M. & Akbaşlı, S. (2021). The Opinions regarding the Program of the Students Going Abroad in the Scope of the Erasmus+ Exchange Program. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 26, 155-170.
• Kuloğlu, M. (2020). Erasmus+ Hareketliliklerine Katılan Öğrencilerin Yabancı Dil Başarılarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 28(3), 1190-1197.
• Levitt, B. & March, J.G. (1988). Organizational Learning. American Review of Sociology, 14, 319-338.
• OECD (2010). Innovative Workplaces: Making Better Use of Skills within Organisations. OECD Publishing.
• Örtenblad, A. (2004). The learning organization: towards an integrated model. The Learning Organization, 11(2), 129-144.
• Örtenblad, A. (2015). Towards increased relevance: Context-adapted models of the learning Organization. The Learning Organization, 22(3), 163-181.
• Özdem, G. (2013). Yükseköğretim Kurumlarında ERASMUS Programının Değerlendirilmesi (Giresun Üniversitesi Örneği). Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 1(1), 61-98.
• Özışık, B. (2017). An Exploratory Study on Intercultural Phenomenon: Interview with Erasmus Students. Cumhuriyet Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 41(2), 205-212.
• Özkan, A. & Mutdoğan, S. (2018). Erasmus Programı’nın Tasarım Öğrencilerinin Yaşam ve Eğitimlerine Katkısı. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 8(2), 153-165.
• Pedler, M., J. Burgoyne & Boydell, T. (1991, 1996). The Learning Company: A strategy for sustainable development. London: McGraw-Hill.
• Redding, J. (1997). Hardwiring the Learning Organization. Training and Development, 51(8), 61-67.
• Senge, P. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. Random House: London.
• Siurala, L. (2017). What are the meanings and the underlying concepts and theories of youth work? In H. Schild, N. Connolly, F. Labadie, J. Vanhee & H. Williamson (et al.) Thinking Seriously About Youth Work and How to Prepare People to do it, Youth Knowledge # 20, (pp. 227-234). Council of Europe and European Commission.
• Soghomonyan, E. (2012). In What Ways are Youth Organisations Learning Organisations and What Does It Suggest to European Policy? Towards A Conceptual Framework for Participatory Collective Learning in Youth Work, University of London, Institute of Education, MA Lifelong Learning Policy and Management.
• Stata, R. (1989). Organizational Learning-The Key to Management Innovation. Sloan Management Review, 30(3), 63-74.
• Topaç, G. C. (2019). Results of the evaluation of the improvement on the quality of education by supporting professional development of staff of school and adult education. In A. Rybińska and Ö. Şenyuva (eds.) Evidence-based Approach in Erasmus+, Warsaw Seminar 2018 (pp. 128-137), FRSE Publications.
• Tuggle, F. D. (2016). Gaps and progress in our knowledge of learning organizations. The Learning Organization, 23(6), 444-457.
• Voolaid, K. & Ehrlich, Ü. (2017). Organizational learning of higher education institutions: the case of Estonia. The Learning Organization, 24(5), 340-354.
• Williamson, H. (2017). Winning space, building bridges – What youth work is all about. In H. Schild, N. Connolly, F. Labadie, J. Vanhee and H. Williamson (et al.) Thinking Seriously About Youth Work and How to Prepare People to do it, Youth Knowledge #20 (pp. 15-26). Council of Europe and European Commission.
• Yağcı, E., Ekinci, C., Burgaz, B., Kelecioğlu, H. & Ergene, T. (2007). Yurt Dışına Giden Hacettepe Üniversitesi Erasmus Öğrencilerinin Memnuniyet Düzeyleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(33), 229-239.
• Yıldız, B., Gözükara, İ. & Yıldırım, O. (2016). The Impact of Erasmus Programme on the Organizational Learning Capacity and Globalization, International Journal of Business Management and Economic Research (IJBMER), 7(2), 619-631.