İşârî tefsir, yalnızca ilimde derinleşmiş olan ve takvâ ile amel eden tasavvuf erbabına açılan lafzî ve manevî anlam ve işaretlere göre Kurʼânʼın zâhirî manadan farklı olarak tefsir edilmesidir. Sûfîlerin işârî yorumlarını yaparken en sık kullandıkları yöntemlerden birisi, ʻiki şey arasındaki en basit benzerlikten hareketle bunların başka yönlerden de benzerlikler gösterebileceklerini düşünerek bu iki şeyi birbirine benzetmeʼ olarak tanımlanan iʻtibâr / analoji yöntemidir. Bu yöntem sûfîler tarafından bilhassa Kur’ân’da yer alan kıssa ve mesellerin açıklanmasında ve yorumlanmasında kullanılmıştır. Bu çalışma, kıssa ve mesellerin işârî yorumunda kullanılan analoji yöntemini, Osmanlı devrinin önemli mutasavvıflarından olan İsmail Hakkı Bursevî’nin Rûhu’l-Beyan adlı tefsiri örneğinde değerlendirecektir.
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ocak 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 6 Sayı: 11 |