Examining University Students' Learning Styles in Terms of Various Variables (Sample of Sivas Cumhuriyet University)

Yıl 2022, Cilt: 2022 Sayı: 18, 114 - 138, 30.04.2022

Aysel Arslan

https://doi.org/10.46778/goputeb.1022445

Cited By: 4

Öz

This study aims to determine university students’ levels of learning styles, determine the distribution of learning style sub-factors, and examine the learning styles in terms of various variables. The study employed a survey design. The data of the study were obtained through random selection. The sample of the study consists of 745 undergraduate students (371 women-374 men) studying at Sivas Cumhuriyet University in the fall semester of the 2020-2021 academic year. The data of the study were obtained by using the Grasha-Reichmann Learning Style Scale (LSS), which Süral and Sarıtaş (2010) adapted into Turkish. For the analysis of the data, in line with the results of the descriptive statistics; independent groups t-test, ANOVA, and Pearson correlation tests were performed. Findings showed that there was a statistically significant difference in the mean scores of the students according to the variables of gender, school type, economic status, and residential address. It was concluded that the variables of education type, graduated high school type, and parent education type did not affect learning styles significantly. There was a moderate correlation between the total score of the scale and the avoidant learning style factor. There was a high level of correlation between the total score of the scale and other factors.

Anahtar Kelimeler

Learning Style, Grasha-Reichmann, Student, Universty

Üniversite Öğrencilerinin Öğrenme Stillerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi (Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Örneği)

Öz

Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin öğrenme stillerinin belirlenmesi ve öğrenme stili alt faktörlerine dağılımının saptanması; öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma genel tarama modeline uygun olarak yürütülmüş olup veriler seçkisiz uygulama tekniğiyle elde edilmiştir. Araştırmaya katılan örneklem grubu 2020-2021 güz döneminde Sivas Cumhuriyet Üniversitesi fakülte ve meslek yüksekokullarına devam eden 745 (371 kadın-374 erkek) öğrenciden oluşmaktadır. Veriler Süral ve Sarıtaş’ın (2010) Türkçeye uyarlamasını yaptığı Grasha-Reichmann Öğrenme Stili Ölçeğinin öğrencilere uygulanmasıyla elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde uygulanan tanımlayıcı istatistiklerin sonuçları doğrultusunda bağımsız gruplar t testi, ANOVA, ve Pearson korelasyon analizi yapılmıştır. Bu analizlerde elde edilen bulgulara bakıldığında; üniversite öğrencilerinin cinsiyet, eğitim gördükleri okul türü, ekonomik durum ve ikamet yeri değişkenlerine göre puan ortalamalarında anlamlı farklılık olduğu belirlenmiştir. Öğretim türü, mezun olunan lise türü, anne ve baba eğitim türü değişkenlerinin öğrenme stillerini anlamlı düzeyde etkilemediği sonucuna ulaşılmıştır. Ölçek toplam puanı ile çekingen öğrenme stili faktörü arasında orta düzeyde korelasyon olduğu, diğer faktörlerle ise yüksek düzeyde korelasyona sahip olduğu saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öğrenme Stili, Grasha-Reichmann, Öğrenci, Üniversite

Kaynakça

• Açışlı, S. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri ile eleştirel düşünme eğilimlerinin incelenmesi. İlköğretim-Online, 15(1), 273-285. https://doi.org/10.17051/io.2016.78596
• Arslan, H. ve Uslu, B. (2014). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ile liderlik yönelimleri arasındaki ilişki. Eğitim ve Bilim, 39(173), 341-354.
• Bahar, M. (2009). The relationships between pupils’ learning styles and their performance in mini science projects. Educational Sciences: Theory & Practice, 9(1), 31-49.
• Bakır, S. ve Mete, H. (2014). Ortaokul öğrencilerinin öğrenme stilleri: Burdur ili örneği. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(3), 127-145.
• Berry, J. W. (2010). Ninth grade student accuracy in recognizing their preferred learning style Walden University.
• Bilgin, İ. ve Durmuş, S. (2003). Öğrenme stilleri ile öğrenci başarısı arasındaki ilişki üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. Educational Sciences: Theory & Practice, 3(2), 381-400.
• Boydak, A. (2001). Öğrenme stilleri. İstanbul: Beyaz Yayınları.
• Caine, R. N. ve Caine, G. (1991). Making connections: Teaching and the human brain. USA : Association for Supervision and Curriculum Development.
• Carroll, A. M. (2001). How to study better and faster. Portland, USA: Walch Publishing.
• Çakıroğlu, S. (2014). Öğrenme stilleri ve beyin temelli öğrenme yaklaşımının öğrencilerin biyoloji dersindeki başarı ve tutumları üzerine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.
• Çetinel, H. (2019). Kavram olgusu; dini kavramların öğretimi, önemi ve sınırlılıkları üzerine. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 47(47), 89-114.
• Demir, T. (2008). Türkçe eğitimi bölümü öğrencilerinin öğrenme stilleri ve bunların çeşitli değişkenlerle ilişkisi (Gazi Üniversitesi örneği). Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(4), 129-148.
• Deniz, S. (2013). Öğretmen adaylarının öğrenme stilleri ve öğretmen öz-yeterlik algı düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. International Online Journal of Educational Sciences, 5(3), 667-684.
• Dunn, R. ve Dunn, K. (1974). Learning style as a criterion for placement in alternative programs. The Phi Delta Kappan, 56(4), 275-278.
• Dunn, R. ve Dunn, K. (1993). Teaching elementary students through their individual learning styles: Practical approach for grades 3-6. Massachusetts, USA: Pearson.
• Dunn, R. Dunn, K. ve Price, G. E. (1996). Learning style ınventory. KS, Price Systems, Lawrence.
• Ekici, G. ve Kurt, H. (2013). Bireysel farklılıklar ve öğretime yansımaları. Ekici, G. ve Güven, M. (Ed.). Yeni öğrenme – öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri içinde (ss. 40-82). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Felder, R. M. (1996). Matters of style. ASEE Prism, 6(4), 18-23. http://www2.eesc.usp.br/aprende/images/arquivos/Matters_of_Style.pdf
• Fırat, S. (2011). Bilgisayar destekli eğitsel oyunlarla gerçekleştirilen matematik öğretiminin kavramsal öğrenmeye etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Adıyaman.
• Grasha, A. F. (2002). Teaching with style: A practical guide to enhancing learning by understanding teaching and learning styles. San Bernadio USA: Alliance Publishers.
• Grasha, A. F. ve Riechmann, S. W. (1974). A rational approach to developing and assessing the construct validity of a student learning style scales instrument. The Journal of Psychology, 87(2), 213-223. https://doi.org/10.1080/00223980.1974.9915693
• Gregorc, A. F. (1985). Gregorc style delineator. Developmental technical and administrative manual. Columbia, CT: Gregorc Associates.
• Güven, M. (2014). Öğrenme stilleri ile öğrenme stratejileri arasındaki ilişki. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Hair, J. F., Black, W. C., Babın, B. J. ve Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th Edition). Englewood Cliffs: Prentice Hall. https://digitalcommons.kennesaw.edu/facpubs/2925/
• Jung, C. G. (2019). Psikolojide tipler (Çev. N. Mirven). İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Kafadar, T. (2013). Sosyal bilgiler derslerinde öğrencilerin kullandıkları öğrenme stratejilerinin çoklu değişkenler açısından incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kırşehir.
• Kalaycı, Ş. (2018). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri (9. Baskı). Ankara: Asil Yayıncılık.
• Kaplan, E. J. ve Kies, D. A. (1995). Teaching styles and learning styles. Journal of Instructional Psychology 22(1), 29-34.
• Karakuyu, Y. ve Tortop, H. S. (2010). Öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin fizik dersine yönelik tutum ve başarılarına etkisi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 10(1), 47-55.
• Karamustafaoğlu, O., Şeker, Ş., Şahin, H. ve Denizli, Z. (2016). Ortaokul öğrencilerinin öğrenme stillerinin farklı değişkenlerle incelenmesi. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 51-68.
• Koç, S. (2018). 4MAT modelinin 7. sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına etkisi: Doğrusal denklemler örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Kastamonu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kastamonu.
• Kolb, D. A. (1984). Experiential learning: Experience as the source of learning and development. New Jersey: Prentice Hall, Return
• Krätzig, G. P. ve Arbuthnott, K. D. (2006). Perceptual learning style and learning proficiency: A test of the hypothesis. Journal of Educational Psychology, 98(1), 238-246. https://doi.org/10.1037/0022-0663.98.1.238
• McCarthy, B. (1982). Improving staff development through CBAM and 4MAT. Educational Leadership, 40(1), 20-25. https://eric.ed.gov/?id=EJ269892
• Otrar, M. (2006). Öğrenme stilleri ile yetenekler, akademik başarı ve ÖSS başarısı arasındaki ilişkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özdemir-Özden, D. (2011). İlköğretim okullarında çevresel vatandaşlık eğitimi. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özen, Y. ve Gül, A. (2007). Sosyal ve eğitim bilimleri araştırmalarında evren-örneklem sorunu. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 394-422.
• Öztürk, D. (2019). Dokuzuncu sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ile matematik dersi akademik başarıları ve ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Reid, J. M. (1987). The learning style preferences of ESL students. TESOL quarterly, 21(1), 87-111. https://doi.org/10.2307/3586356
• Riding, R. ve Rayner, S. (2013). Cognitive styles and learning strategies: Understanding style differences in learning and behavior. London and New York: Routledge. https://doi.org/10.4324/9781315068015
• Selçuk, Z. (2007). Gelişim ve öğrenme psikolojisi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Süral, S. ve Sarıtaş, E. (2010). Grasha-Reichmann öğrenme ve öğretme stili ölçeklerinin Türkçe uyarlama çalışması. Education Sciences, 5(4), 2162-2177.
• Şad, S. N. ve Nalçacı, Ö. İ. (2015). Öğretmen adaylarının eğitimde bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanmaya ilişkin yeterlilik algıları. Mersin University Journal of the Faculty of Education, 11(1), 177-197.
• Şen, Ö. (2018). Ortaokul 8. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 852-862. https://doi.org/10.17860/mersinefd.324217
• Şentürk, F. ve Yıldız-İkikardeş, N. Y (2011). Öğrenme ve öğretme stillerinin 7. sınıf öğrencilerinin matematik başarısı üzerine etkisi. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 5(1), 250-276.
• Şimşek, Ö. (2007). Marmara öğrenme stilleri ölçeğinin geliştirilmesi ve 9-11 yaş çocuklarının öğrenme stillerinin incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Türkoğlu, A., Doğanay, A. ve Yıldırım, A. (2000). Okulda başarı için ders çalışma ve öğrenme yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Tüysüz, C. (2013). Üstün yetenekli öğrencilerin öğrenme stillerinin belirlenmesine yönelik bir durum çalışması: Kahramanmaraş il örneği. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(7), 19-28.
• Veznedaroğlu, R. L. ve Özgür, A. O. (2005). Öğrenme stilleri: Tanımlamalar, modeller ve işlevleri. Elementary Education Online, 4(2), 1-16.
• Yalın, H. İ. (2001). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Yenilmez, K. ve Çakır, A. (2005). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin matematik öğrenme stilleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 44, 569-585.