The Yakut Method is a pottery-making technique that has been used since archaic times and is still used today by the Yakut and Shor Turks. This study identifies the "paddle and anvil" method in the region between the Yenisei and Lena Rivers in Siberia and shows how it evolved into the Yakut Method over time. It also proves that this method has been continuously used in different cultures. In the Early Neolithic period, almost all pottery vessels in the region between the Yenisei and Lena Rivers were made using “knocking out” method, a variant of the paddle and anvil method. The knocking out method, later spread to the Sayan-Altai region and reached Western Siberia during the Middle-Late Neolithic period. Wool, a key ingredient in the Yakut Method, arrived in the High Altai during the Early Neolithic period and remained a staple in the region until the Middle Bronze Age. In the Eneolithic period, it spread to Eastern and Northern Kazakhstan. Wool is used with the knocking out method to prevent deformation in thin pottery paste. The knocking out method used in the Yakut Method definitively appears in the Middle Neolithic in Altai area with the Posol'skaya vessels. It continues through the Eneolithic and Bronze Age, and it is still used among local cultures. In the Late Neolithic Period, the false textile method seen on Kiprino pottery vessels in the Upper Ob geography confirms the Baikal burial customs and east-west migrations. These migrations were later followed by migrations from the Sayan-Altai geography to Kazakhstan. The earliest evidence of ceramic vessels used for libation in the Yakut Method is found in the Karasuk and Begazy Dandybai cultures. Subsequently, an Issyk Kurgan belonging to the Pazyryk Culture yielded a silver bowl, which was likely utilized for libation practices. This artifact bears a readable Turkish Runic inscription, confirming its ethno-cultural identity. Subsequently, these libation vessels reached the Classical Turkish Period, undergoing a transformation that resulted in the form observed on the Tashbaba steles. These vessels, which are undoubtedly analogous to the Yakut Korons, capture attention due to their striking resemblance to Scythian and Hun cauldrons. In addition to the molding techniques, burial customs, petroglyphs, anthropological, and genetic data indicate that the Turkish language may have entered the Sayan-Altai region at an earlier point in time than previously assumed, during the Early-Middle Neolithic Period.
Pottery Yakut Method Paddle and Anvil Method Knocking Out Method Turkic Languages
ÖZ
"Yakut Metodu", kökeni arkaik dönemlere dayanan ve Yakut ve Şor Türkleri arasında günümüze kadar devam eden bir keramik yapım tekniğidir. Bu çalışma, "örs ve çekiç" yönteminin Sibirya’nın Yenisey-Lena Nehirleri arasında kalan bölgede tespit edilmesini ve zamanla Yakut Metodu’na evrilmesini ele almaktadır. Ayrıca, bu yöntemin farklı kültürlerdeki sürekliliği de gözler önüne serilmektedir. Erken Neolitik Dönem’de, Yenisey-Lena Nehirleri arasında kalan bölgede, keramik kapların neredeyse tamamında, örs ve çekiç yönteminin bir çeşidi olan tokaçlama yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntem daha sonra, Orta-Geç Neolitik Dönem’de, Sayan-Altay coğrafyasına yayılarak, Batı Sibirya’ya ulaşmıştır. Yakut metodunda kullanılan ve keramik katkı maddesi olan yün, Erken Neolitik Dönem’de Dağlık Altaylara girer ve Orta Tunç Çağı’na kadar yakın coğrafya kaplarında görülür. Eneolitik Çağ’da, Doğu ve Kuzey Kazakistan’a yayılır. Yün, tokaçlama yöntemiyle birlikte kullanılarak, ince keramik hamuru yapımında deformasyonu önlemeye yardımcı olur. Yakut Metodu’nda kullanılan tokaçlama yöntemi, Orta Neolitik Dönem’de, Posol’skaya kapları ile Altay bölgesinde karşımıza çıkar. Eneolitik ve Tunç Çağı içerisinden devam ederek, yerel kültürler arasında kullanılmaya devam eder. Geç Neolitik Dönem’de, Yukarı Ob coğrafyasında Kiprino keramik kapları içerisinde görülen sahte ağ baskı yöntemi, Baykal kökenli ölü gömme adetleriyle, doğu-batı yönlü göçleri teyit eder. Bu göçler, daha sonra Sayan-Altay coğrafyasından Kazakistan’a doğru yayılarak, Kazakistan’ın doğusundaki Eneolitik kültürlerin temelini atar. Yakut Metodu ile yapılan libasyon için kullanılan keramik kaplar, ilk olarak Karasuk ve Begazı Dandıbay kültürlerinde ortaya çıkar. Daha sonra Pazırık Kültürü’ne ait Issyk Kurganı’nda muhtemelen libasyon amaçlı kullanılmış gümüş tasta, Türkçe okunabilen Runik yazıtla, etno-kültürel kimliğini teyit eder. Daha sonra bu libasyon kapları, Klasik Türk Dönemi’ne kadar ulaşarak, “Taşbaba” stellerinde gördüğümüz formuna dönüşür. KaplarKoronları ile benzerliği tartışmasız olan bu kaplar, İskit ve Hun kazanlarına olan fiziksel benzerlikleriyle dikkat çeker. Kalıplama yöntemlerine ilave olarak, ölü gömme adetleri, petroglifler, antropolojik ve genetik veriler incelendiğinde, Türkçenin Sayan-Altay coğrafyasına, tahmin edilenden çok daha önce, Erken-Orta Neolitik Dönem’de girmiş olabileceğini göstermektedir.
: Keramik Yakut Metodu Örs ve Çekiç Yöntemi Tokaçlama Yöntemi Türk dilleri.
Çalışmam herhangi bir etik kurul izni gerektirmemektedir. Çalışmanın hazırlanmasında ve yayın sürecinde hiçbir etik kural ihlali yapılmadığını kabul ve beyan ederim.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Öncesi Türk Tarihi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 15 Aralık 2024 |
Kabul Tarihi | 26 Haziran 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 7 Sayı: 15 |