THE HARMONIZATION OF THE EUROPEAN UNION’S ECONOMIC POLICY

Yıl 2018, Cilt: 7 Sayı: 13, 90 - 97, 12.07.2018

Metin Aksoy , Suat Hayri Şentürk

Öz

The concept of “harmonization” refers to the
transposition of any legal acts, processes and negotiations that have been
adopted by the EU to the candidate country’s national law throughout the
process of harmonization. Thus, just as each candidate country is subject to
the same acquis as the member states; the member states also become a part of a
central authority. Due to the supra-national structure of the European Union,
member states are delegating some of their own powers concerning agriculture,
justice, finance etc. to this superior authority and depend on the policy this
authority will apply. Therefore, in the national characteristics of the state
policy regarding these titles suffer erosion. In consequence of the integration
process, the European Union has reached the largest single market in the world
with over 500 million consumers and a gross national product of about 14
trillion Euros. In this common market, the labor force can move freely,
companies can operate on any field they wish, capital and services can cross borders
without facing any obstructions, and goods can easily be purchased and sold.
The EU can regulate the acceptance of goods and services, set minimum standards
and encourage investments with structural funds. However, the essential
condition for these advances is that they require unanimous vote. Herewith, a
legal obligation for member states to comply with the regulations made, and
consequently the harmonization of harmonious economic and financial policies
can be talked about. The focus of this study is the harmonization of the
national policies of the states constituting the European Union regarding
economy. The purpose of the study is to explain the legal ground and the tools
used in the harmonization process.

Anahtar Kelimeler

European Union, Integration, Harmonization, Subsidiarity

AVRUPA BİRLİĞİ EKONOMİ POLİTİKASININ UYUMLAŞTIRILMASI

Öz

Uyumlaştırma kavramı
herhangi bir aday ülkenin Avrupa Birliği’ne uyum sürecinde AB tarafından kabul
edilen tüm hukuksal işlemlerin, süreçlerin ve müzakerelerin kendi iç ulusal
hukukuna aktarılmasını ifade etmektedir. Böylelikle her aday ülke üye
devletlerle aynı müktesebata tabi olduğu gibi üye devletler de merkezi bir
otoritenin bir parçası konumuna gelmektedirler. Avrupa Birliği’nin ulusüstü
yapısı nedeniyle üye devletler kendilerine ait olan tarım, adalet ve finans
gibi kimi yetkilerini bu üst otoriteye devretmekte ve bu otoritenin
uygulayacağı politikalara tabi olmaktadırlar. Dolayısıyla devletlerin bu
alandaki politikalarının ulusal özelliklerinde aşınma meydana gelmektedir.

Avrupa Birliği
bütünleşme süreci sonucunda 500 milyondan fazla tüketiciye ve yaklaşık 14 trilyon
avroluk gayri safi milli hasılaya sahip dünyanın en büyük tek
pazarına ulaşmıştır. Bu ortak pazarda emek gücü serbestçe hareket edebilmekte,
şirketler diledikleri alanda faaliyet yapabilmekte, sermaye ve hizmetler ulusal
sınırlardan herhangi bir engelle karşılaşmadan geçebilmekte, mallar kolaylıkla
alınıp-satılabilmektedir. AB, mal ve hizmetlerin kabulünü düzenleyebilmekte,
asgari standartları belirleyebilmekte ve yapısal fonlarla yatırımları teşvik
edebilmektedir. Ancak bu gelişmelerin temel şartı bunların hukuksal olarak tüm ülkeler
tarafından oy birliğiyle karar altına alınmasından geçmektedir. Böylelikle üye
devletlerin yapılan düzenlemelere yasal olarak uymaları zorunluluğu ortaya
çıkmakta ve neticede uyumlu hale gelen ekonomi ve mali politikaların da
uyumlulaşmasında söz edilebilmektedir.

Bu çalışmanın konusunu
Avrupa Birliği’ni oluşturan devletlerin ulusal ekonomi politikalarının
uyumlulaştırılması oluşturmaktadır. Çalışmadaki amaç ise uyumlaştırma sürecinde
yasal zemininin ve kullanılan enstrümanların açıklanmasıdır.

Anahtar Kelimeler

Avrupa Birliği, Bütünleşme, Uyumlaştırma

Kaynakça

• KAYNAKÇA1. Henrik Enderlein, (2010),Die Krise im Euro-Raum: Auslöser, Antworten, Ausblick, in: Aus Politik und Zeitgeschichte, ss.7-12. 2. Henrik Enderlein, (2008) Wandel durch den Euro: Wie die Währungsunion die nationale Fiskal- und Lohnpolitik verändert, in: Martin Höpner/Armin Schäfer (Hg.), Die Politische Ökonomie der europäischen Integration, Frankfurt a. M, ss.415-448.3. Daniela Schwarzer, (2009), Zehn Jahre Governance der Eurozone: ökonomische Bilanz und institutionelle Dynamiken jenseits der Vertragsrevisio-nen, in: Integration, ss.17-32.4. Otto G. Mayer/Hans-Eckart Scharrer (Hg.), (1998), Schocks und Schockverarbeitung in der Europäischen Währungsunion, Baden-Baden 1997 (HWWA-Studien, Bd. 38). Rolf Caesar, Wirtschafts- und Währungsunion und inner-europäischer Finanzausgleich, in: Rolf Caesar/Hans-Eckart Scharrer (Hg.), Die Europäische Wirtschafts- und Währungsunion. Regionale und globale Herausforderungen, Bonn, ss.124-146.5. Friedrich Heinemann, (1998), Die Theorie der optimalen Währungsräume und die politische Reformfähigkeit – ein vernachlässigtes Kriterium, Mannheim: Zentrum für Europäische Wirtschaftsforschung (ZEW), Januar, ss.98-102. 6. Wolfgang Streeck, Gekaufte Zeit ,(2013), Die vertagte Krise des demokratischen Kapitalismus, Berlin. 7. Wolfgang Glomb, (1999), Bedarf die WWU einer gemeinsamen Wirtschaftsregierung?, in: Caesar/Scharrer, Die Europäische Wirtschafts- und Währungsunion, ss.15-24. 8. Hans-Peter Fröhlich, (1994), Das Verhältnis von Währungs-union und Politischer Union, in: Rolf Caesar/Hans-Eckart Scharrer (Hg.), Maastricht: Königsweg oder Irrweg zur Wirtschafts-und Währungsunion?, ss.125-146. 9. Wilhelm Schönfelder/Elke Thiel, Ein Markt – Eine Währung. (1996), Die Verhandlungen zur Europäischen Wirtschafts- und Währungsunion, Baden-Baden.10. Armin Schäfer, (2005), Die neue Unverbindlichkeit. Wirtschaftspolitische Koordinierung in Europa, Frankfurt a. M.  Raporlar:Bericht zur Wirtschafts- und Währungsunion in der Europäischen Gemeinschaft (Delors-Bericht), Luxemburg 1989, Ziffer 21,30.Deutsche Bundesbank, Stellungnahme der Deutschen Bundesbank zur Errichtung der Wirtschafts- und Währungsunion in Europa, in: Monatsberichte der Deutschen Bundesbank, Oktober 1990, Frankfurt a. M. 1990, S. 41–45Bericht der Europäischen Kommission, (European Economy 2/2008, EMU@10. Successes and Challenges after Ten Years of Economic and Monetary Union, Luxemburg 2008 Deutscher Gewerkschaftsbund, Ein Marshallplan für Europa, Berlin, Dezember 2012 Jean-Claude Juncker, Ein neuer Start für Europa: Meine Agenda für Jobs, Wachstum, Fairness und demokrati-schen Wandel, Straßburg, 15.7.2014. Europäisches Parlament, Bericht über das Europäische Semester für die Koordinierung der Wirtschaftspolitik: Jahreswachstumsbericht 2014, A7-0084/2014, Straßburg/Brüssel, 3.2.2014.Europäische Kommission, Auf dem Weg zu einer vertieften und echten Wirtschafts- und Währungsunion. Einführung eines Instru-ments für Konvergenz und Wettbewerbsfähigkeit, KOM (2013) 165 endg., Brüssel, 20.3.2013.Europäische Kommission, Stärkung der sozialen Dimension der Wirtschafts- und Währungsunion, KOM (2013) 690 endg., Brüssel, 2.10.2013. İnternet Kaynakları: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/DE/TXT/?uri=CELEX:12012E/TXT (Erişim Tarihi: 23.05.2018)https://ec.europa.eu/info/business-economy-euro/economic-and-fiscal-policy- (Erişim Tarihi: 25.05.2018)coordination/eueconomic-governance-monitoring-prevention-correction/european-semester_en (Erişim Tarihi: 02.06.2018)https://ec.europa.eu/info/business-economy-euro/economic-and-fiscal-policy-coordination/eu-economic-governance-monitoring-prevention-correction/european-semester/european-semester-timeline/eu-country-specific-recommendations_de (Erişim Tarihi: 23.04.2018)http://esozluk.ikv.org.tr/icerik.asp?id=470 (Erişim Tarihi: 22.05.2018)http://www.bpb.de/nachschlagen/lexika/das-europalexikon/177363/werner-plan (Erişim Tarihi: 03.05.2018)