Investigation of The Correlation Betwen Crime and Sociodemographic Characteristics of Juvenile Delinquency

Yıl 2021, Cilt: 10 Sayı: 1, 1 - 10, 25.03.2021

Derya Kayma Rıza Gökler

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.744638

Cited By: 3

Öz

In this study, the relationship between socio-demographic characteristics of children dragged into crime and criminal behavior was investigated. The research was designed in a relational screening model, and the study group was formed by purposeful sampling. 213 adolescents who were in the judicial authorities for dragged into crime in the judicial year of 2017, who were volunteer and whose parents were given consent participated were taken in the study. According to the results of the analysis; there is a statistically significant relationship between socio-demographic characteristics as age, education level, parental education level, residetial area and crime behavior. Crime behavior does not differ according to gender and living with parents. According to this; As age increases, educational status and parental education decreases, criminal behavior increases. Also, the criminal behavior of the participants living in Altındağ district of Ankara Province is higher.

Anahtar Kelimeler

Juvenile Delinquency, Criminal Behavior, Socio-demographic Characteristics, Children Dragged Into Crime

Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri ile Suç İlişkisinin İncelenmesi

Öz

Bu çalışmada suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özelliklerinin suç davranışı ile ilişkisi incelenmiştir. Araştırma ilişkisel tarama modelinde tasarlanmış olup, çalışma grubu amaçsal örnekleme ile oluşturulmuştur. Çalışmaya 2017 adli yargı yılında suç nedeniyle adli mercilerde bulunan, gönüllü, veli izni alınmış 213 ergen katılmıştır. Analiz sonuçlarına göre; sosyodemografik özelliklerden yaş, eğitim durumu, ebeveyn eğitim durumu ve yaşanılan yerleşim yeri ile suç davranışı arasında istatistiki açıdan anlamlı bir ilişki bulunmaktadır. Cinsiyete ve ebeveynle birlikte yaşama durumuna göre suç davranışı farklılık göstermemektedir. Buna göre; yaş arttıkça, eğitim durumu ve ebeveyn eğitim durumu düştükçe suç davranışı artmaktadır. Ayrıca Ankara İli'nin Altındağ ilçesinde yaşayan katılımcıların suç davranışları daha yüksektir.

Anahtar Kelimeler

Çocuk Suçluluğu, Suç Davranışı, Sosyodemografik Özellikler, Suça Sürüklenen Çocuk

Kaynakça

• Hirschi, T. and Gottfredson, M. (1983). "Age and The Explanation of Crime". The American Journal Sociology, 89 (3), 552-584.
• Yavuzer, H. (2011). Çocuk ve Suç. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• İçli, T.G. (2007). Kriminoloji. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Akyüz, E. (2000). Ulusal ve Uluslararası Hukukta Çocuğun Haklarının ve Güvenliğinin Korunması. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
• Hablemitoğlu, Ş. (2011). "Aile İçi Şiddeti Önlemek Çocuk Suçluluğunu ve Mağduriyeti Azaltır Mı?". Hançerli S, Sevinç B, Gürer C, Öner M.C. (Ed.). Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocuklar (93-102). Ankara: Sabev Yayınları.
• Balkaya, A. ve Ceyhan, E. (2007). "Lise Öğrencilerinin Suç Davranışı Düzeylerinin Bazı Kişisel ve Ailesel Nitelikler Bakımından İncelenmesi". Aile ve Toplum Dergisi, 3 (11), 13-27.
• Baskin, A.R, Sommers, D.R, Newman, I.B. and Newman, J.P. (2013). "The Intersectionality of Sex, Race and Psychopathology In Predicting Violent Crimes". Criminal Justice and Behavior, 40, 1068-1091.
• Sweeten, G, Piquero, A.R. and Steinberg, L. (2013). "Age and The Explanation of Crime". Journal Youth Adolescence, 10. doi: 10.1007/s10964-013-9926-4.
• Kaner, S. (2001). "Anababa Denetimleriyle Ergenlerin Suç Kabul Edilen Davranışları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi". İçinde: 1.Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyum Bildiri Kitabı (229-254). Ankara: Yeniden Özgürlük Vakfı Yayını.
• Şahinli, K. (2012). Çocuk Suçluluğuna Sebep Olan Ailesel Faktörler: Ankara Kapalı Çocuk Ve Gençlik Ceza İnfaz Kurumu’nda Bulunan Tutuklu ve Hükümlü Çocuklar Üzerine Bir Çalışma. Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Tunceroğlu, Z. (2015). Suça Sürüklenen Çocuklarda Mükerrerliğin İrdelenmesi. Adli Tıp Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
• Delikara, İ. (2001). Ergenlerin Akran İlişkileri ile Suç Kabul Edilen Davranışlar Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. İçinde: 1.Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyum Bildiri Kitibı (147-160). Ankara: Yeniden Özgürlük Vakfı Yayını.
• Kara, İ, Demircan, E, Hançerli, S, Sevinç, B, Cüneyt, G, Kaya, A. ve Öner, M.C. (2011). "Suça Sürüklenen Çocuklar İçin Yeni Yaklaşımlar: Diyarbakır Örneği". Hançerli, S, Sevinç, B, Gürer, C, Öner, M.C. (Ed.). Suça Sürüklenen ve Mağdur Çocuklar (353-365). İstanbul: Sabev Yayını.
• Dinç, A. (2013). Çocuk Suçluluğunda Ailenin Rolü. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale.
• McKoy, D.H. and Cui, M. (2013). "Parental Control, Adolescent Delinquency and Young Adult Criminal Behavior", J Child Fam Study,22, 836-843.
• Türkiye İstatistik Kurumu. (2017). https://biruni.tuik.gov.tr/medas/ ?kn=98&locale=tr. Erişim Tarihi: 15 Ekim 2017.
• Hodgins, S, Kratzer, L. and McNei,l T.F. (2001). "Obstetric Complicatinons, Parenting and Risk of Criminal Behaviour". Arch Gen Psychiatry, 58, 746-752.
• Robles, S.C. and Gamble, W. (2006). "Parent- Adolescent Process and Reduced for Delinquency:The Effect of Gender for Mexican American Adolescents". Youth and Society, 37 (1), 375-392.
• Ünal, H. (2010). "Ebeveynlerle Olan İlişkiler, Sapkın Arkadaşlar ve Sapkın Davranışlar". Sosyoloji Araştırmalar Dergisi, 13 (2), 215-248.
• Şahin, F.Y. (2015). "Predicting Delinquency Levels in Turkish Adolescents". Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 30 (1), 313-323.
• Siyez. D.M. and Aysan. F. (2007)."Ergenlerde Görülen Problem Davranışların Psiko-Sosyal Risk Faktörleri ve Koruyucu Faktörler Açısından Yordanması". Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20(1), 145-171.
• Okorodudu, G.N. (2010). "Influence of Parenting Styles on Adolescent Delinquency in Delta Central Senatorial District". Edo Journal of Counselling, 3 (1), 58-86.
• Leung, A. (2003). "Delinquency, Schooling and Work: Time Allocation Decision of Youth". Applied Economics Letters, 10, 943-949.
• Duncan, G.J, Boisjoly, J. and Harris, M.K. (2001)."Sibling, Peer, Neighbour and Schoolmate Correlations as Indicators of The Importance of The Context For Adolescent Development". Demography, 38(3), 437-447.
• Zimmermann, G. (2006). "Delinquency of Male Adolescents: The Role of Alexithymia and FamilySstructure". Journal of Adolescent, 29, 321-332.
• Akduman, G.G, Akduman, B. and Cantürk, G. (2007). "Çocuk Suçluluğunda Bazı Kişisel ve Aile Özelliklerinin İncelenmesi". Türk Pediatri Araştırmaları Dergisi, 42, 156-161.
• Uludağlı, N.P. (2011). Suça Karışmış ve Karışmamış Ergenlerin Aile, Akran, Mahalle Özellikleri ile Psikolojik ve Akademik Niteliklerinin İncelenmesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, Ankara
• Çoban, S. (2014). "Bazı Sosyal Etkenlerin Cocuk Suçluluğu ile İlişkisi Üzerine Karşılaştırmalı Bir Araştırma". Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 31 (2), 77-95.
• Afşin, R.Ş. (2017). Suça Sürüklenen Çocuklar ile Suça Sürüklenmeyen Çocukların Algıladıkları Anne Baba Tutumları, Bağlanma Stilleri ve Benlik Algılarının İncelenmesi. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Öter, A. (2003).Çocuk Suçluluğunun Toplumsal Nedenleri: Antalya Örneği. Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• Kunt, V. (2003). Suç ve Çocuk. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Kaner, S. (2001). "Suç Davranışı Ölçeği Geliştirme Calışması". İçinde: 1.Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyum Bildiri Kitabı (1-13). Ankara: Yeniden Özgürlük Vakfı Yayını.
• Bulut, F. (2010). Ergenlerde Görülen Kuraldışı Davranışların Aile İşlevselliği, Aile Risk Faktörü ve Yaşam Kalitesi Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kim, H.S. and Kim, H.S. (2008). "The Impact of Family Violence, Family Functioning and Parental Partner Dynamics on Korean Juvenile Delinquency". Child Psychiatry Human Development, 39, 439-453.
• Luallen, J. (2006). "School's Out Forever: A Study of Juvenile Crime, at-Risk Youths and Teacher Strikes". Journal of Urban Economics, 59, 75-103.
• Anderson, M. (2014). "In School and Out of Trouble? The Minimum Dropout Age and Juvenile Crime". The Revief of Economics and Statistics, 96 (2), 318-331.
• Uluğtekin, S. (2012). Denetimli Serbestlik Altındaki Gençler ve Ailelerine İlişkin Araştırma: İhtiyaçlar ve Beklentiler. Ankara: Özgürlüğünde Yoksun Gençlerle Dayanışma Derneği Yayını.
• Kızmaz, Z. (2005). "Sosyolojik Suç Kuramlarının Suç Olgusunu Açıklama Potansiyelleri Üzerine Bir Değerlendirme". Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 29 (2), 149-174.
• Shoemaker, D.J. (2010). Theories of Delinquency: An Examination of Explanations of Delinquent Behavior. New York: Oxford University Press.
• Çoşar, Y. (2005). "Kentleşen Türkiye’de Çocuk Suçluluğu". Türk Tabipler Birliği Dergisi, 56, 281- 327.