ANTALYA’DA BİR FABRİKANIN ÇALIŞANLARINDA KADINA YÖNELİK ŞİDDET ALGISININ SAPTANMASI VE EĞİTİM MÜDAHALESİNİN ETKİLERİ

Yıl 2024, Cilt: 13 Sayı: 3, 1223 - 1233, 26.09.2024

Kevser Erdoğan , Yeşim Şenol

https://doi.org/10.37989/gumussagbil.1321891

Öz

Bu çalışmada; fabrika çalışanlarının kadına yönelik şiddet algısının saptanması, kadına yönelik şiddet için eğitim müdahalesi yapılması ve eğitim müdahalesinin etkilerinin izlenmesi amaçlanmıştır.
Araştırma, tek grupta ön test-son test düzeninde müdahale tipinde saha çalışmasıdır. Antalya’da 4 şubeli bir fabrikanın çalışanlarında yapılmıştır. Müdahale olarak 5 saat süren kadına yönelik şiddet, toplumsal cinsiyet, değer eğitimi, kız çocuklarının eğitimi, kadının işgücüne katılımı (toplam en az 20 saat) eğitimi verilmiştir. Eğitimler sunum, senaryo, münazara, afiş, el broşürü, grup çalışması, facebook paylaşımları ile sürdürülmüştür. Eğitimlerden sonra anket tekrar uygulanmıştır. Araştırma 193 kişiyle (katılım oranı: %77,2) tamamlanmıştır. Anket; şiddet öyküsü, Genel Sağlık Anketi-12 (GSA-12), Evlilikte Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Tutumlar Ölçeği’ni içermektedir.
Verilen eğitimler ile bilgi düzeyinin artırılması ve tutumun değişebilir olması mümkün görülmektedir. Kadına yönelik şiddetle mücadeleye erkekleri dahil etmenin ve kadın-erkek eşitliğinin sağlanması için her iki cinsiyete birlikte müdahale etmenin etkili bir yöntem olduğu gösterilmiştir.
Anahtar Kelimeler: Kadına Yönelik Şiddet, Evlilikte Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Tutumlar Ölçeği, GSA-12

Anahtar Kelimeler

Kadına Yönelik Şiddet, Evlilikte Kadına Yönelik Şiddete İlişkin Tutumlar Ölçeği, GSA-12

Destekleyen Kurum

Akdeniz Üniversitesi Rektörlüğü Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi

Proje Numarası

TTU-2018-3926

Determination the Perception of Violence Against Women in a Factory Employees in Antalya and Effects of Education Intervention

Öz

This study aimed to determine the perception of workplace violence against women among factory workers, implement an educational intervention on violence against women, and monitor the effects of the intervention.
The research was conducted as a pre-test/post-test field study with intervention in a four-branch factory in Antalya. The intervention consisted of a 5-hour training program on violence against women, gender norms, values education, girls' education, and women's participation in the workforce (totaling at least 20 hours). The training was conducted through presentations, scenarios, debates, posters, brochures, group work, and Facebook posts. A follow-up survey was administered after the training. The research was completed with 193 participants (participation rate: 77.2%). The survey included a violence history section, General Health Questionnaire-12 (GHQ-12) and Attitudes Towards Violence Against Women in Marriage Scale
It is believed that the provided training increased knowledge levels and could lead to changes in attitudes. The effectiveness of including men in the fight against violence against women and implementing interventions targeting both genders to achieve gender equality has been demonstrated.
Keywords: Violence Against Women, Attitudes Towards Violence Against Women in Marriage Scale, GHQ-12

Anahtar Kelimeler

Violence Against Women, Attitudes Towards Violence Against Women in Marriage Scale, GHQ-12

Proje Numarası

TTU-2018-3926

Kaynakça

• 1. World Health Organization. (2002). “World report on violence and health”. Krug, E.G, Dahlberg, L.L, Mercy, J.A, Zwi, A.B, Lozano, R, editors. Geneva.
• 2. Murray, S. (2006). “Global injury and violence”. Canadian Medical Association Journal, 174 (5): 620-621.
• 3. Rutherford, A, Zwi, A.B, Grove, N.J, Butchart, A. (2007). “Violence: a glossary”. J Epidemiol Community Health, 61:676-680.
• 4. Ortabag, T, Ozdemir, S, Bebis, H, Ceylan S. (2014). “Perspectives of young adult men regarding violence against women: A cross-sectional study from Turkey”. Journal of Family Violence, 29 (6),665-674.
• 5. Dönmez, G, Şimşek, H, Günay T. (2012). “Evli erkeklerde eşlerine yönelik şiddet ve ilişkili etmenler”. Türkiye Halk Sağlığı Dergisi, 10 (3),151-159.
• 6. Güler, N, Tel, H, Tuncay, F.Ö. (2005). “Kadının Aile İçinde Yaşanan Şiddete Bakışı”. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 27 (2):51-56.
• 7. Ergönen, T, Özdemir, M.H, Can, İ.Ö. (2003). “Aile İçi Şiddet ÖyküIü Abortus Olgularında Medikolegal Sorunlar Bir Olgu Sunumu”. Adli Bilimler Dergisi, 2 (4),39-43.
• 8. United Nations. “Declaration on the Elimination of Violence against Women”. A/RES/48/104 85th plenary meeting 20 December 1993. http://www.un.org/documents/ga/res/48/a48r104.htm Erişim Tarihi: 03.03.2023
• 9. World Health Organization. “Global Health Observatory (GHO) data. Violence against women”.
• 10. Wong, J, Mellor, D. (2014). “Intimate partner violence and women’s health and wellbeing: Impacts, risk factors and responses”. Journal Contemporary Nurse, 46 (2):170-179.
• 11. Bell, S.A, Folkerth, A.L. (2016). “Women’s Mental Health and Intimate Partner Violence Following Natural Disaster: A Scoping Review”. Prehospital and Disaster Medicine, 31 (6):648-657.
• 12. Mavrikiou, P.M, Apostolidou, M, Parlalis, S.K. (2014). “Risk factors for the prevalence of domestic violence against women in Cyprus”. The Social Science Journal, 51 (2):295-301.
• 13. Altınay, A.G, Arat, Y. “Violence Against Women in Turkey”. A Nationwide Survey. Punto, İstanbul, 2009.
• 14. Kirk L, Terry S, Lokuge K, Watterson J.L. (2017). “Effectiveness of secondary and tertiary prevention for violence against women in low and lowmiddle income countries: a systematic review”. BMC Public Health. 17 (1):622.
• 15. World Health Organization. (2013). “Global and regional estimates of violence against women: prevalence and health effects of intimate partner violence and non-partner sexual violence”.
• 16. Yetiş, E.Ö, Kolluoğlu, P. (2022). “Toplumsal Cinsiyet Temelli Şiddetin Çözümünde Erkekler”. 1. Baskı. Ankara: Nika Yeyınevi.
• 17. Heise L. (1998). “Violence Against Women: An Integrated, Ecological Framework”. Violence Against Women, 4:3;262-290.
• 18. Kolburan, Ş.G. (2017). “Kadın Cinayetleri Konusunda Nedensel Bir Değerlendirme: Sahip Olma Güdüsü”. Adli Tıp Bülteni, 22 (3):194- 199.
• 19. T.C. Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü. (2019). “Türkiye’de Kadın”. Ankara.
• 20. Uz, K, Şenol, Y, Dal, A. (2018). “Antalya’da Bir Mantar Fabrikasında Çalışan Kadınlara Yönelik Ekonomik Şiddet Araştırması”. II. Çukurova Kadın Çalışmaları Kongresi Özet Kitabı. Çukurova Üniversitesi Kadın Sorunları Araştırma ve Uygulama Merkezi (KADAUM).
• 21. Uz, K, Şenol, Y. (2019). “Antalya’da Bı̇r Mantar Fabrı̇kasının Çalışanlarında Kadına Yönelı̇k Şı̇ddet Algısının Saptanması Ve Eğı̇tı̇m Müdahalesı̇nı̇n Etkı̇lerı̇”. Uzmanlık Tezi. T.C. Akdenı̇z Ünı̇versı̇tesı̇ Tıp Fakültesı̇ Halk Sağlığı Anabı̇lı̇m Dalı, Antalya.
• 22. Sakallı-Uğurlu, N, Ulu, S. (2003). “Evlilikte kadına yönelik şiddete ilişkin tutumlar: Çelişik duygulu cinsiyetçilik, yaş, eğitim ve gelir düzeyinin etkileri”. Türk Psikoloji Yazıları, 6 (11-12),53-65.
• 23. Goldberg, D.P, Hillier, V.F. (1979). “A scaled version of the General Health Questionnaire”. Psychological Medicine, 9 (1):139-145.
• 24. Kılıç, C. (1996). “Genel Sağlık Anketi: Güvenilirlik ve geçerlilik çalışması”. Türk Psikiyatri Dergisi, 7 (1):3-9.
• 25. García-Moreno C, Hegarty K. (2015). “The Health-Systems Response to Violence Against Women”. The Lancet Series. 385:1567-1579. 26. Akın, A. (2008). “Türkiye’de Kadına Yönelik Aile İçi Şiddetle Mücadelede Sağlık Hizmetleri”. Ankara: AB, KSGM, T.C. Sağlık Bakanlığı, MFİB, UNFPA.
• 27. Afghanistan Demographic and Health Survey 2015. “The DHS Program ICF Rockville”. Maryland, USA, 2017.
• 28. Roberts, A.L, Gilman, S.E, Fitzmaurice, G, Decker, M.R, Koenena, K.C. (2010). “Witness of Intimate Partner Violence in Childhood and Perpetration of Intimate Partner Violence in Adulthood”. Epidemiology, 21 (6):809-818
• 29. İbiloğlu, A.O. (2012). “Aile İçi Şiddet”. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 4 (2):204-222.
• 30. Ünal, S. (2010). “Ankara İli Gölbaşı İlçesi 2 No’lu Sağlık Ocağı Bölgesinde 15-49 Yaş Dilimi Şiddet Gören ve Görmeyen Kadınlarda Beck Depresyon Ölçeğine göre Depresif Öğe Yükü”. Yüksek Lisans Tezi, T.C. Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Ankara.
• 31. Bryant, R.A, Schafer, A, Dawson, K.S, Anjuri, D, Mulili, C, et all. (2017). “Effectiveness of a brief behavioural intervention on psychological distress among women with a history of gender-based violence in urban Kenya: A randomised clinical trial”. PLoS Med, 14 (8):1-20.
• 32. United Nations Children’s Fund. (2014). “Hidden in Plain Sight. A statistical analysis of violence against children”.
• 33. Yaman Efe, Ş, Ayaz, S. (2010). “Kadına yönelik aile içi şiddet ve kadınların aile içi şiddete bakışı”. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 11:23-29.
• 34. Ajah, L.O, Iyoke, C.A, Nkwo, P.O, Nwakoby, B, Ezeonu, P. (2014). “Comparison of domestic violence against women in urban versus rural areas of southeast Nigeria”. International Journal of Women’s Health, 6:865-872.
• 35. Birleşmiş Milletler Türkiye, #8MartDünyaKadınlarGünü, Hedef Toplumsal Cinsiyet Eşitliği, Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri. https://www.tr.undp.org/content/dam/turkey/docs/8martnotedesign.pdf Erişim Tarihi: 10.04.2023
• 36. Flood, M. (2011). “Involving Men in Efforts to End Violence Against Women”. Men and Masculinities,14 (3) 358-377.
• 37. Flood, M. (2015). “Work with men to end violence against women: a critical stocktake”. Culture, Health & Sexuality, 17 (2):159-176.
• 38. Çivitci, A. (2018). “Grup Psikoeğitimi”. 1. Baskı Pegem Akademi. Ankara.