A Study to Determine the Levels of Tourism Students’ Understanding the Meaning of Work and Hospitality Culture

Yıl 2022, , 44 - 61, 11.09.2022

Samet Can Curkan , Kaan Kasaroğlu , Nilgün Avcı

https://doi.org/10.32572/guntad.1020380

Öz

The guest perception on service quality and hospitality provided by tourism organisations has direct effects on their operational success in the long term. In this sense, the study of hospitality and the level of employee engagement is crucially important especially for tourism organisations. This study aims to determine the level of tourism students’ hospitality culture. Moreover, the sample group, which is considered as a representative subset of the population, has been studied in terms of their levels of understanding of tourism as a profession. In this study, quantitative data were collected through questionnaires in January 2019. The research sample consists of a total of 508 students studying tourism in different departments. Data analysis was performed using SPSS 21.0, a statistical package program that is frequently used in quantitative research. The main findings of the study show that tourism education has a positive impact on the level of tourism students’ hospitality culture. In the light of the findings, some recommendations were presented to contribute to the literature and the tourism industry.

Anahtar Kelimeler

Tourism Education, Hospitality Culture, Meaning of Work

Turizm Eğitimi Alan Öğrencilerin Ağırlama Kültürü ve İş Anlam Düzeyini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma

Öz

Turizm işletmelerinde hizmetin ve ağırlamanın misafir tarafından algılanma düzeyi, işletmenin uzun dönemde faaliyetini sürdürmesini doğrudan etkilemektedir. Bu bağlamda ağırlama ve çalışanların işi sahiplenme düzeyi özellikle turizm işletmeleri açısından incelenmesi gereken önemli konulardandır. Bu çalışmada turizm eğitimi alan öğrencilerin ağırlama kültürü düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca evreni temsil ettiği düşünülen örneklem grubunun turizm işini (mesleğini) anlama düzeyleri de ölçülmüştür. Çalışmada veriler nicel yöntemlerden anket tekniği kullanılarak 2019 yılının ocak ayında toplanmıştır. Farklı bölümlerde turizm eğitimi alan 508 öğrenci araştırmanın örneklemini oluşturmaktadır. Verilerin analizinde nicel araştırmalarda sıklıkla kullanılan bir istatistik paket program olan SPSS 21.0 kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen temel bulgular turizm eğitimi alan öğrencilerin ağırlama kültürü düzeylerinin olumlu olduğunu göstermektedir. Araştırmada elde edilen bulgular doğrultusunda literatüre ve turizm sektörüne yönelik bazı öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Turizm Eğitimi, Ağırlama Kültürü, İşin Anlamı

Kaynakça

• Altundal Biyan, N., Aksoy, M. ve Koç, E. (2019). Konaklama Sektöründe Dizginleyici Kültürün Duygusal Emek ve Kültürel Duyarlılık İlişkisi Üzerindeki Etkisi. Finans Ekonomi ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 4(4), 473-491. 10.29106/fesa.581939
• Alvesson, M. (1990). On the popularity of organizational culture. Acta Sociologica, 1(33), 31-49.
• Aydoğan, Z. F. (2004). Örgüt kültürü ve iklimi. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 203-215.
• Bakan, İ. (2008). “Örgüt Kültürü” ve “Liderlik” türlerine ilişkin algılamaları ile yöneticilerin demografik özellikleri arasındaki ilişki: Bir alan araştırması. KMU İİBF Dergisi, 10(14).
• Bakan, İ., Büyükbeşe, T. ve Bedestenci, H. Ç. (2004). Örgüt sırlarının çözümünde örgüt kültürü: Teorik ve ampirik yaklaşım. İstanbul, Aktüel.
• Barney, J. B. (1986). Organizational culture: Can it be a source of sustained competitive Advantage? Academy of Management Review, 11(3), 656-665.
• Berberoğlu, G.N. (1990). Örgüt kültürü ve yönetsel etkinliğe katkısı. Eskişehir Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdadi Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(1-2), 153-161.
• Both-Nwabuwe, J. M. C., Dijkstra, M. T. M. ve Beersma, B. (2017). Sweeping the floor or putting a man on the moon: How to define and measure meaningful work. Frontiers in Pyschology, 8, 1-14.
• Cartwright, S. ve Holmes, N. (2006). The meaning of work: The challenge of regaining employee engagement and reducing cynicism. Human Resource Management Review, 16, 199-208.
• Caudron, S. (1997). The search for mean at work. Training and Development, 51(9), 24-27.
• Çelik, V. (2000). Okul kültürü ve yönetimi. (2. Basım). Ankara: PegemA Yayınları.
• Çetin, M. ve Evcim, U. (2009). Örgütsel kültürün algılanmasında metaforların rolü. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 28, 185-220.
• Danışman, A. ve Özgen, H. (2003). Örgüt kültürü çalışmalarında yöntem tartışması: Niteliksel-niceliksel yöntem ikileminde niceliksel ölçümler ve bir ölçek önerisi. Yönetim Araştırmaları Dergisi, 3(2), 91-124.
• Dawson, M., Abbott, J. ve Shoemaker, S. (2011). The hospitality culture scale: A measure organizational culture and personal attributes. International Journal of Hospitality Management, 30, 290-300.
• Demir, N. (2007). Örgüt kültürü ve strateji uyumu. Öneri, 7(27), 187-192.
• Denison, D. R. (1996). What is the difference between organizational culture and organizational climate? A native’s point of view on a decade of paradigm wars. Academy of Management Review, 21(3), 619-654.
• Durğun, S. (2006). Örgüt kültürü ve örgütsel iletişim. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 112-132.
• Erdem, R. (2007). Örgüt kültürü tipleri ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: Elazığ il merkezindeki hastaneler üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 63-79.
• Fındıkçı, İ. (1996). Bilgi toplumunda yöneticilerde kendini geliştirme. Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları, İstanbul.
• Fındıklı, M. A., Keleş, H. N. ve Afacan, C. (2017). İşin anlamı kavramı ve tercüme bir ölçeğin Türkçe’de geçerlik ve güvenirlik analizi. KAÜİİBFD, 8(6), 385-413.
• Frank, K. A. ve Fahrbach, K. (1999). Organization culture as a comlex system: balance and ınformation in models of ınfluence and selection. Organization Science, 10(3), 253-277.
• Gagliardi, P. (1986). The creation and change of organizational cultures: A conceptual framework. Organization Studies, 7(2), 117–134. https://doi.org/10.1177/017084068600700203
• Frankl, V. E. (1959). Man’s search for meaning. Boston: Beacon Press.
• Göçen, A. ve Terzi, R. (2019). Eğitim örgütleri için anlamlı iş ölçeği. GEFAD / GUJGEF, 39(3), 1487-1512.
• Hackman, R. ve Oldham, G. R. (1975). Development of the job diagnostic survey. Journal of Applied Psychology, 60(2), 159-170.
• Hofstede, G. (2001). Culture’s consequences: Comparing values, behaviors, ınstitutions and organisations across nations. (2. Ed.). London, SAGE.
• Karahan, A. (2008). Çalışanların örgüt kültürünü algılamalarına yönelik ampirik bir çalışma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 457-478.
• Kemp, S. ve Dwyer, L. (2001). An examination of organizational culture the Regent Hotel, Sydney. Hospitality Management, 20, 77-93.
• Kocaman, S., Kocaman, S. ve Çakır, N. (2012). Konaklama işletmelerinde örgüt kültürünün örgütsel çatışma üzerine etkileri: Alanya bölgesinde bir araştırma. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28, 167-183.
• Kroeber, A. L. ve Parsons, T. (1958). The concepts of culture and of social system. American Sociological Review, 23, 582-583.
• Lee, S. (2015). A concept analysis of “Meaning in work” and its implications for nursing, J. Adv. Nurs, 71(10), 2258-2267.
• Lysova, E. I., Allan, B. A., Dik, B. J., Duffy, R. D. ve Steger, M. F. (2019). Fostering meaningful work in organizations: A multi-level review and integration. Journal of Vocational Behavior, 110, 374-389.
• Mattila, A. S. (2000). The impact of culture and gender on customer evaluations of service encounters. Journal of Hospitality & Tourism Research, 24(2), 263-273.
• May, D. R., Gilson, R. L., ve Harter, L. M. (2004). The pyschological conditions of meaningfulness, safety and availability and the engagement of the human spirit at work. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 77, 11-37.
• O’Reilly, C. ve Chatman, J. (1996). Culture as social control: Corporations, cults and commitment. B.M. Staw & L.L. Cummings (ed.), içinde Research in Organizational Behavior. Greenwich: JAI Press.
• Ogaard, T., Larsen, S. ve Marnburg, E. (2005). Organizational culture and performance – evidence from the fast food restaurant industry. Food Service Technology, 5, 23-34.
• Ouchi, W. G. ve Wilkins, A. L. (1985). Organizational culture. Annual Review of Sociology, 11, 457-483.
• Ölçüm, M. (1996). Örgüt kültürü. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(8), 179-194.
• Öz, M., Kaya, F. ve Çiftçi, İ. (2015). Evaluating the organizational culture types of the 5-Star Hotel’s in Istanbul in terms of the Cameron & Quinn competing values model. Journal of Yasar University, 10(40), 6684-6691.
• Özyaman, H. G. (2010). Sağlık Kurumlarında Örgüt Kültürü: Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Yardımcı Personelinin Algılamalarına Yönelik Bir Araştırma, (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Antalya.
• Pettigrew, A. M. (1979). On Studying Organizational Cultures. Administrative Science Quarterly, 24(4), 570–581. https://doi.org/10.2307/2392363
• Radojevic, T., Stanisic, N. ve Stanic, N. (2019). The culture of hospitality: From anecdote to evidence. Annals of Tourism Research, 79, 102789.
• Rosso, B. D., Dekas, K. H. ve Wrzesniewski, A. (2010). On the meaning of work: A therotical integration and review. Research in Organizational Behavior, 30, 91-127.
• Ruigrog, W. ve Achtenhagen, L. (1999). Organizational culture and the transformation towards new forms of organizing. European Journal of Work and Organizational Psychology, 8(4), 521-536.
• Schnell, T., Höge, T. ve Pollet, E. (2013). Predicting meaning in work: Theory, data, implications. The Journal Of Positive Psychology, 8(6), 543-554.
• Scroggins, W. A. (2008). Antecedents and outcomes of experienced meaningful work: A person-job fit perspective. The Journal of Business Inquiry, 7(1), 68-78.
• Steger, M. F., Dik, B. J. ve Duffy, R. D. (2012). Measuring meaningful work: The work and meaning inventory (WAMI). Journal of Career Assessment, 20(3), 322-337.
• Şimşek, A. (2014). Örgüt kültürü: Kuramsal bir bakış. Çağdaş Yönetim Bilişimleri Dergisi, 1(1), 14-22.
• Şişman, M. ve Turan, S. (2005). Eğitim ve okul yönetimi. Y. Özden (Ed.), içinde Eğitim ve okul yöneticiliği el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Tepeci, M. ve Barlett, A. L. B. (2002). The hospitality culture profile: A measure of individual values, organizational culture, and person-organization fit as predictors of job satisfaction and behavioral intentions. Hospitality Management, 21, 151-170.
• Toptaş, B. (2018). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 521-542.
• Tosun, K. (1990). Yönetim ve işletme politikası. İstanbul Üniversitesi, İşletme Fakültesi Yayın No: 232, İstanbul.
• Türk Dil Kurumu (2021). Kültür. [URL: https://sozluk.gov.tr/] (Erişim tarihi: 20.09.2021).
• Uzunbacak, H. H. ve Akçakanat, T. (2018). İşin anlamı, zindelik, mutluluk ve iş tatmini ilişkileri üzerine görgül bir araştırma. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 17(68), 1691-1702.
• Üçok, T. (1989). Organizasyon kültürünün oluşumu. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdadi Bilimler Fakültesi Dergisi, 4(1-2), 308-323.
• Varol, M. (1989). Örgüt kültürü ve örgüt iklimi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 44(1), 195-222.
• Woods, R. (1989). More alike than different: The culture of the restaurant industry. Cornell Hotel and Restaurant Administration Quarterly, 30(2), 82-91.