AN ASSESSMENT ON FLEXIBLE WORKING ARRANGEMENTS FOR WORKING LIFE

Yıl 2021, , 268 - 298, 31.08.2021

Berna Yazar Aslan

https://doi.org/10.31199/hakisderg.884133

Öz

Globalization, development in information technologies, rise of the service sector, demographic changes, economic crises have caused significant changes in employee and employer relations. These changes have started a period of flexibility in working relationships by directly affecting working hours and styles, the use of new technologies and the structure of the workforce. In this flexibility period in which the understanding of protecting the worker and the enterprise was adopted together, arrangements called flexible working emerged. In this study, flexibility, which is divided into five groups as internal and external numerical, functional, wage flexibility and distancing strategies, is discussed in the context of employment styles, working periods and policies of balancing work and family life. Flexible working arrangement, which is used depending on the employee profile, business, industry, and country conditions, has significant effects on working conditions. This study is intended as an assessment of the increasing importance of flexible working regulation with COVID-19. Flexible working is analyzed under the titles of definition, content, application, advantages and disadvantages, and presents a perspective to ensure the rights of the labor force and production continuity in the changing labor market and especially in crisis situations such as epidemics.

Anahtar Kelimeler

Flexible work, working time flexibility, work and family life balance

ÇALIŞMA HAYATINA ESNEKLİK SAĞLAYAN DÜZENLEMELER ÜZERİNE BİR DEĞERLENDİRME

Öz

Küreselleşme, bilgi teknolojilerindeki gelişim, hizmet sektörünün yükselişi, demografik değişimler, ekonomik krizler çalışan ve işveren ilişkilerinde önemli değişiklikler yaşanmasına neden olmuştur. Bu değişimler çalışma sürelerini ve biçimlerini, yeni teknolojilerin kullanımını ve işgücünün yapısını doğrudan etkileyerek çalışma ilişkilerinde esneklik dönemini başlatmıştır. İşçi ve işletmenin birlikte korunması anlayışının benimsendiği bu esneklik döneminde esnek çalışma olarak adlandırılan düzenlemeler ortaya çıkmıştır. İç ve dış sayısal, fonksiyonel, ücret esnekliği ve uzaklaştırma stratejileri olarak beş gruba ayrılan esneklik bu çalışmada istihdam biçimleri, çalışma süreleri ve iş ve aile yaşamını uyumlaştırma politikaları bağlamında üç başlık altında ele alınmaktadır. Çalışan profili, işletme, endüstri ve ülke koşullarına bağlı olarak kullanılan esnek çalışma düzenlemesinin çalışma koşulları üzerinde önemli etkileri bulunmaktadır. Bu çalışma, esnek çalışma düzenlemelerinin COVID-19 ile artan önemine dair bir değerlendirme amacı taşımaktadır. Esnek çalışma tanım, içerik, uygulama, avantaj ve dezavantajları başlıklarında analiz edilerek, değişen işgücü piyasasında ve özellikle salgın gibi kriz durumlarında çalışanların haklarını ve üretim sürekliliğini sağlamak için bir perspektif ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Esnek çalışma, Çalışma süreleri esnekliği, İş-aile yaşamı uyumu

Kaynakça

• Alakeson, V. (2012). The price of motherhood: Women and part-time work. London: Resolution Foundation.
• Alp, E., (2012). Türk iş hukukunda evde çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Baruch, Y. (2000). Teleworking: Benefits and pitfalls as perceived by professionals and managers. New Technology, Work and Employment, 15(1), 34-49.
• Blanpain, R., Pennings, F., Süral, N. (2006). Flexibilisation and modernisation of the Turkish labour market. Kluwer Law International, The Netherlands.
• Cazes, S., ve Nesperova, A., (2007). Flexicurity: A relevant approach in Central and Eastern Europe. Geneva: ILO Publications.
• Centel, T., (1992). Kısmi çalışma. İstanbul: Kazancı Kitap Ticaret A.Ş.
• Countouris, N., Deakin, S., Freedland, M., Koukiadaki, A., Prassl, J., (2016). Report on temporary employment agencies and temporary agency work. Genova: ILO,
• Dambrin, C. (2004). How does telework ınfluence the manager employee relationship?” International Journal of Human Resources Development and Management, 4, 4, 2004.
• Davidson, O. B., Eden, D., Westman, M., Cohen-Charash, Y., Hammer, L. B., Kluger, A. N., Krausz, M., Maslach, C., O'Driscoll, M., Perrewé, P. L., Quick, J. C., Rosenblatt, Z., and Spector, P. E. (2010). Sabbatical leave: Who gains and how much?”. Journal of Applied Psychology, 95, 953-964. doi: 10.1037/a0020068.
• Del Boca, D., (2002). The effect of child care and part time opportunities on participation and fertility decisions in Italy. Journal of Population Economics, 15(3), 549–573.
• Di Martino, V. ve Wirth, L. (1990). Telework: A new way of working and living. International Labour Review, 129, 529–554.
• Doğrul, B.Ş. ve Tekeli, S. (2010). İş ve yaşam dengesinin sağlanmasında esnek çalışma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(2), 11-18.
• Ekonomi, M. (1994). Türk iş hukukunda esnekleşme gereği. Çalışma Hayatında Esneklik Semineri. İzmir: Yaşar Eğitim ve Kültür Vakfı Yayını.
• Emirmahmutoğlu, M. (2015). Esneklik açısından evde çalışma ilişkileri. Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Eryiğit, S. (2011). Esnek üretim, esnek organizasyon, esnek çalışma. Kamu-İş, İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 5(4), İnternet Adresi; http://www.kamu-is.org.tr/pdf/5411.pdf , Erişim Tarihi: 05.04.2018.
• Eurofound (2007). Working time developments 2006, (Mark Carley) Dublin 2007. https://www.eurofound.europa.eu/observatories/eurwork/-comparative-information/working-time-developments-2006
• Eurofound (2007). Varieties of flexicurity: Reflections on key elements of flexibility and security. Background Paper, Dublin.
• Eurofound (2017). Sixth European working conditions survey – Overview report (2017 update). Luxembourg: Publications Office of the European Union.
• Eurostat (2020). Labour force statistics. https://ec.europa.eu/eurostat/home Erişim Tarihi: 12.12.2020.
• Eyck, K. V., (2003). Flexibilizing employment: An overview”, SEED Working Paper No. 41, Geneva: ILO Publishing, International Labour Office.
• Eyrenci, Ö. (1994). Çalışma hayatında esneklik (Türkiye’de çalışma sürelerinin esnekleştirilmesi), Tükelmat A.Ş.
• Gash, V. (2008). Preference or constraint? Part-Time workers’ transitions in Denmark, France and the United Kingdom. Work, Employment and Society, 22(4), 655-674.
• ILO, (2004). “What is Part Time Work?” Conditions of Work and Employment Programme, Information Sheet, No. WT-4. Geneva: ILO.
• ILO, (2011). “Working Time in The Twenty-First Century” Conditions of Work and Employment Programme, Discussion Report, No. TMEWTA/2011. Geneva: ILO.
• ILO, (2013). Working Condition Law Report 2012: A Global Review. Geneva: ILO.
• ILO (2014). Maternity and Paternity at Work : Law and Practice Across the World. Geneva: ILO.
• ILO, (2016). Non-Standart Employment Around the World Understanding Challenges, Shaping Prospects. Geneva: ILO.
• ILO, (2019). Guide to Developing Balanced Working Time Arrangements. Geneva: ILO.
• Jain, H., ve Hassard, J., (2014). Precarious work: Definitions, workers affected and osh consequences. Bilbao, Spain: EU-OSHA. https://oshwiki.eu/wiki /Precarious_work:_definitions,_workers_affected_and_OSH_consequences (Erişim Tarihi: 15.06.2018).
• Kalleberg, A., L., (2000). Nonstandard employment relations: Part-Time, temporary and contract. Annual Review of Sociology, 26, 341-365.
• Kantarcı, T., ve Van Soest, A. (2008). Gradual retirement: Preferences and limitations. De Economist, 156(2), 113–144. http://doi.org/10.1007/s10645-008-9086-1.
• Karadeniz, O. (2011). Türkiye’de Atipik çalışan kadınlar ve yaygın sosyal güvencesizlik. Çalışma ve Toplum, 2011/2, 83-127.
• Koç, M., ve Görücü İ., (2011). 4857 sayılı iş kanununa göre kısmi çalışma uygulaması ve sonuçları. Çalışma ve Toplum, 28(1), 149-178.
• Limoncuoğlu, A., (2010). Türk iş hukuku ve sosyal güvenlik hukukunda güvenceli esneklik. İzmir: Limoncuoğlu Ltd.
• McMenamin, T. (2007). Time to work: Recent trends in shift work and flexible schedules. Monthly Labor Review, 130(12), 3-15.
• Miani C., Hoorens, S., (2014). Parents at work men and women participating in the labour force. European Commission, Cambridge: Rand Europe.
• OECD (2018). Part time employment rate. https://data.oecd.org/emp/part-time-employment-rate.htm Erişim Tarihi: 11.04.2018
• OECD, (2018b). Family database, key characteristic of parental leave systems. http://www.oecd.org/els/soc/PF2_1_Parental_leave_systems.pdf Erişim Tarihi: 02.07.2018.
• OECD, (2020). Labour force statistics. www.data.oecd.org Erişim tarihi: 12.12.2020.
• Ogura, K., (2010). Research study on diversification of working places and working hours. Japan Labour Review, 7(2), 97–114.
• Perez, P., Sanchez, A.M., Carnicer, M.P. de Luis, (2002). Benefits and barriers of telework: Perception differences of human resources managers according to company’s operations strategy. Technovation, 22 (2002) 775–783.
• Pollert, A., (1988). The 'Flexible Firm': Fixation or fact?. Work, Employment and Society, 2(3), 281-316.
• Riedmann, A., Gyes, G.v., Román, A., Kerkhofs, M., Bechmann, S., (2010). European Company Survey 2009. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
• Rodgers, G. (2007). Labour market flexibility and decent work. Newyork: DESA Working Paper No. 47 ST/ESA/2007/DWP/47.
• Selby C., F.Wilson, W.Korte, J.Millard, W.Carter, (2004). Flexible working handbook, Draft 1.0, 2001, s. 3. 4 BT, “Flexible Working”. London: British Telecommunicators (BT).
• Standing, G., (1999). Global labour flexibility: Seeking distributive justice. Palgrave- MacMillan Publ.
• Stredwick, J., Steve, A., (2002). Flexible working practices: Techniques and ınnovations. London: Chartered Institute of Personnel and Development.
• Tan, G., (2007). Atipik iş sözleşmelerinden evde çalışma ve tele çalışma. Yüksek Lisans Tezi, Başkent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Tangian, A.. (2005). Monitoring flexicurity policies in the EU with dedicated composite indicators. WSI Working Papers 137, The Institute of Economic and Social Research (WSI), Hans-Böckler-Foundation.
• Taşoğlu ve Limoncuoğlu, (2010). 4857 sayılı kanun kapsamında esnek çalışma. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 2(2), 77.
• TİSK (1994). Çalışma hayatında esneklik. Ankara: TİSK İnceleme Yayınları No: 10.
• Tokol, A., (2011). Endüstri ilişkileri ve yeni gelişmeler. Bursa: Dora Yayınevi.
• Tomev, L. (2009). Working time in the European Union: Bulgaria. European Working Conditions Observatory. http://www.eurofound.europa.eu/ewco/studies/tn0803046s/bg0803049q.htm. Erişim Tarihi:11.04.2018.
• Treu, T., (1992). Labour flexibilty in Europe. International Labour Review, ILO, 131(3), 497–511.
• Tuncay, C. (1995). Esnekleşmenin değişik boyutları. Çalışma Hayatında 21. Yüzyılın Yeni Ufukları içinde (s.207-227) Yayın No: 227, İstanbul: MESS.
• Usen, Ş. (2010). 2008/104/EC sayılı ödünç iş ilişkisine ilişkin Avrupa Birliği yönergesinin getirdiği yeni düzenlemelerin Türkiye açısından değerlendirilmesi. Çalışma ve Toplum, 26(3), 169-190.
• Yavuz, A. (1995). Çalışma hayatında esnek çalışmanın ortaya çıkışı, esnekliğin nedenleri ve esneklik türleri. Çimento İşveren Dergisi, 9(1), 25-36.
• Yazar Aslan, B. (2019). OECD ülkelerinde güvenceli esneklik uygulamaları: Karşılaştırmalı panel veri analizi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Üniversitesi, Ankara. Wilthagen, T. ve F. Tros (2004). The concept of ‘flexicurity’: A new approach to regulating employment in the labour market. TRANSFER - European Review of Labour and Research, 10(2), 166–86.