COMPARATIVE ANALYSIS OF OCCUPATIONAL ACCIDENTS DATA IN TURKEY & EU

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 16, 616 - 637, 29.12.2017

Mehmet Öçal Özal Çiçek

Öz

Occupational
accidents, as one of the most important socio-economic problem of the
contemporary world and particularly coupled with the Tuzla, Soma and Ermenek
occupational accidents, have increasingly been voiced in the public. Related
with this process, although many publicly funded efforts are executed to
prevent new disasters both through legal regulations and through measures,
these efforts are quite inadequate when compared with the EU states. Law
numbered 6331, a.k.a. Occupational Health and Safety Law, which assumed as the
most significant step on behalf of the Occupational Health and Safety in
Turkey, enacted appropriately with the EU acquis, however these rules
chain that reflected on the legal procedure, could not be completely penetrated
the work-life. In terms of occupational accidents, this situation has led to
the witnessing of the most distinctive and fatal occupational accidents in
Turkey among EU states. This paper includes, assessment of occupational health
and safety implementation in Turkey by occupational accident concept,
comparison of occupational accident data with EU states. In the light of these
assessments the problems causing occupational accidents in Turkey and the
solutions are highlighted.

Anahtar Kelimeler

Occupational Accident, Fatal Occupational Accident, EU, Turkey, Occupational Health and Safety

TÜRKİYE VE AVRUPA BİRLİĞİ’NDE İŞ KAZASI VERİLERİNİN KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ

Öz

Günümüz dünyasının en önemli sosyo-ekonomik sorunsallarından biri haline
gelen iş kazaları; özellikle 2000’li yıllar sonrasında meydana gelen Tuzla,
Soma ve Ermenek’te yaşanan kazalarla birlikte giderek kamuoyunda daha fazla yer
edinen bir konu haline gelmiştir. Bu sürece yönelik olarak gerek yasal
düzenlemeler gerekse de önlem ve tedbirler yoluyla yeni faciaların önüne
geçilebilmesi amacıyla birtakım kamu kaynaklı çabalar yürütülmekle birlikte bu
çabaların AB ülkeleriyle kıyaslandığında oldukça yetersiz kaldığı
gözlemlenmektedir. Türkiye’de İş Sağlığı ve Güvenliği adına atılan en önemli
adım olarak değerlendirilen 6331 sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu; AB
müktesebatına uygun bir şekilde düzenlenmiş lakin yasal prosedüre yansıyan bu
kurallar zinciri, çalışma yaşamına tam anlamıyla nüfuz ettirilememiş ve bu
durum iş kazaları açısından Avrupa ülkeleri genelinde en belirgin ve ölümlü iş
kazalarının Türkiye’de görülmesine sebep olmuştur. Bu çalışma içerisinde; iş
kazası kavramı üzerinden Türkiye’deki iş sağlığı ve güvenliği uygulamaları
değerlendirilerek, iş kazası verileri Avrupa Birliği ile kıyaslanmış ve bu
değerlendirmeler ışığında Türkiye’de iş kazalarını meydana getiren sorunlar ve
çözüm önerileri üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

İş Kazası, Ölümlü İş Kazası, Avrupa Birliği, Türkiye, İş Sağlığı ve Güvenliği

Kaynakça

• 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu.
• 6331 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu.
• Akbulut, T., (1994). İşçi sağlığı- prensip ve uygulamaları, Genişletilmiş 2. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Allı O, B., (2008). Fundamental principles of occupational health and safety. International Labour Office, Geneva.
• Altan, Z., Gerek, N. ve Güven, E., (1998). İş ve sosyal güvenlik hukuku. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No:79,
• Arıcı, K., (1999). İşçi sağlığı ve güvenliği dersleri. Ankara: Tes-İş Eğitim Yayınları.
• Balkır, Z. G., (2012). İSG hakkının korunması: İşverenin isg organizasyonu. Sosyal Güvenlik Dergisi, 1, 56-91.
• Bingöl, D., (2003). İnsan kaynakları yönetimi. 5. Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Centel, T., (1994). İş Hukuku, Cilt 1, Bireysel iş hukuku. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Efendioğlu, Ü., (2011). Occupational health and safety: the ılo perspective, ısg occupational health and safety magazine, (ÇSGB) Ministry of the Labour and Social Security Publication No:167, Ankara, pp.5-7.
• EUROSTAT Statistical Books, (2010) Health and safety at work in europe (1999–2007): A statistical portrait. Publications Office of the Euro-pean Union, Belgium.
• HSU, Chi-Feng J., (2011), An analysis of the new global strategy and action on occupational safety and health of the international labour organization. Journal of Occupational Safety and Health, 19, 183-198.
• http://ec.europa.eu/eurostat/statisticsexplained/index.php/Accidents_at_work_statistics (Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• http://ec.europa.eu/eurostat/web/health/health-safety-work/data/database (Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• http://www.danistay.gov.tr/upload/insanhaklarievrenselbeyannamesi.pdf, (Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• http://www.ilo.org/ankara/conventions-ratified-by-turkey/lang--tr/index.htm, (Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• http://www.ilo.org/legacy/english/osh/en/story_content/external_files/fs_st_1-ILO_4_en.pdf (Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/sgk/tr/kurumsal/istatistik/sgk_istatistik_yilliklari (Erişim Tarihi: 06.11.2017).
• http://www.who.int/topics/occupational_health/en/ (Erişim Tarihi: 05.11.2017).
• https://osha.europa.eu/en/legislation/directives/the-osh-framework-directive/1 Erişim Tarihi: 07.11.2017).
• ILO (International Labour Office), (2007), Key Indicators of the Labour Market, 5th Edition, International Labour Office, Geneva.
• ILO (International Labour Office), (2009), ILO Standards on Occupational Safety And Health: Promoting A Safe and Healthy Working Envi-ronment, International Labour Office, Geneva.
• ILO (International Labour Office), (2012), National Study on the System for Recording and Notification of Occupational Accidents and Diseases in the Repuclic of Moldova, Chisinau.
• ILO (International Labour Office), (2014), Safety and Health at Work: A Vision For Sustainable Prevention, International Labour Office, Ge-neva.
• ILO (International Labour Office), (2016). İş Sağlığı ve Güvenliği Profili: Türkiye, Uluslararası Çalışma Örgütü ILO Türkiye Ofisi, Ankara.
• İşler, M. C. (2014). Uluslararası kaynaklar ve 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu, ÇSGB Çalışma Dünyası Dergisi, 2(2), 53-65.
• Kabakçı, M., (2009). Avrupa Birliği iş hukukunda işverenin isg ile ilgili temel yükümlülükleri ve Türk mevzuatının uyumu. İstanbul: Beta Yayınları.
• Karadeniz, O., (2012). Dünya’da ve Türkiye’de iş kazaları ve meslek hastalıkları ve sosyal koruma yetersizliği. Çalışma ve Toplum Dergisi, 15-75.
• Kılkış, İ., (2013). İş sağlığı ve güvenliği’nde yeni dönem: 6331 sayılı iş sağlığı ve güvenliği kanunu (İSGK), “İş, Güç” Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15(1), 19-42.
• Kılkış, İ., (2016). İş sağlığı ve güvenliği. Bursa: Dora Basım-Yayın Ltd. Şti.
• Kuru, O., (2000). İş sağlığı ve güvenliğinde yeni oluşumlar. TİSK İşveren Dergisi, 28(8), 5-9.
• Lloyd, J. & Mitchinson, J., (2008). Cahillikler kitabı, Çev. Cihan Aslı Filiz, Emre Ergüven, 10. Baskı. İstanbul: NTV Yayınları.
• Süzek, S., (1985). İş güvenliği hukuku. Ankara: Savaş Yayınları.
• Topak, O., (2004). İşçiden iş kavramına geçiş ve değişikliğin gizli ideolojisi. Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Türk Tabipler Birliği Yayını, ss.7-12.
• Yılmaz, F., (2009). Avrupa birliği ve Türkiye'de iş sağlığı ve güvenliği: Türkiye’de iş sağlığı ve güvenliği kurullarının etkinlik düzeyinin ölçülmesi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmış Doktora Tezi, İstanbul.